Αγαπητή «Ελευθερία»
1ον Προ πολλών ετών υπήρχε ο νόμος της περιύβρισης Αρχής. Καταργήθηκε γιατί άπαντες οι ασκούντες οιασδήποτε αρχής εξουσία, τύλιγαν σε ένα φύλλο χαρτιού για ψύλλου πήδημα όποιον δεν τον πήγαινε και εκείνος υποβάλλονταν σε ανάλογο έλεγχο ή τιμωρία. Στους χρόνους του εμφυλίου σπαραγμού οι αριστεροί συνοδοιπόροι και συμπαθούντες γνώρισαν εις το πετσί τους τις συνέπειες αυτού του νόμου. Η κατάργησή του ήταν ασφαλώς μια σοφή και απαραίτητη για την άμβλυνση και κατασίγαση των παθών και επέφερε αναγνωρισμένα αποτελέσματα. Δυστυχώς όμως οι πολίτες το εξέλαβαν ανάποδα. Το θεώρησαν ως δικαίωμα ελεύθερου λόγου και ό,τι λέγεται είναι verba volant. Κακώς η θυμοσοφία λέει πως η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει. Πρόσφατα γνωρίσαμε μίαν δια λόγου ασέβειαν, της οποίας η περίπτωση δεν έπρεπε να απαλλάσσεται των κυρώσεων του καταργηθέντος νόμου. Η Δημοκρατία παρέχει σωρεία ελευθεριών, όχι όμως και επιθέσεις εναντίον των συμβόλων του Έθνους. Το Έθνος προσωποποιείται δια του Προέδρου της Δημοκρατίας, όστις ίσταται εν μέσω του εθνοσήμου και της Σημαίας. Είναι το ιερόν του Έθνους. Ανεπίτρεπτος έστω και ένας απλός υπαινιγμός που άπτεται των αποφάσεών του, δεδομένου ότι είναι ο φύλακας άγγελος του Συντάγματος. Επί αυτών που έπραξαν εν γνώσει τους αυτήν την υβριστική ασέβεια, ο νόμος έπρεπε να είναι καταπέλτης και να τους αφαιρείται περαιτέρω οιαδήποτε συμμετοχή στα δημόσια δρώμενα. Προς γνώση και συμμόρφωση.
2ον Οι πολιτικοί και ιδιαίτερα οι Αρχηγοί των κομμάτων που αποβλέπουν και τον πρωθυπουργικό θώκο δεν επιτρέπεται να εκστομούν ό,τι τους έρχεται όχι στο μυαλό, αλλά στο στόμα, με πρόθεση να ξεγελάσουν το λαό για να υφαρπάξουν την ψήφο. Το ότι στην πολιτική γίνονται όσα δεν λέγονται και αντιθέτως είναι φληναφήματα για μωρούς και ρηχούς ανθρώπους. Νόμος για τον πολιτικό είναι να μη λέει ψέματα. Εάν δεν γνωρίζουν την οικονομική, την κοινωνική και τις δυνατότητες της χώρας να φροντίζουν πρώτα να τα μάθουν και ύστερα να ανεβαίνουν στα μπαλκόνια τάζοντας γένια στους σπανούς.
Η διακυβέρνηση της χώρας δεν είναι σάκος του μποξ μήτε κεφάλι του κασιδιάρη. Απαιτεί πείρα, γνώσεις και επιλογή με αξιολόγηση συνεργατών και συμβούλων. Στο τελευταίο καίριες ευθύνες φέρουν οι «Γηραιοί» καιροσκόποι που αποτελούν το πρωθυπουργοβούλιο, οι οποίοι δεν προσφέρουν γνώση και συμβουλές όπως τους αρμόζει, αλλά σέρνονται αποχαυνωμένοι από το σφρίγος τη δύναμη και τη μορφή του τυχόντος νεοπαγούς και δοτού Αρχηγού κόμματος. Το οδυνηρότερο για το λαό, ο οποίος στο τέλος αυτός πληρώνει όλες τις αποτυχίες, είναι ότι ο πρωθυπουργός επωμίζεται τα πάντα ως άλλος Άτλας και γεια χαρά σας, ό,τι έγινε, έγινε. Εγώ πορεύομαι οίκαδε. Ο λαός θα αποφανθεί. Δόξα τω Θεώ που μας έδωσε τη μνήμη και τα πρόσφατα γεγονότα είναι ακόμα νωπά σαν την εντολή που είχε η τέως Κυβέρνηση και τα έκανε ρόιδο.
3ον Οι Πανελλήνιες εξετάσεις εισαγωγής νέων φοιτητών στα ΑΕΙ-ΤΕΙ έδωσαν τα αποτελέσματα και των περισσότερων οι κόποι και τα όνειρα έγιναν πραγματικότητα. Τους ευχόμεθα αίσια το πτυχίο. Πρέπει δε να γνωρίζουν όσοι δεν είναι μεταξύ των επιτυχόντων ότι εργασία πρόοδος και κοινωνική καταξίωση δεν παρέχουν μόνον τα πτυχία. Δεν πρέπει να επιτρέψουν την όποια προσωρινή στενοχώρια τους να τους γίνει εμπόδιο για άλλες, ίσως πιο αποδοτικές και προσοδοφόρες εργασίες.
Επίσης θέλω να αναφερθώ υπό τύπον ερωτήματος. Γιατί οι άξιοι και σοφοί δάσκαλοι της Δημόσιας Εκπαίδευσης επιτρέπουν στα «εξωσχολικά» φροντιστήρια να δρέπουν αποκλειστικά τις δάφνες των επιτυχόντων; Οι ίδιοι δεν συνέβαλαν ουδόλως εις την επιτυχία τους; Απευθύνομαι προς όλους τους Υπουργούς Παιδείας που άρχονται της «δωρεάν» Δημόσιας Εκπαίδευσης. Εάν δεν πλήρωναν τα μαλλιοκέφαλά τους οι γονείς τους στα φροντιστήρια κανένας μαθητής δεν θα εισάγονταν στα Πανεπιστήμια; Τα μαθήματα του Λυκείου δεν είναι ικανά για εισαγωγή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ; Μήπως η ανώτατη εκπαίδευση αυτόνομα και χωρίς να σας συμβουλευθεί οδεύει λάθρα πλην σαφώς αποκλειστικά προς τα τέκνα των εχόντων και κατεχόντων; Πώς θα λυθεί το σοβαρό αυτό θέμα και πότε κ.κ. Υπουργοί του νυν και του μέλλοντος; Τα προνόμια δεν αυτοκτονούν. Απαιτείται στραγγαλισμός.
Ευχαριστώ
Βασίλειος Λέτσικας
