Ο προβληματικός Διευθυντής ενώ ενδιαφέρεται πολύ για την εκτίμηση των μαθητών προς το πρόσωπό του, δεν ενδιαφέρεται να οικοδομήσει σχέσεις εμπιστοσύνης και εκτίμησης με τους καθηγητές του σχολείου. Έτσι οι σχέσεις του μαζί τους είναι τυπικές, φροντίζει να μην έχουν καμία άνεση στο σχολείο, καμία διευκόλυνση σε οποιοδήποτε πρόβλημά τους και προσπαθεί με τον φόβο της εξουσίας να εκτελούνται οι εργασίες του σχολείου. Δηλαδή ο προβληματικός Διευθυντής εφαρμόζει ακριβώς τα ανάποδα από τις πρακτικές και το πνεύμα της μοντέρνας Διοίκησης Σχολικών Μονάδων.
Μούλεγε συνάδελφος που έχει θέση σε άλλο σχολείο, αλλά πάει και κάποιες ώρες σε σχολείο με προβληματικό Διευθυντή: «Πήρα από το σχολείο μου μια μέρα άδεια για οικογενειακούς λόγους και ενημέρωσα και το άλλο σχολείο ότι θα απουσιάζω, για να ξέρουν. Και μου λέει ο Διευθυντής ότι αυτός δεν επιτρέπει να πάρω άδεια. Φυσικά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, αλλά έδειξε την κακή του διάθεση». Ένας άλλος συνάδελφος μούλεγε ότι και να λείπουν οι μαθητές που έχει μάθημα σε εκδρομή, τον υποχρεώνει ο Διευθυντής του να παραμένει στο σχολείο από τις 8.00 μέχρι τις 2.00 το μεσημέρι χωρίς να έχει ούτε μια ώρα μάθημα.
Ο προβληματικός Διευθυντής απαιτεί να βλέπει τις βαθμολογίες των μαθητών και τις αυξάνει όσο θέλει για να μην χαλάσει τη ζαχαρένια των μαθητών. Εννοείται ότι ο καθηγητής έχει το δικαίωμα να καταγγείλει τον Διευθυντή στη Διεύθυνση για την αυθαίρετη αλλαγή της βαθμολογίας του, αλλά αυτό πρακτικά θα σήμαινε αντιπαράθεση με τον Διευθυντή, και δυστυχώς, όπως λέει ο Μεγάλος Ντοστογιέφσκι, οι μορφωμένοι κατά κανόνα είμαστε δειλοί και δουλικοί. Φυσικά όλοι οι μαθητές της πόλης θα πληροφορηθούν πόσο τους αγαπάνε σ’ αυτό το σχολείο και θα σκοτώνονται ποιος θα πρωτοπάει. Άρα το σχολείο θα φουσκώνει σε μέγεθος, θα χρειάζεται δυο υποδιευθυντές, θα χρειάζεται πολλούς καθηγητές και άρα η εξουσία και η δόξα του προβληματικού Διευθυντή θα αυξάνεται.
Οι μαθητές του σχολείου του προβληματικού Διευθυντή επειδή είναι πολύ καλ(κ)ομαθημένοι, όπου και να πάνε δημιουργούν υπερβολικά προβλήματα. Για παράδειγμα άκουσα ότι πήγαν για εκκλησιασμό σε κάποιο γυναικείο Μοναστήρι μια τάξη του Γυμνασίου και τι δεν έκαναν! Έσπασαν πόρτες, τζάμια, πετούσαν τις γλάστρες με τα λουλούδια, κλέψανε πατάτες και τις πετούσαν στα αυτοκίνητα ...ό,τι ζημιά μπορούσαν να κάνουν την έκαναν.
Ο προβληματικός Διευθυντής δεν επιτρέπει να ενοχληθεί στο παραμικρό. Για παράδειγμα καθηγητής που χρειάζεται να περάσει έξω από την πόρτα του γραφείου του με ανάπηρο μαθητή σε καροτσάκι για να τον πάει στην τουαλέτα άκουσα ότι σε κάποιο σχολείο δεν το επιτρέπει ο Διευθυντής! Και αναγκάζεται ο καθηγητής με τον ανάπηρο μαθητή να κάμνουν ολόκληρο γύρο μέσα από την αυλή του σχολείου για να πάει ο μαθητής στην τουαλέτα. Ας τα ακούσει αυτά η Υπουργός Παιδείας που καυχιέται για την ευαισθησία της για τους ΑΜΕΑ.
Θυμάμαι πριν χρόνια σε ένα Λύκειο που υπηρετούσα, ο Διευθυντής απαιτούσε να είμαστε οι καθηγητές στο σχολείο κάθε μέρα από τις 8.00 μέχρι τις 2.00 το μεσημέρι. Και του εξηγούσε ο πολύ σοβαρός και υπεύθυνος Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ότι δεν γίνεται το μόνο Λύκειο στην Ελλάδα που εφαρμόζεται αυτό να είναι το δικό μας. Δεν έχω ξαναδεί Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης να περνάει τόσο συχνά από τα σχολεία και να συζητάει με τους καθηγητές όσο περνούσε αυτός.
Ποιο φαντάζεστε ότι είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών; Δεν καίγεται καρφάκι στους μαθητές για οποιαδήποτε παραβατική συμπεριφορά κι αν έχουν αφού ξέρουν ότι έχουν την κάλυψη του Διευθυντή, οι άριστοι βαθμοί θα παίρνονται χωρίς να ιδρώσει το αυτί τους, θα περνούν την τάξη όσες απουσίες και να έχουν, άρα θα φοιτούν όποτε τους κάνει κέφι... Οι δε καθηγητές ζουν μέσα στον φόβο και στην καχυποψία ειδικά όσο αυξάνονται με τα νέα νομοσχέδια οι εξουσίες των Διευθυντών που θα αξιολογούν τους εκπαιδευτικούς. Οπότε το μόνο που μένει στους συναδέλφους είναι να μπορέσουν ν’ αλλάξουν σχολείο για να γλιτώσουν από τον προβληματικό Διευθυντή.
Από τον Χαράλαμπο Παπαδόπουλο
