Μπορεί μια ανάγνωση να κομίζει απροσπέλαστο κάλλος, ερωτική αποκάλυψη, αναπάντεχη έκπληξη; Για όσο ακόμη όλα παίζονται και χάνονται στον βωμό της προαίρεσης... ναι! Με την ανυπομονησία να πληγώνει, λίγο πιο δω, λίγο πιο κει, έως τα πέρατα του κόσμου, η ανθρωπότητα σαν σβούρα αταξίδευτη στην πυξίδα του μέλλοντος. Μες την αναισθησία των καιρών ζευγάρωσε η τεχνητή αναισθησία. Όλα καινούρια και όλα χθεσινά; Μήπως να πιάσουμε το νήμα από την αρχή; Πού θάνατος λοιπόν; Πού ζωή; Πού αλήθεια; Ύπαρξη και ανυπαρξία σε σχοινοβασία τρόμου; Ποιος να σε εμπνεύσει και πώς να εμπνεύσεις; Ίσως μια αγάπη ανόθευτη στην καρδιά των σχέσεων έχει την απάντηση. Μπορεί μια βαθιά αναζήτηση να αρκεί. Και τότε, ένα βιβλίο σαν του Λαρισαίου Χρήστου Γκουνέλα, η «Τεχνητή νοημοσύνη, αιωνιότητα και αθανασία» να προσπορίζει τέλος μετριότητας και αφετηρία καημών. Καημών όντως χαράς, ελπίδας. Για την ουσιώδη πρωτοτυπία του βιβλίου, Ευχαριστίες πολλές!