Μάλλον τελικά ως πολίτες, ακούμε όλα όσα θέλουμε να ακούσουμε. Δεν μας διδάσκουν τα σκληρά παθήματα του παρελθόντος. Εκλογές στις 21 Μαΐου και στο προσκήνιο η ρητορική του 2010, όταν η Ελλάδα χρεοκόπησε γιατί μάλλον κάτι είχαμε κάνει λάθος ΟΛΟΙ. Τότε που ο πρωθυπουργός της δήλωνε πως κυβερνάει έναν λαό φοροφυγάδων. Τότε που οι πολίτες της χωρίστηκαν σε μνημονιακούς και αντί-, καλλιεργώντας το μίσος. Στο προσκήνιο και η ρητορική του 2014, όταν ο καθένας περνούσε από ένα μπλοκ αγροτών και έπαιρνε την ντουντούκα σκαρφαλώνοντας στα τρακτέρ. Τότε που η χώρα έγινε σάκος του μποξ για την Ευρώπη.
Και αντί να προοδεύουμε, τόσο βυθιζόμαστε στην «κατσαρόλα» της πολιτικής μετριότητας. Όταν δεν διστάζουμε να βάλουμε στην «κομματική σκακιέρα» το βαρύ πένθος οικογενειών, τότε είμαστε δυστυχώς ικανοί για όλα. Λίγες εβδομάδες μας χωρίζουν πλέον από τις εθνικές εκλογές, και τα ίδια συνθήματα επανέρχονται στον δημόσιο διάλογο. Είχα γράψει κάποτε, ότι οι κυβερνήσεις δεν «πέφτουν» από τα εθνικά θέματα, από θέματα υγειονομικά, ασφάλειας ή και παιδείας. Πάντα το βασικό ζήτημα αντιπαράθεσης στην προεκλογική «παλαίστρα» θα είναι η οικονομία. Ως νέος και γεμάτος όνειρα για το μέλλον μου άνθρωπος, θέλω να δω ουσιαστικές αντιπαραθέσεις στα ζητήματα οικονομίας με επιχειρήματα, με στοιχεία, με στόχους, με προτάσεις. Πίστευα ότι δεν ζούμε πια στο «σωτήριον» έτος 2014. Τότε που οι αγορές θα χόρευαν καρσιλαμά χτυπώντας τα νταούλια και τα ντέφια. Τότε που κάποιοι πολιτικοί καιροσκόποι έκαναν πολιτικές καριέρες, κερδοσκοπώντας στην αγανάκτηση. Τότε που μέσα από την οργή της πλατείας, «γεννήθηκαν» κομματίδια αντίδρασης, που κάλυψαν όλο το φάσμα. Από τις παρυφές της «περίεργης» αριστεράς, μέχρι τα άκρα της δεξιάς. Πάντα επίκαιρη η φράση του Σαρλ Ντε Γκωλ: «Η τραγωδία της εποχής μας, είναι ότι κάτω από την ομπρέλα του λαϊκισμού, η αριστερά στρέφεται κατά του Έθνους και η δεξιά κατά του κράτους».
Και κάθομαι και σκέφτομαι, τι έχουμε ψηφίσει στο διάβα αυτών των ετών. Τι τραγικές επιλογές προσώπων έχουμε κάνει ως πολίτες. Πόσο μακριά ή πόσο κοντά είναι όλα αυτά. Σίγουρα πάντως το ισχυρό αντιευρωπαϊκό κύμα του 2015 έπεσε σε «χειμερία νάρκη». Γι’ αυτό και θέλει προσοχή, μήπως κάποιοι «άχρηστοι ηλίθιοι» μετατραπούν και πάλι σε «χρήσιμους». Το «εμβόλιο» κατά της δημαγωγίας, πρέπει να έχει ως βασικές συστατικές ουσίες την αλήθεια, τον ρεαλισμό, την πολυφωνία, τη αυτοκριτική. Με τους θεσμούς δεν έχει το δικαίωμα να παίζει κανείς. Όσο πιο γρήγορα καταλάβουμε ότι ο εθνικοσοσιαλισμός, ο αριστερός εθνομηδενισμός και ο ισλαμοφασισμός, είναι οι νέοι και βίαιοι εχθροί της φιλελεύθερης δημοκρατίας μας, τόσο πιο άμεσα θα μπορέσουμε να βρούμε λύσεις και να πατάξουμε τα ακραία φαινόμενα λαϊκισμού, από όποιον ιδεολογικό χώρο κι αν προέρχονται, σε όποια χώρα κι αν γεννιούνται. Μεγάλο θέμα η ακρίβεια, αλλά όχι μόνο ελληνικό. Έσπασε τα κοντέρ ο πληθωρισμός αλλά όχι μόνο στην Ελλάδα. Τεράστιο ζήτημα η πανδημία, αλλά όχι μόνο για το δικό μας Ε.Σ.Υ. Ακόμη κι αν οι πολίτες αντιδρούν για σοβαρά λάθη και παραλείψεις, και καλά κάνουν και αντιδρούν, αυτά τα 4 χρόνια η Ελλάδα από κουκίδα στον ευρωπαϊκό χάρτη, έγινε και πάλι μετρήσιμο μέγεθος. Όποιος δεν το βλέπει λυπάμαι, αλλά ζει σε άλλη χώρα.
Τέλος, αν εξετάσουμε προσεκτικά τα ονόματα των υποψηφίων που ανακοινώνονται, θα καταλάβουμε ότι το ζήτημα δεν είναι μόνο πολιτικό, αλλά και ποιοτικό. Να συμπληρωθεί γρήγορα - γρήγορα το ψηφοδέλτιο και έχει ο θεός... Το πρόβλημα δεν έχει να κάνει τελικά μόνο με τον τρόπο που οι υποψήφιοι αντιλαμβάνονται την πολιτική, αλλά και εμείς οι ψηφοφόροι. «Ψήφισέ με και θα δεις...» σου λέει. «Θες την ψήφο μου; Εγώ τι θα πάρω;», απαντάς. Επιτακτική η ανάγκη να θεραπεύσουμε την «ασθένεια» των μέτριων «λίγων» στην πολιτική και να περάσουμε στη δημοκρατία των ικανών «πολλών». Το ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά ίσως κάποια στιγμή τα καταφέρουμε. Μήπως και αρχίσουν πλέον να λειτουργούν τα αυτονόητα, στη χώρα του: «Πάμε κι όπου βγει»...
* Ο Βάσος Π. Καραμπίλιας, είναι δικηγόρος Αθηνών - μέλος του μητρώου στελεχών της Ν.Δ.,
επιστημονικός συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων
