Γαία πυρί…

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

ΠΟΣΑ χρόνια τώρα επαναλαμβάνεται αυτή η εικόνα, η θλιβερή εικόνα της φωτιάς σε δασικές εκτάσεις στη χώρα μας; Μια ζωή για να μην κάνουμε λάθη στους υπολογισμούς, καίγονται τα δάση, χάνεται δασικός πλούτος, χάνονται περιουσίες, σπίτια και επιχειρήσεις και το ακόμη χειρότερο, χάνονται ανθρώπινες ζωές σε (μαζικές ως προς τον αριθμό των θυμάτων) τραγωδίες.

Δηλαδή προχθές ήταν «ευτυχώς λίγοι οι συμπολίτες μας που επλήγησαν από την πυρκαγιά», σε σύγκριση με τη φωτιά στο Μάτι το 2018 με τους 104 νεκρούς (επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ), ενώ λόγω πολιτικής… λήθης ξεχνάμε την άλλη εθνική τραγωδία, τη φωτιά στην Ηλεία το 2007 με τους 84 νεκρούς (τότε βλέπετε κυβέρνηση ήταν η ΝΔ). Ποιος να το φανταζόταν ότι δέκα χρόνια μετά θα καιγόντουσαν ξανά τόσοι άνθρωποι.
Πρέπει να είμαστε η μοναδική χώρα που με τέτοια... συνέπεια αποδώσαμε διαχρονικό χαρακτήρα στον όρο τραγωδία, καθιστώντας παράλληλα φτωχή την έννοια να απαντήσει στο ερώτημα, μα γιατί;
Κάτι συμβαίνει στη χώρα μας και παρά τις… τραγωδίες δεν έχουν καταφέρει να αναπτύξουν συστήματα πρόληψης, έγκαιρης παρέμβασης ή ό,τι άλλο απαιτείται (σ.σ. οι ειδικοί είναι αυτοί που ξέρουν) έτσι ώστε να προστατεύονται δάση, περιουσίες και ζωές.
Αλλά πώς να εμπιστευθείς τις κυβερνήσεις. Αρκεί όταν συμβαίνει το κακό αυτές να βρίσκονται στην αντιπολίτευση και… «γαία πυρί μιχθήτω».
Μετά έρχεται η εργαλειοποίηση της… τραγωδίας, μόνο που έχει ο καιρός γυρίσματα. Ετσι όταν βρίσκονται στην κυβέρνηση και καίγεται ο τόπος, τότε για όλα ευθύνεται η κλιματική αλλαγή, μια κηλίδωση εσχάτως. Τουλάχιστον επί Βύρωνα, ξέραμε για τον στρατηγό άνεμο, τώρα τι μας μπερδεύουν με τις κηλιδώσεις…
Ποντάρει η εκάστοτε αντιπολίτευση στα παθήματα των κυβερνήσεων, τα κάνει σημαία της πολιτικής του λαϊκισμού και όταν έρθει η ώρα της διακυβέρνησης όλα ξεχνιούνται. Εντάξει ανατρέχουν οι σημερινοί στα αρχεία με τις δηλώσεις των χθεσινών, αλλά ψιλά γράμματα.
Το πιο προκλητικό όλων είναι πως ενώ κάηκαν χιλιάδες στρέμματα, ενώ κάηκαν σπίτια, ενώ κάηκε μια εργαζόμενη γυναίκα, οι σημερινοί κυβερνώντες κάνουν λόγο για… «mega πυρκαγιά» και μας εξηγούν ότι συμβαίνει και αλλού στον πλανήτη. Φυσικά και συμβαίνει κι αλλού στον πλανήτη, αλλά γιατί το χρησιμοποιούν ως άλλοθι;
Όταν οι χθεσινοί επέμεναν για τις ειδικές συνθήκες στο Μάτι, τότε ήταν ανικανότητα και έπρεπε να παραιτηθούν. Σήμερα είναι οι… ειδικές συνθήκες πάλι, αλλά γιατί να… ανασχηματίσει τον αρμόδιο υπουργό. Ο οποίος διαπιστώνει… ξανά τις συνθήκες, την παρατεταμένη ανομβρία, τους ισχυρούς ανέμους, την καύσιμη ύλη κλπ. Διαπιστώσεις που βασίζονται σε πραγματικά δεδομένα και για τον λόγο αυτό δεν μπορεί να χρησιμοποιούνται ως δικαιολογίες. Αλλά να εξηγηθεί τι δεν έγινε και τι πρέπει να γίνει για να μην επαναληφθεί… η τραγωδία. Διαπιστώσεις ωστόσο κάνουν και οι παρατηρητές, από τους κυβερνώντες έχεις απαιτήσεις, πολλώ δε μάλλον όταν προ πολλού έταξαν λύσεις.
