Πιστεύουμε όλοι εμείς πως, όσοι τελείωσαν μια πανεπιστημιακή σχολή ή κάποια άλλη ανώτατη σχολή της πατρίδας μας (Πάντειο, Ανωτάτη Εμπορική, Ανωτάτη Γεωπονική, Πολυτεχνείο, Βιομηχανική) απαρτίζουν τη διανοούμενη τάξη της χώρας, με πολλές ευθύνες απέναντί της, αλλά και προσδοκίες του λαού από αυτούς. Μια τάξη που οφείλει να είναι πάντα ανοιχτή στον λαό, να βρίσκεται κοντά του, να συνομιλεί μαζί του, να αφουγκράζεται τους καημούς, τα όνειρα και τις προσδοκίες του και να συμβάλει με αποφασιστικότητα στην επίλυση των προβλημάτων του, με τις γνώσεις και το κύρος που διαθέτει έναντι του λαού και όχι να παραμένει νεκρή, χωρίς ψυχή και φωνή.
Μια τάξη μεγαλόκαρδη, δημοκρατική, υπεύθυνη για τον λαό. Οι διανοούμενοι έλαβαν μια μόρφωση. Έχοντας στα χέρια τους τα απαραίτητα στοιχεία να κάνουν έρευνες, να συγκεντρώνουν στοιχεία και πληροφορίες για τη χρησιμοποίησή τους από τον λαό, για τη χρησιμοποίησή τους από τους ίδιους προς όφελος όλων για αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής από οποιαδήποτε αιτία. Τα νιάτα, οπλισμένα με θάρρος, φρόνηση, αποφασιστικότητα να βρεθούν κοντά στον λαό. Να τον εμψυχώνουν στις δύσκολες στιγμές και να τον καθοδηγούν στον σωστό δρόμο της προόδου και της ευημερίας. Δυστυχώς οι περισσότεροι τούτων απορροφώνται από την καταναλωτική κοινωνία και ξεχνούν τον εαυτό τους και γίνονται στυγνοί επαγγελματίες, αφοσιωμένοι με λύσσα στην επαγγελματική τους ενασχόληση και όχι με τα καυτά προβλήματα του λαού.
Σήμερα την πλειονότητα του λαού, εκείνο που την ενδιαφέρει περισσότερο από κάθε άλλο είναι πώς να περνάει καλά. Δε νοιάζεται πως πρέπει να ζήσει σωστά, να ζήσει νεοελληνικά, έντιμα, καθαρά. Ένας παχυλός μισθός έχει μεγαλύτερη σημασία από τα συμφέροντα της πατρίδας. Θλίβεται ο λαός όταν βλέπει τους πνευματικούς του ηγέτες να συνθηκολογούν με την καταναλωτική κοινωνία και να μην αντιστέκονται στην ανθελληνικότητα των καιρών μας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να υπάρξει συγκρότηση νεοελλήνων διανοούμενων, αφού η εισβολή μιασμάτων της καταναλωτικής κοινωνίας ισοπέδωσε την αυθεντικότητα του ύφους της ζωής μας, γιατί μας βρήκε απαράσκευους.
Η Ακαδημία Αθηνών, το μεγαλύτερο πνευματικό ίδρυμα της χώρας, «οι Σοφοί» του έθνους, οι «Αθάνατοι», ο νους, το πνεύμα, η κεφαλή του λαού κατάντησε να είναι νεκρή ψυχή. Χρόνια τώρα βρίσκεται μακριά από τα προβλήματα του τόπου και του λαού. Παρασυρμένοι οι Αθάνατοι από την κινητικότητα της εποχής ζουν μια ζωή ρηχή και ανούσια για το πνεύμα. Ξέχασαν πως, για να αρχίσει να πλάθεται πολιτισμός, χρειάζεται να δρα μέσα στον λαό με υψηλοφροσύνη και εμμονή. Μια πνευματική συνειδητή διανοούμενη τάξη που να εμπνέει και να φιλοτομεί τον λαό. Να πλάθει αυθεντικούς ανθρώπους, να συγκροτεί χαρακτήρες νεοελληνικούς και όχι ανθρώπους «καλοπερασάκηδες», «κακομοίρηδες», ανίκανους και αδύναμους να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που εμφανίζει η ζωή. Η Ακαδημία ουδέποτε διαπαιδαγώγησε τον λαό να είναι φιλελεύθερος αλλά ποτέ άφρων, να ασκεί τη δημοκρατική του βούληση, αλλά με σεβασμό της γνώμης και των άλλων, με πάθος για τη δικαιοσύνη, ισονομία και αλήθεια. Κάποτε στον τόπο αυτό πρέπει να ειπωθούν, χωρίς φόβο και πάθος, τα πράγματα με το αληθινό τους όνομα. Να σταματήσει η ψευδολογία, να καταργηθεί η παραχάραξη της πραγματικότητας από την προπαγάνδα και τη δημοκοπία, ώστε τα πράγματα να αποκτήσουν την αληθινή τους όψη και διάσταση. Η Ακαδημία Αθηνών δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στα σημεία των καιρών. Μια τυφλή και αρτηριοσκληρωμένη συντήρηση που πίσω της οχυρώθηκαν πολλαπλά συμφέροντα. Οι λιγοστοί συνειδητοί πνευματικοί ηγέτες είναι πολιορκημένοι από την ασύστολη προπαγάνδα των αναξίων και των μετρίων που υπηρετούν ποικίλα συμφέροντα, καταπνίγοντας κάθε προσπάθεια τούτων.
Για δείτε αγαπητοί μου φίλοι: o «Σουλτάνος» της Τουρκίας με την πολεμική ρητορική του μας απειλεί ότι μια νύχτα θα εισβάλει στα νησιά του Αιγαίου και θα τα καταλάβει. Θα βομβαρδίσει την Αθήνα με τους δικούς του πυραύλους, θα εξακολουθεί να παραβιάζει τον εναέριο χώρο και άλλα πολλά. Είδατε εσείς, αγαπητοί μου φίλοι, την Ακαδημία να συνέρχεται και να παίρνει μια απόφαση που να λέγει ότι όλα αυτά που επικαλείται είναι ψέματα, δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια και το δίκαιο και γεννήθηκαν στη νοσηρή φαντασία του; Δύο χρόνια η πανδημία του κορονοϊού χτυπούσε αλύπητα τον λαό. Είδατε τους σοφούς του έθνους να βγουν μπροστά και να συμπαρασταθούν στον λαό; Να λαμβάνουν θέση στην οικονομική και ενεργειακή κρίση; Αυτοί είναι οι πνευματικοί μας πατέρες. Χωμένοι μέσα στο «καβούκι τους» μακριά από τον κόσμο και την κοινωνία.
επί τιμής δικηγόρο
