Στη διαδικασία της υποβολής της πρότασης δυσπιστίας που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ και συνυπέγραψαν και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, η πολιτική διαχείριση αυτής της μεγάλης τραγωδίας και οι συνεχείς και άστοχοι ισχυρισμοί πολλών στελεχών της Κυβέρνησης που αναφέρονταν σε οικονομικά συμφέροντα και συνεργασία τους με κομματικούς σχηματισμούς της αντιπολίτευσης, η άρνηση του μοντάζ των ηχητικών ντοκουμέντων, η άρνηση του μπαζώματος του χώρου του δυστυχήματος με άκρως απρεπείς εκφράσεις από τον υπουργό Φλωρίδη, η απόκρυψη του είδους του φορτίου που μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία από Θεσσαλονίκη προς Αθήνα, οι συνεχείς προσπάθειες κάλυψης του αρμόδιου για τις μεταφορές και υποδομές υπουργού και το ακαταλαβίστικο, έντονο και παρατεταμένο χειροκρότημα των βουλευτών της συμπολίτευσης μετά το πέρας της ομιλίας του στη Βουλή είναι δείγματα του κυβερνητικού αδιεξόδου.
Επιπλέον, η απουσία του κ. Πρωθυπουργού από τη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής, αν και ήταν πόρισμα μόνον του κόμματός του, της Νέας Δημοκρατίας, είναι μία ακόμα ισχυρή ένδειξη της συνολικής κυβερνητικής προσπάθειας για υποβάθμιση του τραγικού δυστυχήματος, αλλά και ασέβειας προς τους 57 νεκρούς.
Ενώ ο Πρωθυπουργός στην ομιλία του στη Βουλή προσπάθησε να αποδομήσει την όλη επιχειρηματολογία των κομμάτων της αντιπολίτευσης, το τελικό αποτέλεσμα ήταν χωρίς επιτυχία. Η γενική και μετωπική επίθεση που επιχείρησε ενάντια στην αντιπολίτευση στο σύνολό της περιλάμβανε όχι μόνο το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών (που από τον κ. Βορίδη σε αγόρευσή του χαρακτηρίστηκε ανερυθρίαστα ως ΥΠΟΘΕΣΗ των Τεμπών και μόνον), αλλά και στο ζήτημα του κράτους δικαίου που ταλανίζει καιρό την Κυβέρνηση με άμεση εμπλοκή και δομών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως της Εισαγγελέως και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αφού θυματοποίησε τον εαυτό του κάνοντάς τον στόχο επιχειρηματικών και εκδοτικών συμφερόντων, απέφυγε να απαντήσει σε πλείστα όσα καίρια ερωτήματα που έθεσε η αντιπολίτευση και αφορούν τα πεπραγμένα της Κυβέρνησης μετά το δυστύχημα, προφανώς γιατί οι όποιες απαντήσεις κρίθηκαν ασύμφορες για αυτή. Δεν παρέλειψε, όμως, να καταφύγει στην τακτική της επίκλησης στο συναίσθημα απευθυνόμενος στα θεωρεία που γνώριζε πως υπήρχαν συγγενείς των θυμάτων. Παρέλειψε, όμως, να αναφερθεί στην αποπομπή δύο κορυφαίων συνεργατών του λίγο πριν την ομιλία του στη Βουλή, των κυρίων Μπρατάκου και Παπασταύρου, που καταδεικνύει άλλο ένα βαθύ ρήγμα στην Κυβέρνηση και αποσύνθεση στο επιτελικό κράτος του Μαξίμου.
Όμως, εάν η Κυβέρνηση πιστεύει πως κατάφερε να αντιμετωπίσει στη Βουλή την αντιπολίτευση, υπάρχει ένα μέτωπο που η αντιμετώπιση και διάσπασή του κρίνεται αδύνατον να επιτευχθεί. Αυτό είναι το μέτωπο της συσπείρωσης της κοινωνίας δίπλα στους συγγενείς των θυμάτων που αγωνίζονται για δικαίωση και συγκροτεί μία ισχυρή κοινωνική αντιπολίτευση. Το δυνάμωμα αυτού του κινήματος των πολιτών επιτυγχάνεται και με τη συμπαράταξη και άλλων μεγάλων κοινωνικών ομάδων που είναι δυσαρεστημένες από τις ασκούμενες κυβερνητικές πολιτικές, όπως είναι οι αγρότες, οι φοιτητές, οι πανεπιστημιακοί, οι εκπαιδευτικοί, οι ιατροί και νοσηλευτές του ΕΣΥ, οι καταναλωτές. Όλες αυτές οι ομάδες παρακολουθούν την Κυβέρνηση με περισσή αλαζονεία να νομοθετεί και να αποφασίζει ενάντια στη θέληση και τα συμφέροντά τους. Οι συνεχείς διαβεβαιώσεις του Πρωθυπουργού πως η οικονομία της χώρας βαίνει διαρκώς βελτιούμενη, καταρρίπτονται από τα ευρήματα της EUROSTAT που κατατάσσει τους πολίτες της χώρας στην προ τελευταία θέση πριν τη Βουλγαρία από πλευράς αγοραστικής δύναμης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτήν την κοινωνική αντιπολίτευση θα κληθεί να αντιμετωπίσει η Κυβέρνηση στις επερχόμενες εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο. Αυτή η αντιπολίτευση είναι ανίκητη, γιατί η κοινωνική αλληλεγγύη, η ευαισθησία και η συμπόνια προς τους αναξιοπαθούντες συμπολίτες από τις οποίες διακατέχεται, είναι βασικές της αρχές και αδιαπραγμάτευτες.