Ζω, υπάρχω, ελπίζω και προσδοκώ

Από τον Δημήτριο Νταφούλη,
επίτ. σχολ. σύμβουλο
και θεολόγο

Ένας χρόνος ακόμα έγινε παρελθόν.

Ένα βιβλίο έκλεισε, ένα νέο ανοίγει. Για άλλους πέρασε γρήγορα και για άλλους βασανιστικά αργά. Ανάλογα με τα σημάδια που άφησε. Σε κάποιους ευχάριστες και πολύχρωμες ψηφίδες ζωής, χαράς και για άλλους μάτωμα ψυχής.
Για τα νιάτα -λένε- πως κάθε νέος χρόνος είναι ένας ανθόκηπος ονείρων! Δίκιο έχουν, αφού κάθε νέος χρόνος είναι το μέλλον και μέλλον είναι τα νιάτα! Σπουδές, ταξίδια, περιπέτειες, επαγγελματικές επιτυχίες, γνωριμίες αγάπης, δημιουργία, διασκέδαση... ευλογημένα όνειρα!
Για τον παππού και τη γιαγιά, μια ρυτίδα ακόμα! Έτσι είναι η ζωή! Αρκεί να τη ζούμε. Ευχόμαστε κι ελπίζουμε πάντα το καλύτερο.
Η ελπίδα είναι η δύναμη της ψυχής μας, βακτηρία αισιοδοξίας και οξυγόνο ζωής. «Αίμα της πίστης μας», αλλά και σύντροφος της ψυχής μας. Εμψυχωτής και δημιουργός. Νόημα ζωής για κάθε πονεμένο. Του ναυαγού, του ξενιτεμένου, του φτωχού, του επαγγελματία, του πρόσφυγα, του μαθητή, του αρρώστου... και για όλους τους πιστούς το μήνυμα του Ευαγγελίου και της προσωπικής μας Ανάστασης! Ελπίδα και προσδοκία φωλιάζουν μέσα μας! «Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος», απαγγέλλουμε με το Σύμβολο της Πίστεώς μας. Ελπίζουμε σε μια ποίμνη και έναν ποιμένα, τον Χριστό. Στη δύναμη της Εκκλησίας, την αγιαστική, την πνευματική, τη σωτηρία και θεοσύσταση εκκλησία, την αυτοθυσιαστική...
Ελπίδα και προσδοκία νικούν την απελπισμένη ψυχή και αλλάζουν τη διάθεση του απελπισμένου. Ελπίζουμε πάντοτε για το καλύτερο στην πατρίδα μας και την πρόοδο του λαού. Στον ελληνορθόδοξο πολιτισμό μας. Παράδοση και ιστορία, όπου και οι ρίζες της φύτρας μας!
Ελπίζουμε σε μια καλύτερη ζωή, αν και τα σύννεφα της ανασφάλειας πυκνώνουν. Πόλεμοι ξεσπούν, γείτονες απειλούν, τρομοκράτες, μετανάστες και πρόσφυγες αναζητούν νέα πατρίδα, εγκληματικότητα, φυσικές καταστροφές και ιώσεις, όλα τα δεινά της Πανδώρας μάς πολιορκούν.
Δυστυχώς, πηγή των δεινών είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Είναι οι δύο όψεις του αυτού νομίσματος. Προοδευτικός, δημιουργικός, αλλά και αυτοκαταστροφικός. Η αγάπη του για τον πλούτο, ο εγωισμός του, η θεοποίηση της δύναμής του και ο έρωτας για την εξουσία και τα υλικά αγαθά, τον απομάκρυναν από τον δρόμο της Αρετής. Ζει μόνο για ικανοποίηση προσωπικών επιθυμιών και φιλοδοξιών, αγνοώντας τους συνανθρώπους του.
Για την εξασφάλιση των δικών του συμφερόντων, δημιούργησε ομάδες πίεσης, τα λεγόμενα λόμπυ, που με τις αποφάσεις τους επηρεάζουν και κυβερνήτες. Λειτουργούν στοχεύοντας στα συμφέροντά τους. Εθνικά, οικονομικά, κοινωνικά, υγείας... Οι λαοί, δυστυχώς, είναι ο «φτωχός Λάζαρος» της παραβολής. Καθορίζουν τον τρόπο ζωής. Να αντισταθούμε. Όλα αλλάζουν, αρκεί ο άνθρωπος να εμπιστευθεί τον Δημιουργό του. Ο νέος χρόνος είναι ευκαιρία για περισυλλογή, αυτοκριτική και ενδοσκόπηση για όλους μας. Να κάνουμε «Ταμείο» όπως οι επαγγελματίες. Να συνειδητοποιήσουμε τους κινδύνους. Να ελπίσουμε πως οι «ταγοί» θα αλλάξουν τρόπο σκέψης, για να αλλάξει και ο τρόπος ζωής.
Να σκεφτούν και λίγο με το συναίσθημα. Με την καρδιά. Τότε συμπονάμε, νοιαζόμαστε και αγαπάμε τη ζωή και τον κόσμο. Για μας τους χριστιανούς, θεμέλιο της πίστης είναι ο λόγος του Χριστού «Αγάπη στον Θεό και τον πλησίον!».
Αυτό διδάσκει και η Εκκλησία μας. Ας τον ακούσουν και οι μεγαλοηγέτες της οικουμένης! Ο Χριστιανισμός είναι πρόταση ζωής. Η Εκκλησία μας, βέβαια, δεν είναι σχολή εφαρμογής πολιτικών συστημάτων. Το έργο της είναι η σωτηρία της ψυχής μας. Να τη στολίσουμε με αρετές. Νοιάζεται γενικά για τον άνθρωπο και τα προβλήματά του και με τον λόγο της βοηθά πώς να γίνουμε «Ελπίδα ζωής» για τον συνάνθρωπό μας. Έτσι θα αλλάξει και ο κόσμος.
Καλή χρονιά!