* Από τον Ντίνο Αυγουστή
Αγαπητοί συνέλληνες, Χρόνια Πολλά και ευτυχισμένο το 2014! Εύχομαι Υγεία, δύναμη, αγάπη, προσωπική και οικογενειακή ευτυχία και ό,τι ονειρεύεστε να πραγματοποιηθεί. Μα κι αν δεν πραγματοποιηθεί, που είναι και το πιθανότερο, μην μας πιάσει μελαγχολία. Τόσα και τόσα όνειρα μας έμειναν μόνο όνειρα! Μέρες διαγγελμάτων ως είθισται οι γιορτινές, που δεν διαφέρουν όμως σε τίποτε από τα περσινά και προπέρσινα. Λόγια, λόγια, λόγια... Για ανάπτυξη και φως στο βάθος της σήραγγας (πού είσαι Ανδρέα να τον δεις) μίλησε πάλιν ο πρωθυπουργός. Και για ενίσχυση των αδυνάτων ο Πρόεδρος. Ωστόσο τα μόνα πράγματα που πραγματικά ενισχύονται το τελευταίο διάστημα στον τόπο μας είναι οι αυτοκτονίες, τα χρέη, η φτώχεια, η ανέχεια, τα συσσίτια, η ανεργία και τα ανεξόφλητα δάνεια...
Στην Αθήνα και πάλιν φέτος για την Πρωτοχρονιά. Μην ακούτε πρωτεύουσα και πάει ο νους σας σε ρεβεγιόν και νυκτερινά κέντρα διασκέδασης. Ένα διάλειμμα μόνο από την καθημερινότητα ήταν και μια ευκαιρία να βρεθούμε με πολυαγαπημένα μας πρόσωπα. Διότι οι Άγιες μέρες του Δωδεκαημέρου αποτελούν πάντα μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να σμίγουν κατά το δυνατόν οι φίλοι και οι οικογένειες...
Πρωινό Πρωτοχρονιάς, οι δρόμοι της Αθήνας σχεδόν άδειοι και μια βροχή που πέφτει σιγανά και ευχάριστα μονότονα. Η πεζοπορία ξεκινά με ανάβαση στον Λυκαβηττό. Γερασμένος από τα χρόνια, γερμένος και καθισμένος στα πόδια του σαν ένα μεγάλο πέτρινο λιοντάρι ο Λυκαβηττός. Στη μυθολογία αναφέρεται ως ένας βράχος που κουβαλούσε στα χέρια της η Θεά Αθηνά και της έπεσε έπειτα από μια κακιά είδηση που της έφερε ένα κοράκι. Από τότε τα κοράκια έγιναν μαύρα, λέει ο μύθος. Οι αρχαίοι γεωγράφοι και οι παλαιοί περιηγητές τον ονομάζουν όρος, και μάλιστα χαμηλό, διότι έχει μικρό ανάστημα και ακόμα μικρότερη περιφέρεια. Στα αρχαία χρόνια ήταν κατάφυτος κυρίως με βότανα, θάμνους, αμπέλια και ελιές. Το όνομα δε εδόθη διότι ήταν γεμάτο λύκους (παρά το λύκοις πληθύειν), όχι βέβαια λύκους θηρία, αλλά λύκους άνθη και βότανα, «λύκοι τα άνθη της ίριδος», όπως εξηγεί ο Αθηναίος ιστοριογράφος Φαλίνος. Στο πιο ψηλό σημείο του βρίσκεται το ασβεστωμένο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Η θέα της πόλης, της Ακρόπολης και των γύρω βουνών που περικλείουν την Αθήνα είναι πραγματικά μαγική! Από τη μια ο μεγαλοπρεπής Υμηττός και από την άλλη τα πυκνοκατοικημένα Τουρκοβούνια.
Από τον Λυκαβηττό τραβάμε απέναντι στα Τουρκοβούνια. Μισή ώρα και κάτι (ανάμεσα σε δρόμους που ευωδιάζουν οι καρποί των νεραντζιών) η ανάβαση μέχρι την κορυφή, όπου απλώνεται το Αττικό άλσος. Η ματιά φθάνει μέχρι τα πέρατα του ορίζοντα. Δεξιά οι συνοικίες των αριστοκρατών: Ψυχικό, Φιλοθέη, Κηφισιά, Μαρούσι, Αγία Παρασκευή... Αριστερά οι φτωχογειτονιές, πραγματικές σφηκοφωλιές: Κυψέλη, Πατήσια, Ν. Ιωνία και άλλες πυκνοκατοικημένες περιοχές της πρωτεύουσας. Μπροστά μας το Γαλάτσι, η περιοχή με το μεγαλύτερο ποσοστό πρασίνου αλλά και μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες συνοικίες... Ο θεός δεν είναι ο ίδιος για όλους τελικά!
Πίσω μας ο Υμηττός, δεσπόζει στην ανατολική πλευρά του λεκανοπεδίου της Αθήνας, με την υψηλότερη κορυφή τον Εύζωνα, φορτωμένη κεραίες! Το βουνό αποτελεί μέρος της ιστορίας της αρχαίας Αθήνας αφού στην περιοχή είχαν ιδρυθεί κατά την αρχαιότητα πολλά ιερά, ενώ ήταν βασική πηγή μαρμάρων που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή μνημείων στους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους. Ο Υμηττός παρ’ όλες τις καταπατήσεις και των καταστροφικών συνεπειών των πυρκαγιών, παραμένει ακόμα ένας σημαντικός «πράσινος πνεύμονας» της Αττικής και ένας από τους δημοφιλέστερους προορισμούς των κατοίκων της πρωτεύουσας που θέλουν να χαρούν την φύση.
Είναι ωραία και σήμερα η Αθήνα... ακόμα και όταν δεν είναι τόσο χαρούμενη, στολισμένη και εορτινή! Για τούτο την αγάπησαν Θεοί και φιλόσοφοι. Η πόλη που τροφοδότησε με πνευματικά εφόδια την αδιάκοπη προσπάθεια και τον αγώνα του ανθρωπίνου γένους να βελτιώσει τις συνθήκες της ζωής του σε όλους τους τομείς και να προοδεύσει. Η πόλη των μεγάλων προκλήσεων και αντιθέσεων. Κάποτε η πόλη της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού, την ίδια ώρα που ο Διογένης άναβε το φανάρι καταμεσήμερο και έψαχνε στους δρόμους της να βρει έναν άνθρωπο, που να βαδίζει σύμφωνα με τα ανθρώπινα μέτρα και λογική. Και σήμερα η πόλη της θεσμοθετημένης και άτυπης, κακέκτυπης κατά το πλείστον άρχουσας τάξης, αλλά και της φτώχειας και της μιζέριας πολλών πονεμένων ανθρώπων που ξεχάστηκαν από την πλειοψηφία των πολιτών. Ωστόσο για να αλλάξει η τύχη της Αθήνας και μαζί μ΄ αυτή να αλλάξει η τύχη της ευλογημένης πατρίδας μας, «οι πολίτες της πόλης πρέπει να μάχονται για να τηρούνται οι νόμοι, όπως μάχονται στις επάλξεις των τειχών εναντίον των βαρβάρων», όπως έγραψε πριν είκοσι πέντε αιώνες και ο Ηράκλειτος...
Ο Δρ. Ντίνος Αυγουστή είναι εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισας
a.avgoustis@hotmail.com
