Η ψευδής έκθεση Βιτάλι

200 χρόνια απ’ τη συγκάλυψη της δολοφονίας του Οδυσσέα

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Οδ. Τσιντζιράκου:
Οδυσσεύς Ανδρούτσος, τραγωδία δίχως κάθαρση)

Ο Οδυσσέας μετά από φοβερή καταδίωξη παραδόθηκε στον Γκούρα, που με δόλο τον έκλεισε στην Ακρόπολη αλυσοδεμένο και με βαρειές μπάλες στα χέρια και τα πόδια. Τα τσιράκια του Γκούρα, παπα-Κώστας, Μαμούρης, Μήτρος της Τριανταφυλλίνας, Θεοχάρης και ίσως Μπαλαούλας και ένας ακόμα παπάς, τον βασάνιζαν ελεεινά για να τους αποκαλύψει πού έχει κρυμμένο το θησαυρό του. Ο ήρωας αντιστέκεται και υπομένει τα πάνδεινα. Οι δύο παπάδες με τα χείλη που υμνούσαν τον Θεό, με τα ίδια έβριζαν χυδαία τον ήρωα. Και με τα χέρια που κρατούσαν το άγιο δισκοπότηρο, με τα ίδια τον στραγγάλισαν. Αυτή ήταν η γραμμή των κυβερνητάδων.
Ξημέρωνε η 5η Ιουνίου 1825, η Μεγάλη Παρασκευή του ήρωα. Οι δολοφόνοι μπήκαν στη φυλακή και μετά από φριχτά βασανιστήρια τον δολοφόνησαν και τον πέταξαν χάμω δεμένο με τριχιά απ’ τη μέση. Δηλαδή η εγκληματική ασέβειά τους προς τον νεκρό μετά τη δολοφονία του. Η τριχιά... έσπασε! Το ένα κομμάτι της κρεμόταν ακόμη απ’ το ύψος του Πύργου. «Ο προδότης... πήγε να αποδράσει, έσπασε η τριχιά και γκρεμοτσακίστηκε» (την αλήθεια τη χρωστάμε στον φρουρό του έγκλειστου, Κ. Καλατζή).
Μέσα στη βροχερή κατασκότεινη νύχτα κανείς δεν είχε ακούσει -ή και να άκουσε έκαμε τον κουφό- το ούρλιασμα του Οδυσσέα, καθώς και τον γδούπο του πτώματός του. Με το χάραμα, όμως, της μέρας το πρωτοαντίκρισαν οι σκοποί πάνω από τα τείχη και σε λίγο η Φρουρά κι όλη η Αθήνα ήταν συγκεντρωμένη γύρω από το άθλιο κουφάρι. Δεν μπορούσαν οι άνθρωποι να πιστέψουν ότι αυτή η βρόμικη μάζα από σακατεμένες σάρκες και σπασμένα κόκκαλα ήταν ο λαμπροθώρητος πολέμαρχος, που μόλις δυόμισι χρόνια πριν ανακηρύχθηκε αρχιστράτηγος μέσα σε μια φαντασμαγορική παλλαϊκή τελετή. Σε λίγο καταφθάνει και ο Μαμούρης με όλο το συνεργείο των δολοφόνων. Και μάλιστα φώναξε δυνατά να τον ακούσουν όλοι!
«Ναι, είναι φως φανάρι. Θέλησε να το σκάσει κατεβαίνοντας με την τριχιά από τα τείχια. Κόπηκε η τριχιά και τσακίστηκε. Να και το άλλο κομμάτι της τριχιάς. Κρέμεται από τον Γουλά...». Το γεγονός, όμως, έπρεπε να νομιμοποιηθεί, οπότε ο Μαμούρης κάλεσε κάποιον Αθηναίο γιατρό, προκειμένου να πιστοποιήσει με έκθεσή του ότι ο θάνατος οφειλόταν στο γκρεμοτσάκισμα. Ο έμπειρος, όμως, και τίμιος γιατρός διέγνωσε την αλήθεια και διατύπωσε τις διαπιστώσεις του, αποδεικνύοντας ότι ο θάνατος προήλθε από προμελετημένη βία. Φυσικά ο Μαμούρης την έκθεση αυτήν την έσχισε και την εξαφάνισε. Κάλεσε αμέσως τον Ιταλό Καίσαρα Βιτάλι, που ήταν πρόξενος του Βασιλείου της Νεάπολης, δηλωμένος εχθρός του Οδυσσέα, γιατρός και αυτός, και πληρώθηκε αδρά από τον Μαμούρη για να συντάξει έκθεση τέτοια που ήθελαν οι δολοφόνοι.
«Το ύψος του πύργου, από το οποίον κατεκρημνίσθη ο Οδυσσεύς, είναι 108 ποδών. Τα δε θραύσματα του κροταφικού οστού, επί του οποίου το κάταγμα, προσβαλόντα τον εγκέφαλο, επέφεραν αυτοστιγμεί τον θάνατον, άξιον εις κακούργον προδότην της πατρίδος»!!! Ταύτα γέγραπται Καίσαρι Βιτάλι. Βεβαίως, κανείς δεν πίστεψε τους δολοφόνους και ούτε έδωσε βάση στα όσα έγραψε ο Βιτάλι. Παντού κυκλοφορούσε η βεβαιότητα ότι Οδυσσεύς δολοφονήθηκε από τον Γκούρα και τα όργανά του. Ο Μαμούρης, όμως, με την έκθεση του Βιτάλι μπορούσε να είναι πλέον ήσυχος. Η κάλυψή του είναι πλήρης.
