Η Ελλάδα στενεύει τρομερά χωρίς την Κύπρο

Από τον Δρ. Ντίνο Αυγουστή,
καθηγητή Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Τον τελευταίο καιρό επισκέφθηκα δύο δημοτικά σχολεία της Λάρισας, (33ο και 12ο) και μίλησα στα παιδιά της έκτης τάξης για την Κύπρο. Παρόμοιες επισκέψεις σε σχολεία (Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια) πραγματοποίησα αμέτρητες φορές κατά το παρελθόν. Και όταν μιλάμε για την

Κύπρο, μιλάμε ασφαλώς και για την Ελλάδα. Μιλάμε για ό,τι τρέφει τη ψυχή μας και ενισχύει τους παλμούς της καρδίας μας. Διότι, αν η ψυχή δεν τρέφεται, όλα τα άλλα δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα.
Αμέτρητα τα μηνύματα που λαμβάνω από πολλούς γνωστούς και φίλους που παρακολουθούν αυτή τη δραστηριότητα μου. Συγκινητικά δίχως άλλο και τους ευχαριστώ. Θέλω, ωστόσο, να επισημάνω ότι με αυτές τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνω δεν προσδοκώ κανένα προσωπικό όφελος. Ό,τι κάνω, το κάνω διότι η αγάπη για τον τόπο μας περισσεύει μέσα μου. Οι εθνικές Αξίες είναι αδιαπραγμάτευτες. Ξεκαθαρίζω λοιπόν, Πρώτον: Δεν μπορώ να γίνομαι συμμέτοχος της αδιαφορίας για την Πατρίδα. Δεύτερον: Η επαφή με τους νέους είναι ο καλύτερος τρόπος να δημιουργήσεις συμμαχίες στον κοινό μας αγώνα για δικαίωση της Κύπρου και κάθε ελληνικού τόπου. Τρίτον: Ως ακαδημαϊκός δάσκαλος απελπίζομαι όταν οι φοιτητές με ρωτάνε «τι είμαστε;».
Θα μπορούσα να παραθέσω ένα σωρό επιχειρήματα. Τονίζω απλώς ότι τα σημεία των καιρών, περισσότερο από ποτέ, επιβάλλουν εγρήγορση. Κανένας λαός δεν δικαιούται να αμαυρώνει, χάριν μιας επίπλαστης ευμάρειας, τον τόπο και την Ιστορία του. Μπορεί η γεωγραφία να αδίκησε την Κύπρο, η Ιστορία ωστόσο την αντάμειψε πλουσιοπάροχα. Στα έγκατα της Κύπρου είναι βαθιά ριζωμένη ολόκληρη η Ελλάδα, ολόκληρη η μακραίωνη Ιστορία της. Σε πείσμα όλων εκείνων των σοβινιστικών νεοκυπριακών ιδεολογημάτων περί κυπριακού έθνους και κυπριακής ταυτότητας. Ανιστόρητα ιδεολογήματα που ευδοκιμούν σήμερα σε όλους σχεδόν τους πολιτικούς χώρους και παρατάξεις, αριστερά κυρίως αλλά και δεξιά.
Και κάτι ακόμα: Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ευτυχής νοιώθεις ύστερα από τέτοιες συναντήσεις με αυτές τις αθώες ψυχές! Ο Διευθυντής του 12ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας κ. Ιωάννης Ζιάνας, προχθές, με ρώτησε: Μπορείς να μου δώσεις μια εξήγηση για το πως κατάφερες να μιλάς για 11/2 ώρα στα παιδία και δεν ακούστηκε ο παραμικρός θόρυβος! Σε εμάς ούτε πέντε λεπτά δεν κάθονται φρόνημα! Έμεινα έκθαμβος! Αποδοχή και ο σεβασμός. Η καλύτερη ανταμοιβή! Ο μεγαλύτερος πλούτος! Το νόημα και τις αξίες της ζωής δεν θα τα βρούμε ποτέ στα υλικά αγαθά. Οι αξίες βρίσκονται στη ψυχή του κάθε ανθρώπου και έχουν προσωπική, κοινωνική, πολιτισμική και κυρίως εθνική σημασία.
Θερμές ευχαριστίες στους διευθυντές των σχολείων Ιωάννη Ζιάνα και Βασίλειο Κύργια, ους εκπαιδευτικούς Έφη Σπυρούλη, Βάσω Μπόκοτα, Σκουλίδη Δημήτριο, Ζήση Ζήκο και καθώς και όλο το διδακτικό προσωπικό για την πρόσκληση. Και φυσικά όλα τα παιδιά που με άκουσαν με θρησκευτική ευλάβεια!