Από τη Μαρίνα
Αποστολοπούλου
Κανονικά εκλογές έχουμε, τι τείνει να σχολιάσει κανείς;
Τα προεκλογικά δρώμενα προφανώς.
Κανονικά. Αλλά άμα λάχει και την περασμένη Κυριακή το απόγευμα έχει εγκλωβιστεί στο μποτιλιάρισμα επιστροφής από τον Πλαταμώνα-αν και όχι προερχόμενος από τον Πλαταμώνα αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία- μία τόσο… φρέσκια, δυνατή και χρονοβόρα εμπειρία δεν μπορεί παρά να θέλει να τη μοιραστεί! Πόσο μάλλον, όταν γνωρίζει ότι πρόκειται για κοινή και χρόνια εμπειρία πολλών οι οποίοι έχουν αυτό το… ξεχωριστό προνόμιο: Κυριακή απόγευμα να θέλουν τρεις ώρες και βάλε για να διανύσουν την εν λόγω απόσταση. Ίσα δηλαδή που με λίγο ζόρι στο γκάζι μπορεί να έφθασαν και Αθήνα σε τόσες ώρες.
Μία λέξη έχω να πω μόνον: μαγεία!
Ένα καραβάνι ταλαίπωρων οι οποίοι ήθελαν να ξεφύγουν από το 40άρι του Σεπτεμβρίου και έκαναν μία από τις τελευταίες τους αποδράσεις παρά θιν’ αλός. Αλλά, αλλιώς ξεκινάει κανείς και αλλιώς καταλήγει. Και έτσι από την «Οδύσσεια του ξενιτεμένου» φθάνουμε στην «Οδύσσεια του λουομένου».
Εκεί περίπου 700 μέτρα πριν τα διόδια των Τεμπών αρχίζει το πανηγύρι. Πήξιμο μέχρις εκεί που δεν παίρνει. Παρούσα η Αστυνομία αλλά… Αλλά και τι να κάνει; Στην πραγματικότητα δεν μπορεί να κάνει και τίποτα. Παρακολουθεί το καραβάνι των μποτιλιαρισμένων να σέρνεται αργά και βασανιστικά μέχρι τα διόδια και εν συνεχεία να χώνεται σερνάμενο σε μία λωρίδα στην κοιλάδα των Τεμπών με βήμα σημειωτόν.
Από κει από τα 700 μέτρα περίπου πριν τα διόδια των Τεμπών, μέχρι τα διόδια, πόση ώρα λέτε να χρειάστηκε; Πόση ώρα να χρειάστηκε για να διανυθούν αυτά τα 700 μέτρα; Όχι με τα πόδια (διότι με τα πόδια θα πήγαινε κανείς σαφέστατα πολύ πιο γρήγορα) αλλά με το αυτοκίνητο. Λοιπόν χρειάστηκε μία ώρα και ένα τέταρτο!
Και τι μία ώρα και ένα τέταρτο ήταν αυτό; Απολαυστικό!
Αρκετοί εκ των μποτιλιαρισμένων οδηγών είχαν ανοιχτά τα παράθυρα και κάπνιζαν αρειμανίως. Κάποιοι ήταν ακόμη πιο… εφευρετικοί και χαλαροί. Επί παραδείγματι συνοδηγός (ευτυχώς όχι οδηγός) είχε ανοίξει το παράθυρο είχε απλώσει το πόδι εκτός αυτοκινήτου, το είχε ακουμπήσει στον πλαϊνό καθρέφτη, είχε κάνει το κάθισμα πίσω ώστε να είναι ξαπλωτός ανοίγοντας και το πίσω παράθυρο προκειμένου να αερίζεται καλύτερα και βεβαίως κάπνιζε αρειμανίως. Μικρή λεπτομέρεια: το αυτοκίνητο οδηγούσε γυναίκα. Αυτό είναι! Να βάζει ο άντρας τη γυναίκα να κάνει όλες τις δουλειές και εκείνος να… αράζει! Σε άλλο αυτοκίνητο υπήρχε εκτός παραθύρου μαλλιαρό κεφάλι με τρείς πήχες γλώσσα να κρέμεται και να… χαχανίζει από τη ζέστη περιμένοντας καρτερικά να προχωρήσει λίγο η ουρά να το χτυπήσει κομματάκι αέρας. Ήσυχος πάντως υπέμενε το μαρτύριο. Δεν γάβγιζε. Πολλοί το έριξαν στην πεζοπορία. Άλλοι για να δουν τι γινόταν μπροστά και τέλος πάντων δεν προχωρούσε η ουρά. Άλλοι «πιασμένοι» και προφανώς όχι οδηγοί, σου λέει θα το πιάσουμε με τα πόδια και να θα μας βρουν παρακάτω όταν δεήσει να προχωρήσει η ουρά. Μέσα στο γενικό στρίμωγμα και κάτι δίλιτρα και τρίλιτρα θηρία με ξένες πινακίδες και τα κυβικά τους απλωμένα στο οδόστρωμα μεγαλοπρεπώς. Τώρα οι πινακίδες ήταν ξένες, οι οδηγοί ήταν; Είναι ένα ερώτημα. Διότι κρίση τέχνας απεργάζεται για να αποφύγει ο Ελληνας τη φορολογία. Και φυσικά παρόντες-όπως και οπουδήποτε αλλού- οι «έξυπνοι ελληνάρες» της ημέρας. Οι οποίοι ενώ η σειρά ήταν διπλή, έβγαιναν άκρη-άκρη στο οδόστρωμα, δημιουργώντας μία τρίτη λωρίδα προκειμένου να περάσουν τα υπόλοιπα «κορόιδα» που κάθονταν στην ουρά και να πάνε πιο μπροστά σα «μάγκες» που είναι.
Στον παράδρομο; Ο κακός χαμός! Μποτιλιάρισμα και εκεί. Πλήθος αυτοκινήτων που πάντως προχωρούσαν πολύ πιο γρήγορα από τους «νομοταγείς» που αποφάσισαν για να πληρώσουν τα ακριβά διόδια να εγκλωβιστούν επί ώρες στην ουρά. Διότι οι του παραδρόμου ακριβώς δεν είχαν το «εμπόδιο» των διοδίων μπροστά τους να τους καθυστερεί. Η μόνη καθυστέρηση που είχαν ήταν η αναμονή όταν «έκοβε» την κίνηση η αστυνομία προκειμένου να δίνει προτεραιότητα στην κυκλοφορία επί της κεντρικής αρτηρίας. Ενώ οι «νομοταγείς» είχαν: την ατελείωτη καθυστέρηση των διοδίων, την καθυστέρηση «ένταξης» αυτών του παραδρόμου στην ΠΑΘΕ μετά τα διόδια και την καθυστέρηση του γεγονότος ότι οι δυο λωρίδες κυκλοφορίας γίνονται μία εν τέλει.
Δηλαδή αν το καλοσκεφθεί κανείς με τέτοιο κυκλοφοριακό φόρτο τα διόδια συνιστούν «παρακώλυση συγκοινωνιών».
Διότι είναι το τεχνητό και μεγαλύτερο εμπόδιο το οποίο δημιουργεί το μποτιλιάρισμα. Η διαφορά ας πούμε με τα τρακτέρ των αγροτών που πάνε και κλείνουν τους δρόμους (έκλειναν μάλλον κατά το παρελθόν) και μετά τους σέρνουν για παρακώλυση συγκοινωνιών, είναι ότι τα διόδια «παρακωλύουν» νομίμως και με τις «ευχές» του κράτους.
Κι εκεί που έχεις πάθει χρόνια… αγανάκτηση περιμένοντας να τσουλήσει η ουρά για τα διόδια, 200 μέτρα πριν τον σταθμό διοδίων σε περιμένει και μία ωραία ταμπέλα, η οποία σε ενημερώνει ότι: «Η πληρωμή διοδίου τέλους είναι υποχρεωτική» σύμφωνα με νόμο του 2011!
Πόσα χρόνια μιλάμε για το καλοκαιρινό μποτιλιάρισμα στα Τέμπη;
Πού να θυμάται κανείς; Αμέτρητα! Υποτίθεται ότι όλο αυτό θα σταματήσει όταν επιτέλους τελειώσει ο δρόμος. Πόσα χρόνια υποτίθεται ότι θα τελειώσει ο δρόμος; Πόσα χρόνια πληρώνουμε «βαπορίσια» διόδια για να τελειώσει ο δρόμος; Και πόσα ακόμη θα πληρώνουμε «βαπορίσια» διόδια αφού (λέμε τώρα γιατί αν δεν το δούμε δεν το πιστεύουμε) τελειώσει ο δρόμος; Στο μεταξύ το οδόστρωμα είναι επιεικώς απαράδεκτο. Επίσης μονίμως λείπουν λωρίδες κυκλοφορίας διότι όλο και κάτι γίνεται ή δεν γίνεται σε κάποια από αυτές και η περίφημη ΠΑΘΕ μόνον τα… πάθια των οδηγών μπορεί να φιλοξενήσει στο χάλι που βρίσκεται.
Άντε και του χρόνου το καλοκαίρι ακόμη μεγαλύτερα μποτιλιαρίσματα!
