* Της Δανάης Κολτσίδα
Οι επικείμενες εκλογές στους Δικηγορικούς Συλλόγους της χώρας αποτελούν ένα διακύβευμα κατά πολύ ευρύτερο από τις συνήθεις συνδικαλιστικές αρχαιρεσίες. Κι αυτό, γιατί αφενός μεν ο κλάδος διέρχεται μία από τις δυσκολότερες περιόδους του, αφετέρου δε είναι περισσότερο από ποτέ κρίσιμο να αναδειχθεί και ο θεσμικός και κοινωνικός ρόλος των δικηγόρων, πέρα από συμβολικού χαρακτήρα διακηρύξεις.
Οι προγραμματικές και πολιτικές, λοιπόν, τοποθετήσεις των παρατάξεων και των μεμονωμένων υποψηφίων στις επικείμενες εκλογές (θα έπρεπε να) παίζουν καθοριστικότερο ρόλο από ποτέ. Πιο συγκεκριμένα :
Δεν μπορεί κανείς να εκπροσωπήσει τους δικηγόρους, αν δεν μιλήσει για τις συνέπειες της ασκούμενης μνημονιακής πολιτικής (και φυσικά για τους υπαίτιους αυτής) στην ίδια την επιβίωση των συναδέλφων του. Δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι κατά χιλιάδες οι δικηγόροι – και όχι μόνο οι νεότεροι – οδηγούνται στην έξοδο από το επάγγελμα, επειδή δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις φορολογικές, ασφαλιστικές και άλλες υποχρεώσεις τους, που έχουν καταστήσει τη δικηγορία “χόμπι πολυτελείας”. Δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια στις χιλιάδες των δικηγόρων που απασχολούνται με “μπλοκάκι” και εξευτελιστικές αμοιβές. Δεν μπορεί να αγνοήσει το όλο και αυξανόμενο κύμα άνεργων ή ανασφάλιστων δικηγόρων.
Και περαιτέρω, δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για τη δικηγορία σήμερα, χωρίς να πάρει θέση για τον νέο Κώδικα Δικηγόρων, που έγινε δεκτός μετ' επαίνων από την πλειοψηφία των Προέδρων στο πλαίσιο της Ολομέλειας, ενώ είναι ένα ακόμα βήμα προς τη μετατροπή της δικηγορίας σε “κλειστό κλαμπ” για λίγους, με όλες τις συνέπειες που αυτό έχει και για την πλειοψηφία των δικηγόρων και για το δικαίωμα των πολιτών σε δικαστική προστασία. Δεν μπορεί να μη μιλήσει για την αναγκαστική είσπραξη και τις κατασχέσεις, με τις οποίες θα βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι οι δικηγόροι που αδυνατούν να πληρώσουν τις εισφορές τους.
Αλλά και ευρύτερα, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι προστατεύει τα συμφέροντα των δικηγόρων, αν δεν μιλήσει για τις απαράδεκτες συνθήκες στο χώρο της Δικαιοσύνης, που υπονομεύουν την ίδια της την υπόσταση. Δεν μπορεί να μην πάρει θέση για την πλήρη αποδιάρθρωση των δικαστηρίων, για το ότι η αρνησιδικία έχει γίνει κανόνας, για την καταστολή, για τις συνθήκες εξαθλίωσης των φυλακών, για τη μετατροπή της Δικαιοσύνης σε απλό γραφειοκρατικό, εισπρακτικό – και ενίοτε εκδικητικό – μηχανισμό.
Και, τέλος, όποιος φιλοδοξεί να εκπροσωπήσει πραγματικά και ουσιαστικά τους δικηγόρους, δεν μπορεί να μη μιλήσει για την ίδια την κοινωνία και τη δημοκρατία. Δεν μπορεί πια οι Δικηγορικοί Σύλλογοι, τουλάχιστον στην πλειονότητά τους, να παραμένουν απαθείς απέναντι στη μνημονιακή πραγματικότητα, στη βίαιη καταπάτηση του συνόλου των δικαιωμάτων των πολιτών, την αλλοίωση του Συντάγματος και τη δημιουργία ενός πλέγματος αυταρχικής έκτακτης νομοθεσίας σε όλους τους τομείς, απέναντι στην απαξίωση του κοινοβουλίου και των δημοκρατικών θεσμών. Δεν είναι δυνατόν να κλείσουν οι δικηγόροι τα μάτια στο νεοναζισμό, να δείξουν ανοχή στο ρατσισμό, να μην υψώσουν πρώτοι αυτοί ανάχωμα σε ακροδεξιές και παρακρατικές λογικές και πρακτικές.
Η αλήθεια είναι ότι το σύστημα του ενιαίου ψηφοδελτίου προέδρων και συμβούλων στους Δικηγορικούς Συλλόγους της περιφέρειας, σε μεγάλο βαθμό συσκοτίζει τα διακυβεύματα, αφού προτάσσει τα πρόσωπα και θέτει σε δεύτερη μοίρα τη συνολική προγραμματική/πολιτική – και όχι κατ' ανάγκην κομματική – τοποθέτηση. Ωστόσο, ακόμα και σε αυτό το δυσμενές περιβάλλον, είναι αναγκαίο οι εκλογές των Δικηγορικών Συλλόγων να αποτελέσουν την αφορμή να δοθεί μία πρώτη απάντηση στα παραπάνω ζητήματα. Είναι καιρός οι Δικηγορικοί Σύλλογοι να ανοιχθούν πρώτα απ' όλα στα μέλη τους, τους δικηγόρους που καθημερινά δίνουν μάχη αξιοπρέπειας και επιβίωσης, κι έπειτα σε όλη την κοινωνία, να γίνουν στήριγμα και πραγματικοί υπερασπιστές των δικαιωμάτων των πολιτών.
Τέτοιες υποψηφιότητες έχουν ανάγκη οι δικηγόροι στη Λάρισα, αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Ανθρώπους που θα απαντούν με τρόπο αγωνιστικό, συλλογικό, προοδευτικό και δημοκρατικό σε αυτά τα διακυβεύματα – ούτε προσωπικές στρατηγικές “παραγόντων”, ούτε εκπροσώπους των δυνάμεων που με την ανοχή τους, αν όχι με την ενεργό τους στήριξη έφεραν τους δικηγόρους και όλη την ελληνική κοινωνία στη σημερινή κατάσταση.
Ο δικηγορικός κόσμος, εξάλλου, είναι για την Αριστερά αναπόσπαστο κομμάτι των εργαζομένων και, ταυτόχρονα, πολύτιμος θεσμικός συμπαραστάτης στην προσπάθεια εμβάθυνσης της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης. Κι αυτή είναι η αντίληψη που οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς επιδιώκουν να εκφραστεί μέσα από τις επικείμενες εκλογές. Είναι καιρός οι Δικηγορικοί Σύλλογοι να γυρίσουν πράγματι σελίδα.
*Η Κολτσίδα Δανάη είναι δικηγόρος Λάρισας, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής
και συντονίστρια του Τμήματος Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ
