Το βασικό ζητούμενο

Από τον Θανάση Μπρισίμη, Σμήναρχο ε.α.

Υπάρχουν δύο αρχαία γνωμικά που πηγαίνουν γάντι στον αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών κ. Πέτσα και που αφορούν σε συγκεκριμένη δήλωσή του σε τηλεοπτικό κανάλι, Αρχή άνδρα δείκνυσι το ένα και αλαζονεία εμπόδιον σοφίας το άλλο.
Μία πολύ σκληρή δήλωση που έκανε χωρίς καμία αναστολή και αισχύνη ο εν λόγω υπουργός αναφερόμενος στους Έλληνες πολίτες που δεν αλλάξουν τους καυστήρες θέρμανσης για τον επερχόμενο χειμώνα. Μετά ασφαλώς τη θύελλα αντιδράσεων έσπευσε να ζητήσει συγγνώμη από όσους ένιωσαν προσβεβλημένοι και τους συναδέλφους του που αντί να προβάλουν την επιτυχημένη παρουσία του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ και το τεράστιο κυβερνητικό έργο, κλήθηκαν να υπερασπιστούν τις θέσεις του. Ο εν λόγω υπουργός όταν του ζητήθηκε να μιλήσει για τα μέτρα θέρμανσης τον επόμενο χειμώνα και την κυβερνητική παρότρυνση οι πολίτες να μην χρησιμοποιούν πλέον φυσικό αέριο, αλλά πετρέλαιο, και στην παρατήρηση ότι θα απαιτηθεί να αλλάξουν καυστήρες πράγμα πολύ δύσκολο και δαπανηρό δήλωσε. «Το βασικό ζητούμενο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η προσαρμογή. Όποιος αρνείται να προσαρμοστεί πεθαίνει». Τι θέλει όμως να πει ο υπουργός περί προσαρμογής;
Να πεθάνει ο συνταξιούχος του ΟΓΑ και τόσων άλλων ταμείων των 400 ευρώ που είδαν το ψωμί να αυξάνει 40%, το λάδι το τυρί, το κρέας και τόσα άλλα αγαθά απαραίτητα για την κάθε ημέρα να φθάνουν στα ύψη και δεν μπορεί να προσαρμοστεί;
Να μείνει άπλυτος και αμαγείρευτος ο πολίτης που είδε το ρεύμα να φτάνει στα ύψη και αδυνατεί να προσαρμοστεί και να το πληρώσει;
Να ξαναβάλει τον καυστήρα πετρελαίου και τις σωληνώσεις που κατέστρεψε πριν λίγα χρόνια όταν πέρασε φυσικό αέριο πάλι με κυβερνητική προτροπή;
Να βάλει ξυλόσομπα ή μαγγάλι ο κάθε πολίτης στο διαμέρισμά του για να προσαρμοστεί στις επιταγές της κυβέρνησης και να μη χρησιμοποιεί φυσικό αέριο;
Πόσο εύκολο θεωρείται να μπορούμε να προσαρμοζόμαστε κάθε τρεις και λίγο στις επιταγές της εξουσίας;
Και το σημαντικότερο όλων είναι το τι γίνεται όταν οι απαιτήσεις των κυβερνώντων δεν αντέχουν στη λογική, στη δική μας λογική, αυτή των απλών πολιτών;
Μήπως λοιπόν το βασικό ζητούμενο της προσαρμογής που ανέφερε ο κ. υπουργός, δεν είναι κάτι απλό, αλλά κάτι που ζητάει να υπερβεί τη δική μας λογική αλλά και τη δική του αλαζονεία και έλλειψη σοφίας; Μήπως στην ουσία μας ζητάει να προσαρμοζόμαστε με μία εξουσία απόμακρη από τον λαό ανάλγητη και αποξενωμένη; Μία εξουσία που μας πουλάει ψεύτικα όνειρα για ένα καλύτερο αύριο που ποτέ δεν έρχεται; Μία εξουσία που ποτέ δεν βρέθηκε κοντά σε εμάς και τα προβλήματά μας;
Στο τέλος-τέλος αυτό που απαιτείται είναι να προσαρμοζόμαστε όχι πλέον εμείς σε αυτήν την εξουσία, αλλά αυτή σε εμάς τους απλούς πολίτες, γιατί όπως λέει και ο υπουργός διαφορετικά όποιος αρνείται να προσαρμοστεί πεθαίνει. Αυτό και μόνο είναι το βασικό ζητούμενο.