Το αντί-ΝΑΤΟ

Από τον Κων/νο Τσιρονίκο

Οι ηγέτες της Ρωσίας και μιας σειράς κρατών της πρώην ΕΣΣΔ συμφώνησαν στη διαμόρφωση ενός κοινού νομικού πλαισίου, το οποίο θα επιτρέψει τη δημιουργία μιας Δύναμης Ταχείας Επέμβασης (ΔΤΕ) του ESTO (Οργανισμού Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας). Η συμφωνία αυτή έγινε στη Μόσχα.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι οδηγούμαστε στη σύνθεση ενός δεύτερου παγκόσμιου πόλου στρατιωτικής συμμαχίας. Μιας ισχυρής ομάδας κρατών υπό τη Ρωσική επιρροή και στρατιωτικό συντονισμό, που θα εκτείνεται από την Πολωνία και τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι την Κίνα. Δηλαδή στην καρδιά της Ευρασίας. Δέον να σημειωθεί ότι ο συνασπισμός αυτός θα ενισχυθεί, όπως διεθνώς φημολογείται, με την προσχώρηση της Κίνας, της Ινδίας, του Ιράν… αποκτώντας έτσι έναν γιγάντιο πληθυσμιακό και στρατιωτικό χαρακτήρα.
Τα γεγονότα αυτά επαληθεύουν την παγκοσμιότητα του φυσικού νόμου της δράσης και αντίδρασης. Μια αντίδραση που δεν θα υπήρχε, κατά τη γνώμη μου, αν το ΝΑΤΟ έπαιρνε κι αυτό τον δρόμο της διάλυσης, όπως το σύμφωνο της Βαρσοβίας. Αν ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ αρνιόταν την προαγωγή του σε «ΠΛΑΝΗΤΑΡΧΗ» επιζητώντας, αντί αυτού, τη συλλογική αναβάθμιση της πολιτικής και στρατιωτικής ισχύος του ΟΗΕ. Της μόνης δύναμης που μπορεί να εγγυηθεί αντικειμενικά και δίκαια, όπως τονίσαμε και σε προηγούμενο άρθρο μας, την επίλυση των διεθνών προβλημάτων. Κι αυτό απαιτεί την ανίκητη δύναμη επιβολής των αποφάσεών του, που όμως δεν έχει.
Αυτό όμως δεν έγινε. Γιατί; Διότι δεν το άφησαν τα συμφέροντα των ισχυρών ή καλύτερα το μπλοκ των τότε νικητών. Διότι ήθελαν ν’ αδράξουν την ευκαιρία του κενού που τους παρείχε η διάλυση της τότε υπερδύναμης ΕΣΣΔ. για να περνάνε ευκολότερα τα δολερά τους σχέδια. Το μεγάλωμα των σφαιρών της γεωπολιτικής και οικονομικής επιρροής. Τον έλεγχο παραγωγής του εθνικού πλούτου των αδύναμων και μικρών κρατών. Γιατί πλέον ο δρόμος άνοιξε, αφού το αντίπαλο δέος κατέρρευσε. Και όπου η πολιτική αυτή δεν περνούσε υπήρχε η εισβολή, ο πόλεμος, η καταστροφή…
Σε ό,τι αφορά τον Ρώσο-Ουκρανικό πόλεμο, αυτός δεν θα γινόταν, αν ο ειλικρινής διάλογος πρυτάνευε στη λογική των συντελεστών αυτού του φρενοκομείου. Γιατί, τότε θα υπήρχε συνεννόηση. Θα υπήρχε επιτυχία ακόμη και στην κατάληξη μιας άδικης ειρήνης, παρά ενός δίκαιου πολέμου, όπως έλεγε και ο Κικέρωνας.
Αντί των παραπάνω πρακτικών που οδηγούν ευθέως στην ειρήνη είχαμε την εξάπλωση του ΝΑΤΟ πέραν των ατύπως συμφωνηθέντων, μετά την κατάρρευση του σοβιετικού συνασπισμού, περί μη ενίσχυσης αυτού πέραν των μέχρι τότε υπαρχόντων κρατών. Παρά ταύτα, η νατοϊκή συμμαχία περισφίγγει όλο και περισσότερο τη Ρωσική Ομοσπονδία απειλώντας την ακόμη και με την εισδοχή της Ουκρανίας…, σοβαρή αιτία του συνεχιζόμενου πολέμου. Αυτό, όμως δεν δικαιολογεί με κανέναν τρόπο τη ρωσική εισβολή, η οποία με την αναθεωρητική της πρακτική απειλεί την παγκόσμια τάξη και ασφάλεια. Ν’ ανάψει τη φωτιά του πολέμου ακόμη και στην πατρίδα μας…
Δυστυχώς, αυτές οι δόλιες πολιτικές, και όχι μόνο, είναι οι δημιουργοί της διεθνούς ανασφάλειας, της έλλειψης εμπιστοσύνης και κυρίως της απουσίας διάθεσης προς την αποκλιμάκωση της έντασης. Κάτι που δεν φαίνεται ορατό. Εκείνο, όμως, που σίγουρα ο κόσμος καταλαβαίνει είναι η είσοδος σε μια νέα ψυχροπολεμική περίοδο, ικανή να οδηγηθεί σε θερμή, καθοριστική για το μέλλον του πλανήτη μας.
Είναι λυπηρό, αλλά αυτή είναι η διεθνής κατάντια. Υπαίτια: Τα μεγάλα συμφέροντα. Αυτά που καθορίζουν τις επιλογές των ισχυρών. Όπως αυτή του Αμερικανού προέδρου να εισηγηθεί στο Κογκρέσο την αναβάθμιση των τουρκικών F16, για να πολεμήσουν ποιον; Την Ελλάδα! Γιατί κ. Μπάιντεν το κάνετε αυτό; Κρίμα που σας είχαμε για άνθρωπο του δικαίου και της ειρήνης και όχι πυρπολητή των μεγάλων αυτών αξιών.
Να, ξέρετε όμως κ. Πρόεδρε ότι οι αδικημένοι της γης περιμένουν το δίκιο. Που θα τους ελευθερώσει από τη γάγγραινα της εκμετάλλευσης και του αδίκου. Που θα τους καταστήσει αφεντάδες στον τόπο τους, στην πατρίδα τους. Τέτοιους ηγέτες χρειάζεται ο κόσμος. Εραστές της ειρήνης και της αδελφοσύνης των λαών και πολέμιους και διαλυτές των ΝΑΤΟ και αντί-ΝΑΤΟ, που μόνον προβλήματα δημιουργούν.