Πήγε ο πρωθυπουργός στα Καναντέρ και ο υποψήφιος πρωθυπουργός τον προκαλεί να περιοδεύσουν μαζί στα καμένα, στις πληγείσες περιοχές. Άντε πείτε τώρα… Ο σημερινός, αρμόδιος υπουργός παρά την έκταση της φωτιάς τα βρίσκει όλα στην εντέλεια (και ας κάηκε η γυναίκα), όπως και ο άλλοτε υπουργός που παρά την τραγωδία δήλωνε πως δεν θα άλλαζε κάτι.
Σήμερα ο πρωθυπουργός μέτρησε ως ελάχιστες τις επιπτώσεις και ο υποψήφιος πρωθυπουργός τον κατηγορεί για κυνισμό και ενόσω καβγαδίζουν, οι πυρόπληκτοι δεν έχουν σπίτια να μείνουν. Ούτε οι χθεσινοί πυρόπληκτοι και μάλλον ούτε και οι… αυριανοί γιατί στον λαϊκισμό είναι άριστοι, στις πολιτικές που θα ανατρέψουν τα ισχύοντα εκεί χωλαίνουν.
Είναι αδιανόητο να χάνεται εθνικός πλούτος και προτού καλά - καλά στεγνώσουν τα κροκοδείλια δάκρυα, αυθαίρετα να χτίζονται σε δασικές εκτάσεις. Δάση να εγκαταλείπονται μετά την κατάργηση των δασικών υπηρεσιών, δενδροφυτεύσεις στα καμένα να γίνονται με πρωτοβουλία ιδιωτών χορηγών και δήμων, ενώ φαίνεται να δαπανώνται ελάχιστοι πόροι για την πρόβλεψη.
Επιτελικότατο αποδεικνύεται το κράτος όταν καταργεί ή δεν αναπτύσσει και λειτουργεί το ίδιο καμία δική του υπηρεσία και μισθώνει ιδιώτες. Στους οποίους ιδιώτες πάνε δημόσιοι υπάλληλοι που ξέρουν τη δουλειά για πρόσθετο εισόδημα.
Το ποια πολιτική πρέπει να αναπτύξουν ας το αποφασίσουν από κοινού οι εναλλασσόμενοι στις κυβερνήσεις γιατί παρά τους φαινομενικούς καβγάδες, δεν έχουν ουσιαστικές πολιτικές διαφορές σε φλέγοντα θέματα, το αντίθετο.
Στο κάτω – κάτω αν προκύψουν…. ταξικές διαφορές ας συμφωνήσουν στα αυτονόητα, της προστασίας δασών και ανθρώπων. Ας διαμορφώσουν ένα στοιχειώδες πλαίσιο αντί να καίγονται δάση και άνθρωποι. Στα βασικά γιατί η κλιματική αλλαγή θα συνεχίζει να κάνει ακόμη χειρότερη την καθημερινότητα όσο τα επιχειρηματικά συμφέροντα θα κυριαρχούν και θα ρυπαίνουν.
Αυτό είναι κατανοητό. Όπως κατανοητή είναι η κωλυσιεργία της Ε.Ε. να αποφασίσει περιβαλλοντική πολιτική και ακόμη εξετάζει θεωρίες για τον περιορισμό της ανόδου της θερμοκρασίας κατά μισό βαθμό Κελσίου, ενώ οι πολικές αρκούδες, με μια δόση υπερβολής, σε λίγο θα γίνουν.. οικόσιτες.
Την κλιματική κρίση τη βιώσαμε στη Θεσσαλία, με καιρικά φαινόμενα που σε χολιγουντιανές παραγωγές έμοιαζαν ως προς την έκταση της καταστροφής.
Συνεπώς η εξέλιξη απαιτεί σοβαρότητα και σχεδιασμό αντί του λαϊκισμού και της μικροπολιτικής. Η κλιματική κρίση είναι μια από τις αιτίες, αν όχι η βασική, αλλά δεν μπορεί να αποτελεί το άλλοθι για την έλλειψη πολιτικών. Πρόληψης θα είναι, διαχείρισης θα είναι, απαιτούμενων μέσων επέμβασης θα είναι, ας το αποφασίσουν από κοινού.
Β. ΚΑΚΑΡΑΣ