«Τριώδιο: Ο πνευματικός αγώνας αρχίζει»

Από τον Δημήτριο Νταφούλη

Το Τριώδιο ανοίγει. Είναι περίοδος πνευματικού αγώνα των πιστών για καθαρισμό σώματος και ψυχής από ανομίες και κακούς λογισμούς.

Η εκκλησία μάς προσκαλεί στο «Στάδιο» των αρετών σε καλό και ευγενή αγώνα προετοιμασίας εορτασμού της Λαμπροφόρου Ανάστασης.
Δέκα εβδομάδες, δέκα βήματα για τη μεγάλη συνάντηση.
Η προετοιμασία απαιτεί καλούς λογισμούς και πράξεις. Απαιτεί νηστεία ουσιαστική και όχι τυπολατρική. Όχι μόνο για το στομάχι. Απαιτεί έλεγχο συναισθημάτων, εγκράτεια λόγου και αποκλεισμό κακών λογισμών.
Να αποστασιοποιηθούμε από κακές σκέψεις, ακάθαρτο πνεύμα και να ενδυθούμε στολή αφθαρσίας. Να ανακαινισθούμε. Να ζούμε ειρηνικά με τον εαυτό μας και τους άλλους. Λιτή και πνευματική ζωή. «Το κατά δύναμιν», όπως έλεγε ο άγιος Πατροκοσμάς.
Αρκετά ασχολούμαστε με την ανεύρεση της ευτυχίας στον πλούτο, στις ηδονές, στα υλικά αγαθά, στην ωραία ζωή. Δεν είναι εκεί ο Χριστός! Ας ασχοληθούμε και λίγο με την καλαισθησία της ψυχής, τον λησμονημένο θησαυρό μας, την ανθρωπιά μας.
Όπως για τις ασθένειες του σώματος ζητάμε τη βοήθεια των γιατρών, έτσι και για θέματα πνευματικά, θέματα της ψυχής, ας αναζητήσουμε τη βοήθεια της Εκκλησίας. Αυτή είναι «πανδοχείον» της σωτηρίας και «φρέαρ» ζωής. Στη μεγάλη πορεία προετοιμασίας, αυτή μάς στηρίζει, μάς συμβουλεύει, μάς ενθαρρύνει με τη διδασκαλία της, τις γιορτές της και την προβολή των προτύπων της.
Η έναρξη του πνευματικού μας αγώνα αρχίζει με την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου.
Ο Κύριος, θέλει χριστιανούς αληθινούς και όχι υποκριτές που προσεύχονται για το θεαθήναι όπως ο Φαρισαίος.
Καταγγέλλει την αλαζονεία, την επίδειξη, την υποκριτική θεοσέβεια, την υπερηφάνεια και επαινεί τη σεμνότητα, την ταπεινότητα και την επίγνωση του Τελώνου.
Η έπαρση δεν είναι γνώρισμα του πιστού, δεν είναι αρετή!
«Φαρισαίου φύγωμεν υψηγορίαν και Τελώνου μάθωμεν το ταπεινόν!», μάς συμβουλεύει ο υμνογράφος.
Με την παραβολή του «Ασώτου Υιού», ο Κύριος μάς διδάσκει πως η μετάνοια είναι αρετή. Αυτή οδηγεί στην συγγνώμη και στην συγχώρεση. Μεγάλες και απαραίτητες αρετές για κάθε πιστό που αναζητά λύτρωση. Αυτές οι αρετές κάνουν τον χριστιανό ψυχικά γενναίο! Σήμερα όμως δύσκολα προφέρονται αυτές οι λέξεις, γιατί θεοποιήσαμε τον εαυτό μας.
Με τη συγχώρεση φιλιώνει ο κόσμος. Λιώνει ο «πάγος» και ο άνθρωπος ανοίγει δρόμους αγάπης προς τον Θεό και τον συνάνθρωπό του. Έτσι θα μπορέσει να γίνει «πλησίον» σε πάσχοντα αδελφό που θα ζητήσει την βοήθειά του.
Ανοίγουν τα μάτια της ψυχής, ώστε να νιώσουμε την άκρα ταπείνωση σαν βρεθούμε «ενώπιος ενωπίω». Κατά την ημέρα της κρίσης και να ακούσουμε πως είμαστε τα ευλογημένα παιδιά Του γιατί ό,τι πράξαμε για τους συνανθρώπους μας από αγάπη και φιλανθρωπία, είναι σαν να το πράξαμε στον ίδιο τον Κύριο! Αυτά είναι και ο έπαινος, το έπαθλο.
Δύσκολος όμως ο δρόμος του πνευματικού αγώνα. Η εκκλησία μας το γνωρίζει γι’ αυτό και μας ενθαρρύνει και μας εμψυχώνει με την γιορτή της Σταυροπροσκυνήσεως!
«Σταυρός! Η ψυχή όλων μας. Όπλο ακατανίκητο κατά του κακού, καύχημα των ιερών και τρόπαιο αήττητο του ευσεβούς ανθρώπου, θύρα του παραδείσου και στήριγμά μας».
Με την πίστη στον Θεό, την αγάπη προς τον «πλησίον», την επίγνωση του τρόπου ζωής, την ελεημοσύνη, την βασιλίδα των αρετών, την μετάνοια, την συγχώρεση και τη σεμνότητα, νικούμε κάθε πειρασμό, κάθε κακό λογισμό. Ετσι ολοκληρώνουμε την πνευματική μας προετοιμασία και με τη βοήθεια της Μητέρας Παναγίας στην οποία και εναποθέτουμε «την πάσαν ελπίδα μας» θα γιορτάσουμε θεοπρεπώς την Λαμπροφόρα Ανάστασή Του, γεμάτοι αγιοταφίτικο Αναστάσιμο Φως.
Η ψυχή μας, έχει ανάγκη από «Χριστούγεννα και Ανάσταση!».
Καλή Σαρακοστή!