* Του Δημήτρη Σακατζή, καθηγητή σε διαθεσιμότητα
Τις τελευταίες ημέρες προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε το θέμα της διαθεσιμότητας των εκπαιδευτικών και των απολύσεων που έρχονται, μέσα από τα κανάλια των κεντρικών ΜΜΕ. Η απάντηση τους είναι ότι υπάρχουν πολλά σημαντικά θέματα που ανακύπτουν την τελευταία στιγμή και η όποια σκέψη παρουσίασης των απόψεων μας αναβάλλεται.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αντιπαραβάλω την πλήρη και αντικειμενική ενημέρωση που παρέχουν στους πολίτες της Θεσσαλίας τα τοπικά ΜΜΕ. Αυτό που ζητάμε είναι όλοι οι πολίτες να γνωρίζουν όλα τα δεδομένα οπότε να σχηματίσουν μια σφαιρική άποψη για το θέμα. Είναι δημοκρατικό αναφαίρετο τους δικαίωμα.
Σε αυτό το δικαίωμα έρχεται η πραγματικότητα όπως αποτυπώνεται καθημερινά σε κάθε της έκφανση να αναδείξει το έλλειμμα ενημέρωσης που ουσιαστικά είναι έλλειμμα δημοκρατίας. Για παράδειγμα, τις τελευταίες μέρες παρακολουθώ με ενδιαφέρον μια συζήτηση που καταλαμβάνει αρκετό τηλεοπτικό χρόνο και αφορά στα πιστεύω του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Είναι ένα κομβικό ζήτημα που πρέπει να αποσαφηνιστεί. Πιστεύει ή όχι ο Τσίπρας στο Θεό; Αλλιώς είναι να σου λέει ψέματα, να σε αδικεί, να σε κλέβει, να ευνοεί τους ημέτερους και άλλες πράξεις αγάπης, κάποιος που πιστεύει στο Θεό και αλλιώς είναι να το κάνει ένας άθεος. Μετά από αυτό, για να σχηματίσουμε ολοκληρωμένη εικόνα καλό θα είναι να ξέρουμε σε ποιον άγιο έχει μεγαλύτερη πίστη ο Αντώνης Σαμαράς.
Από την άλλη, το συγκλονιστικό αυτό γεγονός της επικαιρότητας προκαλεί πρόβλημα στην κυβερνητική συνοχή, καθώς ο Βενιζέλος εξέφρασε την δυσφορία του ότι δεν ενδιαφέρθηκε κανείς για τα δικά του πιστεύω, γιατί και ο ίδιος διεκδικεί, με όποιο τρόπο, την πρωθυπουργία.
Η υπόλοιπη αντιπολίτευση αντέδρασε σύσσωμη: η Δημοκρατική Αριστερά ως αριστερά της ευθύνης αποδέχεται την ύπαρξη του Θεού, οι ΑΝΕΛ λένε ότι παρά τις υπερφυσικές αντιθέσεις πρέπει να υπάρξει ένα κοινό αντιμνημονιακό μέτωπο, το ΚΚΕ λέει όχι, δεν υπάρχει θεός, η Χρυσή Αυγή κατηγορεί όλα τα κόμματα ότι είναι άθεοι και ότι δεν έχουν την αγνή πίστη, ενώ συμπληρώνει πως όταν θα έρθει στην εξουσία θα τους φυλακίσει με αγάπη όλους, ώστε να τους έρθει η θεία φώτιση.
Είναι εύλογο λοιπόν να μην υπάρχει χώρος στη δημόσια συζήτηση για τους μαθητές των ΕΠΑΛ που στα τέλη Ιανουαρίου δεν κάνουν μαθήματα, για ειδικότητες των ΕΠΑΛ που ιδρύονται, όπως Ιχθυοκαλλιέργειας και για ειδικότητες που καταργούνται, όπως Νοσηλευτικής (φανταστείτε ένα ιδιωτικό ΙΕΚ να κάνει το ίδιο), για χρήματα της ΕΕ (ΕΣΠΑ) που κατευθύνονται στα ιδιωτικά ΙΕΚ ενώ πολλά βιβλία των ΕΠΑΛ είναι του Ευγενίδιου Ιδρύματος (έκδοση 1978), για αξιοκρατικά διορισμένους Δημόσιους Υπάλληλους που απολύονται ενώ παραμένουν στο δημόσιο οι κομματικοί φίλοι (σίγουροι ψήφοι).
Για ασήμαντα θέματα δηλαδή που αφορούν στην Παιδεία και τη στελέχωση του Δημοσίου. Συμπέρασμα: Όταν η πληροφόρηση είναι στημένη και ρηχή σε κεντρικό επίπεδο τότε ως ενεργοί πολίτες καλύπτουμε το δικαίωμα μας για ολόπλευρη ενημέρωση χρησιμοποιώντας όλες τις «οδούς» που μπορεί να μας την προσφέρουν.
