26η Ιουλίου: Η γιορτή της Αγίας Παρασκευής στο χωριό μου…

Από τον Κων/νο Τσιρονίκο
Στα βόρεια του χωριού μου, το Αργυροπούλι Λάρισας, πάνω σ’ έναν πευκόφυτο λόφο, στους πρόποδες του βουνού με τον καταπράσινο ελαιώνα, βρίσκεται το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής.
Παλιά, ο επισκέπτης μπορούσε να φτάσει εκεί και να προσκυνήσει στη χάρη της μόνον οδοιπορικώς, ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο μονοπάτι. Σήμερα, έχει κατασκευαστεί δρόμος μήκους περίπου μισού χιλιομέτρου, που συνδέει το χωριό με το ξωκλήσι, καθώς και μεγάλος χώρος για τη στάθμευση αυτοκινήτων.

Κατά πάσα πιθανότητα έχει κτιστεί περί τα τέλη του 19ου αιώνα σε ρυθμό Βασιλικής με τρία κλίτη. Μερικές από τις εικόνες του είναι τόσο παλιές όσο και ο ναός. Κατά καιρούς έχουν γίνει σχετικές επισκευές και σήμερα βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση.
Το όμορφο τοπίο προσδίδει την όψη μικρού μοναστηριού. Το συνθέτουν η μεγάλη αυλή, ο περίβολος, ο ξενώνας, η βρύση με το γάργαρο νερό της που ξεδιψάει κάθε πονεμένη χριστιανική ψυχή που έρχεται με κόπο, αγωνία και ευλάβεια να εμπιστευτεί τα προβλήματά της στην Αγία και να ζητήσει τις πρεσβείες της προς τον Θεό για τη λύση τους.
Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι η Αγία Παρασκευή είναι η προστάτης και βοηθός στις δύσκολες στιγμές της ζωής τους. Παλιά, αλλά και σήμερα κάθε χωριανός και πιστοί από άλλες περιοχές που βασανίζονταν από κάποιο πρόβλημα έρχονταν να λειτουργηθούν και να προσευχηθούν στη χάρη της. Οι μανάδες των παιδιών που στρατεύονταν έκαναν Θεία Λειτουργία προς τιμήν της Αγίας και την παρακαλούσαν να προστατεύει τα παιδιά τους κατά τη διάρκεια της θητεία τους. Οι μητέρες που τα παιδιά τους καλοτύχιζαν στον γάμο τους πήγαιναν στο ξωκλήσι και την ευχαριστούσαν…
Ο ναός γιορτάζει στις 26 Ιουλίου. Παραμονή της γιορτής, με το πρώτο χτύπημα της καμπάνας, αρχίζουν να προσέρχονται, με διάφορα μέσα, πολλοί πιστοί, για να παρακολουθήσουν τον πανηγυρικό Εσπερινό και να διανυκτερεύσουν στη χάρη της. Παλιότερα ο δρόμος σχοινί από μεγάλους, μικρούς και μητέρες με τα στρωσίδια φορτωμένα στην πλάτη και τα παιδιά τους από το χέρι ανηφόριζαν τον λόφο που τους οδηγούσε στην Αγία για να λειτουργηθούν, να κοιμηθούν εκεί το βράδυ και να πάρουν την ευλογία της. Ήταν τόσοι πολλοί οι προσκυνητές, που γέμιζε όχι μόνο μέσα η εκκλησιά, αλλά και ολόκληρος ο αύλειος χώρος.
Ανήμερα, η καμπάνα ηχεί πολύ πρωί. Πλήθος πιστών συρρέει στον χώρο του ναού, όπου τελείται Θεία Λειτουργία με μεγάλη θρησκευτική ευλάβεια από τον ιερέα του χωριού. Εξίσου, όμως, μεγάλη γιορτή και πανήγυρη στο ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής γίνεται και την τρίτη μέρα του Πάσχα. Η συμμετοχή των πιστών στη Θεία Λειτουργία πολύ μεγάλη, γιατί αποτελείται όχι μόνον από χωριανούς, αλλά και συγχωριανούς που ζουν και εργάζονται σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Εκείνη, όμως, την ημέρα, αν και εργάσιμη, παραμένουν να λειτουργηθούν και να πάρουν την ευλογία της.
Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας στην αυλή της εκκλησιάς, που είναι κατάμεστη από πιστούς, σύμφωνα με το έθιμο, ακολουθούν παραδοσιακοί δημοτικοί χοροί και τραγούδια που παίζονται από ντόπιους λαϊκούς οργανοπαίχτες. Στον χορό συμμετέχουν νέοι και νέες του χωριού, αλλά και άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, δίνοντας ιδιαίτερο τόνο στη γιορτή. Το θείο, η πανώρια ομορφιά του ανοιξιάτικου τοπίου, μαζί με τη γιορτινή διάθεση των πιστών, συνθέτουν μια πρωτόγνωρη εικόνα του μεγαλείου της ορθόδοξης χριστιανικής μας παράδοσης.
Έτσι, κάθε χρόνο με την ευλογία και τις πρεσβείες της Αγίας έρχεται και τελειώνει η μεγάλη και όμορφη αυτή γιορτή. Ο καιρός διαβαίνει… Οι ψυχές των απλών και ευσεβών ανθρώπων του χωριού είναι πάντα γεμάτες στο πέρασμά του, γιατί ζουν έντονα και καθημερινά την παρουσία της Αγίας και γιατί με τις πρεσβείες της οπλίζονται με κουράγιο για να συνεχίσουν τον αγώνα της ζωής.
Σήμερα, όλα τα ωραία έθιμα του τόπου μας προσβάλλονται από ξενόφερτα στοιχεία και ιδέες που τείνουν να αφανίσουν την πολιτισμική και πολιτιστική μας παράδοση. Αντίσταση και αντίδραση στην επιχείρηση αυτή αφελληνισμού της πατρίδας μας προβάλλουν οι πολιτιστικοί σύλλογοι. Ένας απ’ αυτούς είναι και ο Σύλλογος Αρβαντοβλάχων Αργυροπουλίου, ο οποίος με τις εκδηλώσεις του σε γιορτές και πανηγύρεις του χωριού μας ορθώνει σοβαρό ανάχωμα εναντίον αυτών που επιχειρούν ν’ ανοίξουν την κερκόπορτα της άλωσης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.