Ο αγώνας της ζωής, που είναι και αγώνας επιβίωσης, δεν είναι εύκολος, ούτε στρωμένος με ρόδα και κρίνα.
Θέλει θέληση, αντοχή, πίστη στις δυνάμεις μας και προσμονή.
Θα αναφερθώ σε μερικά βιώματα της ζωής μου, όχι για να υψώσω το ανάστημά μου -δεν μου χρειάζεται πλέον-, αλλά για να σταθώ κοντά στα σημερινά παιδιά μας για να διαλέξουν τον δρόμο που τους αρμόζει μετά από ώριμη σκέψη.
Κάθε εποχή έχει τους δικούς της κανόνες που τους θεσμοθετεί αναλόγως και προτρέπει σε όλους μας να τους κατανοήσουμε και να τους ακολουθήσουμε κατά δύναμη...
Πολλές φορές αγνοούμε τις δυνάμεις μας και μας καταβάλλουν οι αδυναμίες μας. Εδώ πρέπει να σταθούμε όρθιοι και δυνατοί ώστε να απορρίπτουμε τις εύκολες και παραπλανητικές λύσεις που μας προβάλλουν σαν «πρότυπα» της «ευδαιμονίας τους».
Εδώ πρέπει να σταθούμε εμείς οι γονείς καθοδηγητές και συμπαραστάτες των παιδικών προσδοκιών τους.
Η σωστή οικογένεια που αποτελεί τη βάση του κοινωνικού ιστού πρέπει να σταθεί στο ύψος της και να διδάσκει στους ανώριμους βλαστούς της για να τους δώσει τη δύναμη και να τους βοηθήσει ώστε να αντιπαλέψουν τις κακοτοπιές και τις παγίδες που θα συναντήσουν στον δρόμο τους.
Ως φοιτητής στην Αθήνα το 1958 για να ανταπεξέλθω στα έξοδα της διαμονής και παρακολούθησης των μαθημάτων της Σχολής -δεν υπήρχε τότε δωρεάν Παιδεία- παρέδιδα μαθήματα σε παιδιά του Γυμνασίου. Εκτός, όμως, από τις ξερές θεωρίες που ήταν και βαρετές, ομιλούσα και για γενικά θέματα της ζωής, που άκουγαν με ιδιαίτερη προσοχή.
Στο τέλος της χρονιάς, έλαβα από μαθητή μου που με ευχαριστούσε για τη βοήθεια και έγραφε τα εξής:
«Αυτά που μου μάθατε μου έδωσαν δύναμη και αυτοπεποίθηση να προγραμματίσω τη ζωή μου με σωστή πορεία. Ούτε οι γονείς μου δεν μου τα είπαν. Αυτά που άκουσα από εσάς. Σας ευχαριστώ».
Τότε κατάλαβα τον ρόλο του γονέα, τότε ένιωσα πόση δύναμη έχουν οι γονείς για να διαμορφώσουν τον νέο άνθρωπο με αυτοπεποίθηση και δύναμη στον σκληρό αγώνα της ζωής. Οι πρώτοι «δάσκαλοι» είναι αυτοί που θα στηρίξουν τα πρώτα βήματα των παιδιών τους. Οι πράξεις των γονέων είναι αυτές που θα δείξουν στο παιδί πώς θα πορευτεί και πώς θα σταθεί όρθιο στην ανηφόρα του αγώνα της ζωής.
Ένα αξιόλογο ιστορικό μουσείο λειτουργεί ήδη στην πόλη μας. Είναι το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης που λειτουργεί στην πυριτιδαποθήκη όπου εμαρτύρησαν οι Έλληνες αγωνιστές της Ελευθερίας της Πατρίδας μας.
Συντελεστές αυτής της εθνικής προσπάθειας ήταν οι Πόπη Βακάλη, Σωτήρης Κολλάτος και Δημ. Μπατάλης. Κλήθηκα κι εγώ να μιλήσω για την Εθνική Αντίσταση του Ελληνικού λαού κατά των Ιταλών και Γερμανών που παραβιάζοντας κάθε έννοια δικαίου στέρησαν την Ελευθερία της Ελλάδος. Η καθολική Αντίσταση του Ελληνικού λαού, που με ηρωική Αντίσταση θυσιάζοντας ό,τι πολυτιμότερο είχαν σε ανθρώπινο δυναμικό και περιουσίες τους, ρίχθηκαν στον Αγώνα της Λευτεριάς και αξιοπρέπειας σαν Έλληνες. Και το πέτυχαν με θυσίες που δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους.
Αφού, ανέλυσα με απλά και κατανοητά λόγια για αυτόν τον αγώνα της Λευτεριάς, δέχθηκα από έναν μαθητή Δημοτικού Σχολείου, μια λογική και αξιοπρόσεκτη απορία:
«Καλά εσείς κάνατε την Αντίσταση κατά των Ιταλών και Γερμανών καταπατητών της Πατρίδα μας. Εμείς τώρα που δεν έχουμε Ιταλούς και Γερμανούς τι Αντίσταση να κάνουμε;». Έμεινα για λίγο άφωνος.
Δεν περίμενα τέτοια ερώτηση από μαθητή Δημοτικού Σχολείου. Γύρισα αμέσως το μυαλό μου. Αφού χάρηκα και συγχάρηκα τον μαθητή, απάντησα: «Έχετε και εσείς πολλές περιπτώσεις που μπορείτε να αντισταθείτε.
Μπορείτε, συμμετέχοντες σε παρέες συμμαθητών σας, να αντισταθείτε σε προτάσεις που σας τίθενται, όπως για τσιγάρα, ουσίες θανατηφόρες, πράξεις παράνομες, κακοποιήσεις σε εθνικό πλούτο και πολλές άλλες περιπτώσεις...».
Άκρα ησυχία σ’ αυτόν τον όμιλο των μικρών μαθητών. Θα πρέπει να ικανοποιήθηκαν απ’ αυτήν την απάντηση. Τα παιδιά μάς θέλουν κοντά τους με απορίες και σε θέματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά στη ζωής τους.
Μην τα αφήσουμε απροστάτευτα στα άγρια θηρία -δυστυχώς- της κοινωνίας μας.
Είναι κρίμα να χάνονται παιδιά στη μικρή αυτή ηλικία της ζωής τους. Η ζωή είναι ωραία όταν την αντιμετωπίζετε σωστά από αυτήν την ηλικία της πορείας τους.
Ας τους δώσουμε όλη την αγάπη και θα δούμε θετικά αποτελέσματα.
Από τον Στέφανο Μιστάρα
