Φυσικά χωρίς σκέψη το περιμάζεψα και το ανέβασα πάνω γιατί ήταν προφανής ο κίνδυνος της ζωής του. Δυστυχώς δεν μπορούσα να το κρατήσω κι αυτό, καθόσον φιλοξενώ ήδη μια υπερήλικη γάτα.
Έτσι αρχικά δημοσίευσα στον λογαριασμό μου στο FB αγγελία περί υιοθεσίας χωρίς κάποιο αποτέλεσμα και παράλληλα ζήτησα μέσω messenger τη βοήθεια δύο φιλοζωικών σωματείων της πόλης μας για να κοινοποιήσουν κι αυτοί στον λογαριασμό τους, επίσης χωρίς αποτέλεσμα, κάτι που ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο αφού υπήρχε πλήθος ανάλογων αγγελιών στο εν λόγω μέσο.
Μη έχοντας άλλη επιλογή απευθύνθηκα στο Δημοτικό Κυνοκομείο Λάρισας, όπως παλιότερα με είχαν συμβουλέψει από φιλοζωική. Συγκεκριμένα στις 16-8-23 το πρωί επικοινώνησα στο τηλέφωνο 2417722721 ζητώντας τη βοήθειά τους.
Μου απάντησαν ότι δεν υπάρχει ελεύθερος χώρος φιλοξενίας για γάτες κι επισήμαναν ότι πρέπει να είναι άρρωστη ή τραυματισμένη μια γάτα για να την περισυλλέξουν, κάτι το οποίο δεν ίσχυε αφού το εν λόγω γατάκι ήταν υιγιέστατο.
Επικαλέστηκα τον νόμο 4830/21 όπου στο άρθρο 3 παρ. 2 αναφέρει ρητά πως «αρμόδιες αρχές για την φροντίδα, την περισυλλογή και την διαχείρηση των αδέσποτων ζώων συντροφιάς είναι οι κατά τόπους δήμοι...» χωρίς φυσικά να εξαιρεί τα υγιή ζώα.
Κατόπιν πιέσεών μου με παρέπεμψε στο γραφείο πολιτών του Δήμου για να κάνω αίτηση επίλυσης του προβλήματός μου!! Έτσι κι έκανα αμέσως επικοινωνώντας στο 2413-500.400 κι αναφέροντας το πρόβλημά μου.
Αφού αρχικά δήλωσαν αναρμόδιοι, τελικά έκανα τηλεφωνικά την αίτηση όπως μου ζητήθηκε. Δεν πέρασαν λίγα λεπτά και δέχτηκα κλήση από κινητό τηλέφωνο και την υπεύθυνη περισυλλογής αδέσποτων, που ζητούσε να μάθει τι ακριβώς έχει το «άτυχο ζώο» κι από πού θα το παραλάμβαναν.
Αφού επανέλαβα άλλη μια φορά ότι πρόκειται για υγιέστατο ζώο, έδωσα τη διεύθυνση της οικίας μου για την περισυλλογή. Τότε άρχισε να μου λέει ότι δεν περισυλλέγουν υγιείς γάτες γιατί δεν έχουν χώρο γι’ αυτές, παρά μόνο για σκυλιά κι αν θέλω, να τη δώσω να την στειρώσουν και να «δουν» τι θα την κάνουν.
Επισήμανα την ηλικία του ζώου κι ότι δεν μπορεί να στειρωθεί από τώρα, κάτι στο οποίο συμφώνησε και η ίδια και στο τέλος της στιχομυθίας μας και προς τιμήν της, μου αποκάλυψε την πικρή αλήθεια που κατά βάθος κι εγώ διαισθανόμουν, ότι δηλαδή θα την άφηναν εκεί γύρω στο Κυνοκομείο, σε ελεύθερο χώρο όπου διαβιούν κι άλλες γάτες κι ο καλός Θεός μαζί της. Έτσι αποφάσισα προφανώς να αναζητήσω άλλη λύση.
Εν κατακλείδι, εν έτει 2023 ΔΥΣΤΥΧΩΣ επιβεβαιώθηκε πως ζω σε μία εχθρική ως προς τις γάτες- τουλάχιστον- πόλη και ντρέπομαι γι’ αυτό.
Γιατί πολιτισμός δεν είναι μόνο οι δρόμοι ήπιας κυκλοφορίας και οι υπόγειοι κάδοι απορριμμάτων, είναι και η συμπεριφορά κι ευαισθησία μας απέναντι στους φίλους μας τα ζώα, πολλώ δε μάλλον όταν αυτό για κάποιους είναι υποχρέωση που απορρέει από νόμο του κράτους.
Και φυσικά η περισυλλογή αρρώστων και τραυματισμένων ζώων και κάποια περιοδικά προγράμματα στείρωσης είναι προς την σωστή κατεύθυνση, αλλά δυστυχώς δεν είναι αρκετό.
Ιωάννης Γιαννακάκης
Δημότης Δήμου Λαρισαίων
Σ.Σ.1 Όλα τα ονόματα των εμπλεκομένων και οι ακριβείς ώρες επικοινωνίας, βρίσκονται στη διάθεση οποιασδήποτε αρχής ή φορέα.
Σ.Σ. 2 Λίγες μέρες μετά το συμβάν δέχτηκα τηλεφώνημα αργά το βράδυ από μια συντροφιά παιδιών, που νομίζοντας ότι απευθύνονται σε φιλοζωικό σωματείο!! -ίσως λόγω της κοινοποίησης της αγγελίας μου στο λογαριασμό τέτοιου σωματείου -ζητούσαν βοήθεια για κάποια γατάκια που βρήκαν σε μια σακούλα κάτω από μια γέφυρα.
Αφού τους εξήγησα πώς έχουν τα πράγματα, μη γνωρίζοντας κι ο ίδιος κάποιο τηλέφωνο, τους συμβούλεψα να αναζητήσουν στο διαδίκτυο.
Δεν γνωρίζω την τύχη των δύσμοιρων ζώων, γνωρίζω όμως πόσο απελπισμένα ακουγόταν στο τηλέφωνο τα παιδιά.
