Ζούμε σε μία κοινωνία σκοτεινή, γεμάτη φόβους, που περιβάλλει τους ανθρώπους σ’ ένα χάος και δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί μέσα στα σπίτια μας, στους δρόμους που βαδίζουμε, αν παραμονεύει κανένα κακό, τρέμουμε περισσότερο για τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, για τα απαράδεκτα και άθλια γεγονότα και στο σχολείο όταν πηγαίνουν μας τρώει η αγωνία, μας κυριεύει ο φόβος μην το παιδί μας είναι χτυπημένο ή βρίσκεται σε κάποιο νοσοκομείο. Με θλίβει το γεγονός ότι κάθε μέρα πλησιάζουν τα παιδιά μας με τον πιο απαίσιο τρόπο και χυδαίο να τα ξεγελάσουν με τ’ αρρωστημένα μυαλά τους και την ψυχική διαταραχή που τους κατέχει φτάνουν στα εγκλήματα τα βρομερά αποβράσματα να βιάζουν τα παιδιά μας και να καταστρέφουν την κοινωνία μας, να πληγώνουν τα παιδικά νεανικά όμορφα νιάτα τους και τα τρυφερά κορμάκια τους να γίνονται χίλια κομμάτια, αφήνουν τον πόνο στην ψυχούλα τους που τους βασανίζει σε όλη τους τη ζωή. Η αποκάλυψη των παιδιών μας τρομάζει και η νεότητά τους όταν μεταβάλλεται σε άγνοια γύρω τους συντρέχει το κακό, μας κάνει να λυγίσουμε, να πονάμε πολύ. Μήπως και εμείς σαν γονείς φταίμε κάπου οφείλουμε να προστατέψουμε με μια καθοδήγηση σωστή, με πολλή συμπαράσταση δίπλα τους, με τον σεβασμό και την αγάπη, να τους παρέχουμε τον πιο τρυφερό διάλογο μαζί τους. Ίσως φταίει η διαπαιδαγώγηση, η αδιαφορία, η στοργή σε κάθε οικογένεια πώς θα σταθεί κοντά στο παιδί του. Στις ψυχούλες των παιδιών λείπουν πολλά. Λείπει ο σεβασμός που σε κάνει άνθρωπο, η ειλικρίνεια που σε κάνει ξεχωριστό, η απλότητα που σε κάνει μοναδικό και μια εικόνα ακόμα η ταπεινότητα σε κάνει σπουδαίο. Αγαπημένα μου παιδιά μην παρασύρεστε από άσχημες παρέες, κρατήστε το εγώ σας, την περηφάνια σας, σταθείτε δυνατοί με ευπρέπεια, μη γίνεστε πιόνια σε κάθε άχρηστο υποκείμενο, μην αφήνετε τη ζωή σας να πέφτει στον γκρεμό, να προσέχετε ποιοι σας πλησιάζουν, το κακό έρχεται κάθε μέρα, μην εμπιστεύεστε κανέναν. Ακόμη και το μεγαλύτερο πλήγμα που τραυμάτισε την τρυφερή ψυχούλα σας, μιλήστε, μη φοβόσαστε, να μην ντρέπεστε για ό,τι συμβεί, όλα θα τα ξεπεράσετε κοντά στους γονείς σας, που είναι πρότυπο ανθρωπιάς, αξιοπρέπειας, με ήθος, με θυσίες που έχουν την έγνοια, πάντα τη στοργή και την αμέριστη αγάπη και τη ζεστή αγκαλιά τους για εσάς καρδούλες μου. Τα χτυπήματα είναι τρομακτικά της καθημερινότητας, δεν αντέχω άλλο σ’ αυτό το θρίλερ, έτσι θα το ονομάσω εγώ, είμαι συγκλονισμένη, φοβισμένη, απεχθάνομαι αυτούς που κάνουν βιασμούς με τον πιο βρομερό και χυδαίο τρόπο, θέλουν κρέμασμα, ντροπή τους. Θέλω να ζήσουν στην πιο μεγάλη τιμωρία για τις φριχτές πράξεις που διαπράττουν. Σήμερα η γραφή μου είναι σκληρή, άγρια, γιατί πονάει η ψυχή μου, με θλίβουν τα απαίσια γεγονότα και με πνίγει ένας λυγμός για τα παιδιά που αγαπώ τόσο πολύ που περνάνε οδυνηρές και δύσκολες στιγμές. Τον λόγο έχει πάντα η δικαιοσύνη, για σας γλυκά μου παιδιά μιλάει η ψυχή μου, δεν θέλω ξανά ποτέ να ακούσω για βιασμό γιατί τρελαίνομαι, τα όσα ζω σήμερα. Μια κοινωνία βουτηγμένη στον βούρκο δεν βλέπω να ξεπερνιούνται τα προβλήματα δεν έχουν τελειωμό, μια εποχή που με αγγίζει με πόνο και φόβο.
Προστατέψτε τα παιδιά σας
το μέλλον της ζωής σας ανήκει
σταθείτε με αξίες στη ζωή
να είσαστε δυνατοί
αγάπες μου!
Η κακοποίηση να τιμωρείται
αυστηρά.
ΝΙΚΗ ΚΕΦΑΛΕΑ-ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ
