Στη μνήμη των θυμάτων των Τεμπών

Από τον Αθανάσιο Στ. Φώτο,
επί τιμή δικηγόρο

Τώρα που συμπληρώνεται ένας μήνας από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, που συνετάραξε ολόκληρο τον ελληνικό λαό αλλά και τον άλλο κόσμο, και τα γεγονότα είναι τόσο νωπά και ζωηρά στη μνήμη μας, νιώθω την ανάγκη να γονατίσω και να καταθέσω σεβασμό και τιμή, με δάκρυα στα μάτια και μεγάλο πόνο ψυχής μπροστά στους τάφους των αδικοχαμένων μας συνανθρώπων, ως το ελάχιστο δείγμα της αγάπης και της ευγνωμοσύνης μου προς αυτούς, που τόσο άδικα έφυγαν από τη ζωή.

Πληθωρικός ο λόγος για τα αίτια που προκάλεσαν το ατύχημα. Ο δημοσιογραφικός κάλαμος και τούτη τη φοράα στην πρώτη γραμμή φρόντισε να είναι ενημερωμένος, ώστε να καλύπτει πλήρως την επικαιρότητα, όπως εκείνος γνωρίζει με τον καλύτερο τρόπο. Καλύπτει σε έκταση όλες τις τηλεοπτικές οθόνες. Γεμίζει και τις στήλες του καθημερινού τύπου και στήνει πάνελ στα ραδιόφωνα για το θέμα αυτό με νέα στοιχεία που μόνο εκείνος γνωρίζει. Κινεί έτσι το ενδιαφέρον του κοινού για τα απρόσμενα αλλά και αδικαίωτα και αναπόδεικτα γεγονότα. Είναι χρέος να καταθέσουν όλες οι αρχές και διαχειριστές του Οργανισμού Σιδηροδρόμων την έντιμη συντριβή τους και τη διάφανη ομολογία τους ότι με τη λειτουργική συμπεριφορά του οργανισμού επέτρεψαν τη διαχειριστική λειτουργία των δύο αμαξοστοιχιών λανθασμένα, με συνέπεια να επέλεθει η σύγκρουση αυτών που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 57 ατόμων και τον τραυματισμό πολλών άλλων. Μία εγκληματική πράξη που αφορά τον Οργανισμό και μόνο και που μαρτυρεί τη χαώδη λειτουργία του, την ανικανότητα των διοικούντων που παρέμειναν σαν στρείδι κολλημένοι στην ατολμία, τη μιζέρια και την καθυστέρηση, τη στιγμή που άλλοι Οργανισμοί έχουν κάνει λαμπρά άλματα ανόδου και προόδου για το καλό της κοινωνίας.
Τούτη στιγμή μη θεωρήσει κανείς ότι προσπερνώ ελαφρά τη καρδία τον ελληνικό συναγερμό και τη συσστράτευσή του για την άμεση βοήθεια, κυρίως για την παροχή αίματος, για όσους είχαν ανάγκη. Αναφέρομαι στη σιωπλή αρετή όλων εκείνων που προσήλθαν αυθόρμητα στα νοσοκομεία της χώρας και τις τράπεζες αίματος και διέθεσαν τους εαυτούς τους στην υπηρεσία των νοσοκομείων για τον παραπάνω σκοπό. Τους αξίζει κάθε αρετή και κάθε έπαινος για την ποιότητά τους, την ένστασή τους και τη δυναμικότητά τους. Στην προσφορά τους που δεν καταγράφεται ως καταξίωση, στο μόχθο που δεν περνά σαν είδηση, στο διακρατικό σεμνό βηματισμό που πραγματοποιείται ενσυνείδητα και ευσυνείδητα μέσα στο θόρυβο των γεγονότων που εξακολουθούν να απασχολούν τις μνήμες των ανθρώπων. Στη θυσία των ανθρώπων που βρίσκονται κοντά στα γεγονότα, στην πρώτη γραμμή, χωρίς να εισπράττουν τον απαιτούμενο έπαινο και την αναγκαία αναγνώριση. Τέλος, θέλω να κάνω μια πράξη καρδιάς, μια κατάθεση θυμιάματος στους 57 αδικοχαμένους συνανθρώπους μας, εκεί που θυσιάστηκε αληθινά η χαρά της ζωής, χωρίς να προκύψει η ανόθευτη ανθηφορία της προσωπικότητας όλων των φονευθέντων και ο γνήσιος καρπός της αγάπης των. Μια σπονδή αναγνώρισης, οδύνης και ευγνωμοσύνης στον τόπο που κείνται οι σταυροί των φονευθέντων, να γονατίσω μπροστά τους, να κλάψω, να φωνάξω, να θρηνήσω, να νιώσω το κλάμα να σταλάζει σαν φαρμάκι μέσα. Σαν γεύση απογοήτευσης και αφόρητης οδύνης. Να πλησιάσω τους τάφους των νεκρών παιδιών και όλων των άλλων και να παρακαλέσω τον Πανάγαθο Θεό να αναπαύσει τις ψυχές των ένθα οι δίκαιοι αναπαύονται. Μέσα στη δική Του αυλή, εκεί που δεν υπάρχει πόνος, λύπη, στεναγμός αλλά ζωή ατελεύτητη. Είναι το μόνο που τούτη τη στιγμή και την ώρα μπορώ να κάνω. Να προσευχηθώ. Να χύσω τα δάκρυά μου στη μνήμη των νεκρών. Να γεμίσει η ψυχή από Θεία Χάρη, να κατευγαστώ από το θείο φως και να τυλιχθώ στη λυτρωτική θεία Αγάπη.
Τούτες τις ημέρες συμπληρώνεται ένας μήνας από το τραγικό συμβάν των Τεμπών και με πόνο, λύπη και μεγάλη οδύνη οι γονείς, τα αδέλφια και οι λοιποί συγγενείς, οι φίλοι αλλά και ολόκληρος ο ελληνικός λαός θα ξαναζήσει το θλιβερό γεγονός γύρω από το δίσκο των κολλύβων, όπου θα τελεσθεί το μνημόσυνο του κάθε φονευθέντος, για να δεηθούν όλοι μαζί με ευλάβεια προς τον Πανάγαθο Θεό υπέρ αναπαύσεως των ψυχών όλων εκείνων που έχασαν τη ζωή τους στα Τέμπη. Μαζί με τους οικείους, με αθυμία, με πόνο ψυχής, με λύπη στεκόμαστε γύρω από τους τάφους των προσφιλών προσώπων που απεχωρίστηκαν από τους συγγενείς και φίλους, αποχαιρετήσαντες την εδώ ζωή. Μαζί με τους δικούς τους ανθρώπους βρισκόμαστε στην παρούσα δέηση και ικετεύουμε τον Κύριο να κατατάξει αυτούς «εν σκηναίς δικαίων». Οι λογισμοί μας, οι καρδιές μας, οι θερμές προσευχές μας προωθούνται ευλαβικά και ταπεινά αυτές τις ημέρες στα Τέμπη. Ο πονεμένος στοχασμός μας και ο στεναγμός της καρδιάς μας αγκαλιάζουν τις ματωμένες ράγες των Τεμπών που στρώθηκαν με ανθρώπινα κορμιά, θύματα της ανικανότητας, της ανευθυνότητας, της επιπολαιότητας, της εγκληματικής συμπεριφοράς των ανθρώπων που διοικούν τον οργανισμό του ΟΣΕ. Ενός οργανισμού που από υπηρέτης του λαού μετατράπηκε σε δολοφόνος αυτού. Και ο πόνος και η οδύνη γίνεται προσευχή. Ικετεύουμε τον Πανάγαθο Θεό να αναπαύσει τις ψυχές των φονευθέντων στα Τέμπη, εν χώμα ζώντων και να είναι αιώνια η μνήμη αυτών.