Το μέλλον της εργασίας στη χώρα

Του Θωμά Παπαλιάγκα,
δικηγόρου, υποψήφιου βουλευτή ΠΑΣΟΚ

Σήμερα στην Ελλάδα 700.000 εργάζονται με καθεστώς μερικής εργασίας και μισής αμοιβής, χωρίς να υπολογίζονται οι εποχικές θέσεις. Ταυτόχρονα, οι μισές προσφερόμενες θέσεις είναι για μερική ή διαλείπουσα εργασία. Να σημειώσουμε δε ότι υπάρχει υπερπροσφορά σε επιστήμονες

και έλλειψη σε εργατοτεχνίτες και αγρεργάτες.
Τι εννοεί λοιπόν η κυβέρνηση, όταν πανηγυρίζει ότι θα αυξήσει τον εισαγωγικό μισθό το 2027; Ακόμη όμως και αν τον αυξήσει, με την ακολουθούμενη πολιτική οι εργοδότες θα μπορούν να τον καταβάλλουν; Γιατί εργοδότες δεν είναι μόνο οι πολύ μεγάλες ή οι πολυεθνικές εταιρείες ούτε μόνο οι ολιγάρχες της ενέργειας, τους οποίους στηρίζει ξεκάθαρα η κυβέρνηση. Εργοδότες είναι και πολλοί μικροί και μικρομεσαίοι, αγρότες, κτηνοτρόφοι, επαγγελματίες, βιοτεχνίες και οικοτεχνίες. Και αυτοί είναι τελείως εκτεθειμένοι στις συνθήκες της αγοράς και το κόστος παραγωγής.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να ρίξει την αύξηση του κόστους παραγωγής και την αντίστοιχη χειροτέρευση της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων μας όχι στις πολιτικές της για την ενέργεια αλλά στο εργατικό κόστος.
Το 2022, παρά την οικονομική μεγέθυνση, οι μισθωτοί έχασαν 7,4% από τις πραγματικές τους αμοιβές λόγω ακραίας ακρίβειας και υπερφορολόγησης (στοιχεία του ΟΟΣΑ). Τα είδη πρώτης ανάγκης αυξήθηκαν ακόμη και πάνω από 50%. Η ΝΔ επέβαλε τις ατομικές συμβάσεις και τη μετατροπή των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερικής απασχόλησης, επέτρεψε την 10ωρη εργασία χωρίς υπερωρίες, επιφέροντας τεράστιο πλήγμα στα οικονομικά του μισθωτού.
Ας μην απορούμε λοιπόν γιατί οι νέοι εγκαταλείπουν τη χώρα. Οι νέοι θέλουν ασφάλεια στην εργασία και ευκαιρίες. Και αυτό είναι δύσκολο σε μία χώρα που ελέγχεται από διάφορα καρτέλ (ή, πιο κομψά, ολιγοπώλια). Από το καρτέλ της ενέργειας, των σούπερ μάρκετ, των πολυκαταστημάτων κ.ά. Ακόμη και το “καλάθι του νοικοκυριού” δόθηκε μόνο στις μεγάλες αλυσίδες.
Είναι τελείως απαραίτητο να: α) αναδιαρθρώσουμε και στελεχώσουμε τις Επιθεωρήσεις Εργασίας, οι οποίες είναι σχεδόν έρημες από προσωπικό, β) να μειωθούν τα κόστη παραγωγής και διαβίωσης με την επιβολή πλαφόν στη λιανική τιμή της ενέργειας αντί στη χονδρική, γ) επαναφορά των τριετιών, της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, και των υπερωριών του “νόμου Γιαννίτση”, δ) να επιδοτηθεί η εργασία αντί για την ανεργία, ώστε οι άνεργοι να εργάζονται για όσες ώρες καλύπτει το επίδομα ανεργίας και οι εργοδότες να έχουν να καταβάλλουν το υπόλοιπο, ε) να εφαρμοστεί η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για 150.000 κοινωνικές κατοικίες για νέους στη λογική της εργατικής κατοικίας. Καμία σχέση με τα δάνεια που η κυβέρνηση εξήγγειλε, τα οποία όμως δίνουν οι τράπεζες και από τα οποία επιπλέον εξαιρεί τους περισσότερους νέους. Δεν χρειάζεται να θυμηθούμε ότι μόνο το ΠΑΣΟΚ θέσπισε και θωράκισε, από την κυβέρνηση της Αλλαγής ακόμη, τα εργασιακά δικαιώματα. Και σήμερα πάλι το ΠΑΣΟΚ θα είναι θεματοφύλακάς τους.