Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: Η μάχη ανάμεσα στην άγνοια και τη γνώση!

Από τον Δημήτρη Μάρδα,
καθηγητή του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Α.Π.Θ., πρ. αν. υπουργό Οικονομικών και υφ/γό Εξωτερικών

Τι είναι η αρχή της επικουρικότητας, της αναλογικότητας, τι είναι ο Τρίλογος στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, τι είναι η διαφοροποιημένη ολοκλήρωση (ευελιξία), ποιες είναι οι αποκλειστικές και ποιες οι μεικτές αρμοδιότητες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τι είναι η εποικοδομητική αποχή, πώς συρρικνώνεται περαιτέρω το δημοκρατικό έλλειμμα της Ε.Ε. και πώς παρεμβαίνει σε όλα αυτά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τι δυνατότητες παρέμβασης έχει;

Επίσης, τι είναι η Ευρώπη της «μεταβλητής γεωμετρίας» και των «πολλών ταχυτήτων», πώς μπορεί να βελτιωθεί ο τρόπος επικοινωνίας της Επιτροπής των Μονίμων Αντιπροσωπειών (Coreper) και ειδικότερα της Μόνιμης Ελληνικής Αντιπροσωπείας με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;
Ακόμη, τι είναι το «πακέτο των έξι μέτρων», γιατί δεν εφαρμόζεται στο σύνολό του όταν αγγίζει τη Γερμανία και κράτη-μέλη με υπερβολικά πλεονάσματα, τι είναι το «πακέτο των δύο μέτρων», πώς μπορεί να βελτιωθεί η φωνή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας;
Τέλος, πώς εφαρμόζονται τα Άρθρα 78-80 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ε.Ε. και αφορούν στο μεταναστευτικό και προσφυγικό και πώς εφαρμόζεται η σαφής διατύπωση του Άρθρου 80 για τη «δίκαιη κατανομή των ευθυνών μεταξύ των κρατών-μελών» στο προσφυγικό; Το ζητούμενο δεν είναι η Ελλάδα να γίνει χώρος συγκέντρωσης ψυχών προσφύγων (με ανοιχτά σύνορα, όπως υποστηρίζουν κάποιοι), αλλά να υπάρχει δίκαιη κατανομή των ευθυνών, όπως σαφώς ορίζεται και που δεν ισχύει, εξέλιξη που οδηγεί στην κατάφορη παραβίαση Άρθρου της Συνθήκης.
Όταν δεν εφαρμόζονται κεντρικά Άρθρα των Συνθηκών ή όταν με την ειδική πλειοψηφία υιοθετούνται λύσεις που ενισχύουν κατά κύριο λόγο αρχηγικά κράτη-μέλη (π.χ. βλ. Οδηγία για οχήματα μικρής σειράς), με προεξέχουσα τη Γερμανία, ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου;
Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα που έπρεπε να τίθενται στους υποψήφιους ευρωβουλευτές. Και βέβαια, σημείο εκκίνηση των όποιων συζητήσεων που αφορούν είτε στη λειτουργία των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε. είτε σε θέματα αρμοδιότητας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή της Ε.Ε. γενικότερα είναι ένα και μοναδικό: Οι δημοσιογράφοι ερωτώντες να έχουν επαρκή γνώση του αντικειμένου. Πολλοί φυσικά έχουν, άλλα συμβιβάζονται με την άγνοια των υποψηφίων ευρωβουλευτών, οπότε στρέφονται σε εύκολα θέματα επικαιρότητας και εσωτερικής πολιτικής.
Το Ευρωκοινοβούλιο δεν είναι κάτι σαν το… UEFA Champions League, ούτε χώρος διασκέδασης που εντάσσεται στα 5.000 εστιατόρια και bar των Βρυξελλών! Μπορεί να βρίσκεται κοντά στο στάδιο του Heysel, αλλά δεν έχει σχέση με αυτό!
Οι εντάξεις στα ψηφοδέλτια των κομμάτων ή οι… ακριβές μετεγγραφές ποδοσφαιριστών ή αθλητών ή ηθοποιών ή σκηνοθετών έργων… τέχνης ή αστέρων της TV και οτιδήποτε σχετικών διακοσμητικών στοιχείων που αγνοούν ή συγχέουν όρους και πολύπλοκες έννοιες σχετικές με την Ε.Ε. δεν τιμούν τον θεσμό. Χύθηκε πολύ μελάνι για να αναβαθμιστεί το θεσμικό αυτό όργανο από το 1987 και να συναποφασίζει με το Συμβούλιο σε μεγάλο εύρος θεμάτων, χαράσσοντας την τύχη και τη ζωή μας.
Οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών που το λαμβάνουν σοβαρά υπόψη εντάσσουν σε λίστα ψηφοδελτίων άτομα που έχουν επαρκή γνώση του αντικειμένου, καθώς γνωρίζουν το βάρος των αποφάσεων του Ευρωκοινοβουλίου. Αυτά τα άτομα τραβούν το τρένο της Ευρώπης, ενώ οι μη γνώστες της πολυπλοκότητας που διακρίνει τον τρόπο λειτουργίας της Ε.Ε. απλώς σηκώνουν το χέρι τους κατά τις ψηφοφορίες.
Εδώ απομένει να δούμε…. ποδοσφαιρικό αγώνα σταυροδοσίας ανάμεσα σε άτομα που ουδέποτε ασχολήθηκαν επισταμένα με τα ζητήματα της Ε.Ε. και σε γνώστες των θεμάτων που αφορούν στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ποιοι θα κυριαρχήσουν; Η… νεκροψία θα δείξει!