Η έκθεση είναι θεωρημένη και υπογεγραμμένη στο Ναύπλιο, στις 8 Ιουνίου 1825, από τον γ.γ. του Υπουργείου Εσωτερικών, Γεώργιο Γλαράκη. Η όλη διαδικασία, πάντως, γεννά πληθώρα ερωτηματικών (πηγή «Ελεύθερος Τύπος»). Για να απαντηθούν χρειάστηκε να περάσουν μονάχα 200 χρόνια...
Εξ αρχής εκφράζεται η απορία γιατί ως τώρα, που ήδη πέρασαν 200 χρόνια, δεν έχουν προσέξει οι ιστορικοί κάποια στοιχεία πάνω σε τούτο το χαρτί, που αποτελούν ισχυρά τεκμήρια του ότι η έκθεση του Βιτάλι ήταν προμελετημένη, όπως προμελετημένη ήταν και η δολοφονία του Οδυσσέα. Εν πρώτοις στην έκθεσή του ο Βιτάλι ξεκίνησε να γράψει 19 Ιουνίου 1825 (στο τέλος) και με επιτήδειο τρόπο το μετέτρεψε σε 17! Ή κάποιος επιτήδειος γραφολόγος επιχείρησε να συγκαλύψει τα ασυγκάλυπτα. Απλώς οι συνωμότες όλοι ήθελαν να φαίνεται ότι η εξέταση έγινε στις 17, για να σκεπάσουν έτσι το πασίδηλο έγκλημά τους.
Αν ο Βιτάλι έκαμε την έκθεση στις 19/7 Ιουνίου στην Αθήνα και η έκθεση αυτή υπογράφηκε την επαύριο κιόλας 8 Ιουνίου στο Ναύπλιο, τότε γεννιέται συν τοις άλλοις και η απορία με τι μέσο έφτασε ο Βιτάλι μέσα σε μια μέρα από την Αθήνα στο Ναύπλιο τω καιρώ εκείνω; Σε μια μέρα δεν προλάβαινε να φτάσει ούτε καν η είδηση! Πόσω μάλλον να φτάσουν και να υπογραφούν οι αναφορές! Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στα 1825. Δεν υπάρχουν μεταφορικά μέσα, τρένα, λεωφορεία, αεροπλάνα, δεν υπάρχουν τηλέφωνα, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και τα τοιαύτα.
Και δεν υπάρχει ούτε... μπλάνκο, για να σβηστεί το 19 και να γραφεί 17!
Συν τοις άλλοις όλοι οι δολοφόνοι του και ειδικά οι Γκουροκωλέττηδες και Μαυροκορδάτοι ήταν τόσο ανόητοι, που στην προσπάθειά τους να υποτιμήσουν τη νοημοσύνη του κόσμου, έφτασαν να μην τους πιστεύει κανείς. Δηλαδή αυτή η κοροϊδία με την τριχιά παραέγινε. Ποιος μπορούσε να πιστέψει ότι αυτοί οι εγκληματίες άφησαν τον δεσμώτη Οδυσσέα να κρατάει τριχιές, τη στιγμή που δεν έβγαζαν από πάνω του τις αλυσίδες και τις μπάλες; Αλλά μήπως ο κρατούμενος είχε επισκέψεις φίλων του στη φυλακή, που να του έφερναν κρυφά εργαλεία για την απόδραση; Έγιναν μεν ρεντίκολα οι δολοφόνοι, αλλά -δυστυχώς- είχαν αυτοί την εξουσία! Κανείς μεν δεν τους πίστεψε, αλλά επέβαλαν τελικά εκείνο που ήθελαν. «Ο προδότης Οδυσσεύς σκοτώθηκε στην προσπάθειά του να δραπετεύσει». Οι δολοφόνοι βγήκαν λάδι. Απ’ τη δικαιοσύνη, όμως, της Ιστορίας δε γλίτωσαν. Και πρόλαβαν – είδαμε και υπόγραψαν την ιατροδικαστική έκθεση του Βιτάλι, πριν καλά καλά γίνει η εξέταση του πτώματος.
Δύο χρόνια αργότερα, στο Φάληρο, θα δολοφονηθεί ο Γ. Καραϊσκάκης, από χέρια Έλληνα, υπό τας ευλογίας Μαυροκορδάτου και Σία. Και έξι χρόνια μετά θα δολοφονηθεί ο Ι. Καποδίστριας απ’ τους Μαυρομιχάληδες. Πάντως και οι τρεις τους είχαν μια κοινή επιδίωξη: Πάσχιζαν μέσα στα όρια της απελευθερωμένης Ελλάδας να συμπεριλάβουν και τη Ρούμελη! Αυτό, όμως, δεν το ήθελαν οι Άγγλοι, που έκαμαν τότε τα αδύνατα δυνατά να περιορίσουν την ελεύθερη Ελλάδα στην Πελοπόννησο και τις Κυκλάδες. Όμως, δεν τους πέρασε, γι’ αυτό και σκύλιασαν! Τυχαία, πάντως, τίποτα δε γίνεται. Αιωνία μας Ελλάς...