Ελπίδα ζωής

Από τον Δημήτριο Νταφούλη, επίτ. σχολ. σύμβουλο και θεολόγο

Σύνθημα ζωής για τον Βέλγο διάσημο γιατρό και παιδαγωγό Ντεκρολύ -γνωστός στην οικογένεια των εκπαιδευτικών- ήταν πως «το σχολείο είναι με τη ζωή και για τη ζωή!». Διαχρονικό το μήνυμά του. Το σχολείο είναι βακτηρία και σύμβουλος ζωής. Όνειρο όλων, η απόκτηση της παιδείας. Είναι φορέας δημιουργίας και πολιτισμού.

«Για τους νέους είναι αρετή σωφροσύνης, για τους φτωχούς πλούτος και για τους πλουσίους στολίδι» (Διογένης). Η παιδεία είναι ελευθερωτής και μοχλός δύναμης. Πνευματική τροφή που παιδαγωγεί ως ΟΛΟΝ τον άνθρωπο. Ως σώμα, ψυχή και πνεύμα. Σύμβουλος επικοινωνίας, συμβίωσης και τρόπος ζωής. Θωρακίζει αδυνάτους και δημιουργεί αγίους και ήρωες! «Κιβωτός» οσίων και ιερών της φυλής μας θα είναι το σχολείο, το ελληνορθόδοξο σχολείο που θα μεταγγίζει αρχές και αξίες κατ’ επιταγήν του Συντάγματος της χώρας, που έχει ως σκοπόν «την ηθικήν, πνευματικήν, επαγγελματικήν και φυσικήν αγωγήν των Ελλήνων, την ανάπτυξιν της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως και την διάπλασιν αυτών ως ελευθέρων και υπεύθυνων πολιτών». Όραμά του η προετοιμασία των νέων για να ζήσουν σε έναν κόσμο που θα ήθελε να υπάρχει, με οπλισμό τη γνώση, την αγωγή και τη μόρφωση. Το τρίπτυχο της παιδείας.
Με τη γνώση ερευνάς και κατανοείς το περιβάλλον, τον κόσμο. Επιλύεις και θεραπεύεις προβλήματα. Ικανοποιείς το «εγώ» σου και τις επιθυμίες. Αξιοποιείς ικανότητες και ταλέντο. Συμμετέχεις στην ανάπτυξη της χώρας, αποκτάς αναγνωρισιμότητα, ελευθερώνεσαι από προκαταλήψεις, καθορίζεις τη ζωή σου... Παίρνεις απαντήσεις στις αναζητήσεις σου...
Η μόρφωση είναι πολιτισμικό δημιούργημα. Είναι σύνολο αρετών. Στοχεύει τον εσωτερικό μας κόσμο, τα συναισθήματά μας, τα «αγιάσματα» κατά τον Κόντογλου, την καλαισθησία της ψυχής. Αυτή είναι και η σωτηρία του ανθρώπου, γιατί, όπως έλεγε ο Πλάτων, «η ψυχή στον Άδη έρχεται μόνο με την παιδεία και την αγωγή της».
Για μας τους Χριστιανούς είναι η «εύφορη γη» του Ευαγγελίου! Είναι γνώρισμα καλλιεργημένου ανθρώπου. Πνευματικού ανθρώπου που έχει μόρφωση και παιδεία γενικότερα. Οι τίτλοι των σπουδών του μόνο δεν πιστοποιούν και τη μόρφωση της ψυχής του, την ανθρωπιά του, τον καλό λογισμό του.
Η μετάγγισή τους εξαρτάται από την αγωγή που ασκεί ο ενήλικας στον ανήλικο, με στόχο την πνευματική, κοινωνική και ηθική ανάπτυξή του και ομαλή ένταξή του στο ανθρώπινο περιβάλλον. Η αγωγή είναι διαδικασία «μετάληψης» αξιών και αρχών. Αυτό κάνει το ελληνορθόδοξο σχολείο με τους μορφωτές του εκπαιδευτικούς, τους «μετέχοντες της ημετέρας παιδείας». Γιατί, πώς να μιλάς για Θεό και δώρα του Αγίου Πνεύματος, όταν δεν πιστεύεις; Πώς να μιλάς για αγάπη, αν δεν αγαπάς; Πώς να μιλάς για ενσυναίσθηση, για δίκαιο, για ειρήνη, για πατρίδα και ελευθερία, για σύμβολα, ήρωες και αγίους, για οικογένεια και εκκλησία όταν είσαι αλλού;
Κάθε λαός νοιάζεται για την παράδοσή του, τον πολιτισμό του και φροντίζει γι’ αυτά. Το ίδιο οφείλουμε να κάνουμε κι εμείς, ιδιαίτερα σήμερα με την ελεύθερη διακίνηση των πολιτών και την πολυπολιτισμική και πολυδιαθρησκευτική κοινωνία που δημιουργείται. Ο εκσυχρονισμός του σχολείου με μέσα σύγχρονης τεχνολογίας για την απόκτηση της γνώσης είναι απαραίτητος και καλώς η Πολιτεία φροντίζει γι’ αυτό. Απαιτείται, όμως, ιδιαίτερη φροντίδα και για τη μόρφωση με μορφωτικά αγαθά (βιβλία) που στοχεύουν σε αυτό. Στόχος και επιθυμία του σχολείου είναι το «ευ ζην» των ανθρώπων. Η ευτυχία του ανθρώπου ίσως να μη βρίσκεται στο κυνήγι της καλά αμοιβόμενης θέσης. Ίσως να βρίσκεται στην αυτογνωσία μας και τον αγώνα μας να γίνουμε ωφελιμότεροι στους ανθρώπους μας. Η μόρφωση μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, γι’ αυτό και η Εκκλησία μας εύχεται όπως το σχολείο μορφώνει «υιούς φωτός». Μορφωμένοι ηγέτες μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Ίσως έτσι κάποτε να δικαιωθεί και ο σκοπός της παιδείας γενικότερα.
Το ελπίζουμε και το ευχόμαστε.
Καλή σχολική χρονιά!