Αντικειμενικά και ανεξάρτητα της επεκτατικής πολιτικής του ΝΑΤΟ οι κυβερνήσεις και οι λαοί θα πρέπει να καταδικάζουν κάθε απόπειρα ή πράξη παραβιάζουσα την εθνική κυριαρχία μιας χώρας. Κατά την ταπεινή μου άποψη η παρούσα εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία θα μπορούσε να αποφευχθεί: Με την αποφυγή της ακραίας Ρώσο-φοβικής πολιτικής της καλλιεργούμενης από τη δύση, με τη μη συνεχή ρητορική περί εισόδου της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Μιας αδελφής του ρωσικού λαού χώρας ευρισκομένης στο υπογάστριο της ρωσικής ομοσπονδίας. Με το σταμάτημα της επεκτάσεως του ΝΑΤΟ… Με την εμπέδωση ουσιαστικού και επίμονου διαλόγου ειρηνικής επίλυσης του υπάρχοντος προβλήματος…
Η απουσία των προϋποθέσεων αυτών έφερε τη ΝΑΤΟϊκή μέγγενη στα σύνορα της πελώριας αυτής χώρας, της πρώτης σε γεωγραφική έκταση στον κόσμο, να την περισφίγγει και να απειλεί τα γεωπολιτικά της συμφέροντα, ενισχύοντας ταυτόχρονα την ισχύ των ΗΠΑ, της άρχουσας δύναμης της νατοϊκής συμμαχίας. Και όλα αυτά παρά τη φημολογούμενη διαβεβαίωση περί μη επεκτάσεως του ΝΑΤΟ πέραν των, προ της διάλυσης της ΕΣΣΔ, ορίων του.
Όλα τα παραπάνω συνέβησαν και συμβαίνουν στα σύνορα της ρωσικής επικράτειας. Φαντασθείτε τι θα γινότανε, αν κάποια κρατική δύναμη εκτός αμερικανικής ηπείρου και όχι μόνο επιχειρούσε την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων σε χώρα συνορεύουσα με τις ΗΠΑ. Θα αποτελούσε αιτία πολέμου. Αυταπόδεικτη μαρτυρία αυτού αποτελεί το 1962. Όταν η πρώην ΕΣΣΔ επεχείρησε την εγκατάσταση σοβιετικών πυραύλων στο έδαφος της Κούβας. Τα αποτελέσματα γνωστά και το σημαντικότερο η αποφυγή μιας παγκόσμιας σύρραξης. Η νίκη της ειρήνης εξουδετέρωσε τον φόβο του πολέμου.
Και τώρα το μεγάλο ψέμα πάνω στο οποίο στηριζόταν ο στηρικτικός πολιτικός λόγος της δύσης περί της αναγκαίας υπάρξεως του ΝΑΤΟ, ως αντίπαλου δέους, του πάλαι ποτέ, συμφώνου της Βαρσοβίας. Αυτό σήμερα δεν υπάρχει. Το ΝΑΤΟ όμως ζει και βασιλεύει και όλο επεκτείνεται με τα διάφορα κράτη και κρατίδια να τρέχουν και να μη σταματούν προκειμένου να μπουν κάτω από την ομπρέλα του, φοβούμενα τον ρωσικό «μπαμπούλα». Φανατικός εκφραστής και υποστηρικτής της υπάρξεως και ενδυνάμωσης αυτού ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ. Και καλά κάνει, αφού μέσω αυτού εξυπηρετούνται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα της χώρας του.
Μέχρις εδώ το ΝΑΤΟ παίζει σε γήπεδο χωρίς αντίπαλο. Όμως οι ιθύνοντες του συνασπισμού αυτού ξεχνούν τον νόμο της φυσικής περί «δράσεως και αντιδράσεως», γνωστός απ’ τα μαθητικά μας χρόνια. Το επισημαίνω αυτό, γιατί σύμφωνα με τη διεθνή πληροφόρηση άρχισε να δομείται, ως φυσικό επακόλουθο, το αντίπαλο δέος του ΝΑΤΟ, το
αντί-ΝΑΤΟ. Σ’ αυτό θα συμμετέχουν, όπως οι φήμες λένε, υπερδυνάμεις και μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες θα καλύπτουν πάνω από τον μισό πληθυσμό του πλανήτη.
Και η κατάσταση αυτή που θα πάει; Σίγουρα σε μια ψυχροπολεμική περίοδο δυναμένη να θερμανθεί και να γίνει πρόξενος ενός θερμοπυρηνικού πολέμου ικανού να αποτελέσει το τέλος της ανθρωπότητας.
Τι λέτε γι’ αυτό εσείς κύριε Μπάιντεν; Πιστεύετε ότι το υπαρξιακό πρόβλημα του κόσμου θα λυθεί με τις επεκτάσεις του ΝΑΤΟ και τη δημιουργία του αντί-ΝΑΤΟ; Ή μέσα από τη διεθνή συνεννόηση και τη σύνθεση μιας διαρκούς και μόνιμης ειρήνης εποπτευόμενη από έναν ενισχυμένο και δυναμικό ΟΗΕ;
Πιστεύω ότι η ηλικία και η διεθνή σας εμπειρία θα σας υποδείξουν το δεύτερο. Επιλέξτε λοιπόν επίμονα την οδό της ειρήνης, γίνεται φανατικός οπαδός της και σταματήστε «εδώ και τώρα» το μακελειό στην Ουκρανία. Τη λύση θα τη βρείτε με τον ομόλογό σας πρόεδρο της Ρωσίας. Και ως προς αυτό κύριε Πρόεδρε θυμηθείτε τα λόγια του Κικέρωνα: «Προτιμότερη μια άδικη ειρήνη από έναν δίκαιο πόλεμο».
Αυτό πρέπει να κάνετε επειγόντως βρίσκοντας τη χρυσή τομή που σβήνει τις φωτιές των πολέμων και αφήστε την εξάπλωση του ΝΑΤΟ, που μόνο στρατιωτικούς ανταγωνισμούς δημιουργεί και όχι λύσεις ειρήνης. Γίνεται λοιπόν σταυροφόρος αυτής για να σας γράψει η παγκόσμια ιστορία στη σελίδα των υπερασπιστών της ειρήνης και των δικαίων του κόσμου.