εξουσία». Και παρακάτω: «Ένας υγιής άνθρωπος δεν θα ξεκινούσε πόλεμο κατά της Ουκρανίας, αλλά δεν είναι (ο Πούτιν) τόσο μη φυσιολογικός, ώστε να μην είναι επικίνδυνος. Όσοι πιστεύουν, ότι μπορεί να διαπραγματευθούν ειρήνη με τον Πούτιν κάνουν μια πολύ επικίνδυνη σκέψη. Τα τελευταία είκοσι χρόνια ο Πούτιν αντιμετώπισε τα εσωτερικά του προβλήματα ξεκινώντας πόλεμο το 1999, το 2008, το 2014 και το 2022 στην Τσετσενία, τη Γεωργία, την Κριμαία και την Ουκρανία. Μην επαναπαύεστε. Θα το ξανακάνει, όταν επανεξοπλιστεί. Πρέπει να αντικατασταθεί». Στην ίδια ομιλία είπε και άλλα ενδιαφέροντα όπως: «Είναι επιθυμία κάθε γκάγκστερ τύπου μαφιόζου (και αυτό είναι ο Πούτιν) να εκφοβίζει, όποιον βρίσκεται απέναντί του. Θέλει να δείξει, ότι είναι σχεδόν τράγος και ότι δεν έχετε ιδέα τι να περιμένετε από αυτόν. Ότι ο ρωσικός λαός είναι τρελός και ένας Θεός ξέρει τι θα μπορούσε να κάνει. Αυτό δεν ισχύει καθόλου».
Πάει ένας μήνας που διάβασα σε μετάφραση την ομιλία Χοντορκόφσκι. Εχοντας κατά νου όσα άκουσα, είδα, και διάβασα στο μεταξύ, για απειλή πυρηνικού πολέμου, για όσα θα πληρώσουν η Φινλανδία και η Σουηδία, αν ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, ή η Λιθουανία και η Λετονία, αν δεν ανοίξουν τη σιδηροδρομική γραμμή για τον ρωσικό θύλακα του Καλίνινγκραντ κ.ά. κατάλαβα πολλά για την προσωπικότητα του Προέδρου της Ρωσίας. Μια φράση όμως του Χοντορκόφσκι ότι με τις ευχές Πούτιν «κυβερνητικοί αξιωματούχοι δέχονται εκατομμύρια σε δωροδοκίες « μου θύμισε μια πρωτοφανή ιστορία στη Μόσχα. Την υπόθεση του Σεργκέι Μαγκνίτσκι, ενός νεαρού δικηγόρου της Μόσχας με υψηλό μορφωτικό και επαγγελματικό επίπεδο, και πατέρα δύο παιδιών που «πίστευε στο κράτος δικαίου που υποσχέθηκε ο Πούτιν», όπως έγραψε γι’ αυτόν ο Στήβεν Μάγιερς στο βιβλίο του «ο νέος Τσάρος». Στον Σεργκέι είχε ανατεθεί η εκπροσώπηση του επιτυχημένου αγγλοαμερικανικού αμοιβαίου κεφαλαίου αντιστάθμισης κινδύνου Hermitage που ίδρυσε στην αναδυόμενη αγορά της Ρωσίας ο Μπιλ Μπράουντερ στα μέσα της 10ετίας του ‘90. Ο Μπράουντερ διώχτηκε από τη Ρωσία το 2005, καθώς είχε μπει στο στόχαστρο του Πούτιν, επειδή ενδιαφερόμενος για τις επενδύσεις των πελατών του άρχισε να ψάχνει τις λαθροχειρίες των νέων ολιγαρχών της ομάδας του Προέδρου. Οι τελευταίοι λεηλατούσαν άφοβα, καθώς είχαν ανώτατη κάλυψη, τα ταμεία εταιρειών - κολοσσών εμφανίζοντας περιορισμένα κέρδη, πράγμα που καθήλωνε τις μετοχικές αξίες τους. Το κλέψιμο ήταν και εξακολουθεί να είναι κολοσσιαίο, ενώ αντίστοιχος είναι και ο κλοπιμαίος πλούτος των επικεφαλής αυτών των επιχειρήσεων. Πρόκειται για τους Ρώσους ολιγάρχες. Δείτε πώς περιγράφει τα πράγματα ο Μπιλ Μπράουντερ. «Αφού καταδικάστηκε ο Χοντορκόφσκι (σημ. Ιδρυτής της Youkos που πτώχευσε ο Πούτιν παράνομα) οι περισσότεροι από τους ολιγάρχες πήγαν ένας-ένας στον Πούτιν και του είπαν «Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς, τι μπορώ να κάνω για να εξασφαλίσω ότι δεν θα καταλήξω κι εγώ σ’ ένα κλουβί;». Φυσικά δεν ήμουν μπροστά, οπότε μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω, όμως φαντάζομαι ότι η απάντηση του Πούτιν ήταν κάπως έτσι: «Το πενήντα τοις εκατό». Τι συνέβη όμως με τον Σεργκέι Μαγκνίτσκι; Ο εντολέας του Σεργκέι, και μεγαλοεπενδυτής του Hermitage, Μπιλ Μπράουντερ, είχε συγκεντρώσει περιουσία στη Ρωσία επενδύοντας σε χρυσοφόρες πετρελαϊκές και εταιρείες φυσικού αερίου πιστεύοντας στις μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκε ο νέος Πρόεδρος μετά το 2.000. Φρόντιζε λοιπόν για τη διαφάνεια στη διαχείριση αυτών των εταιρειών, αλλά γρήγορα κατάλαβε πως κάτι βρωμάει με τα εξαφανιζόμενα κέρδη τους, που πήγαιναν σε μαύρες τρύπες. Άρχισε να μηνύει λοιπόν τις εταιρείες αυτές, αλλά πολύ περίεργα σχεδόν πάντοτε έχανε τις δίκες, ώσπου το 2005 ανακλήθηκε και η βίζα του. Επιστρέφοντας μια νύχτα από το Λονδίνο, όπου πήγαινε δύο φορές τον μήνα για να επισκέπτεται την οικογένειά του, τον κράτησαν στην αίθουσα των vips και το πρωί της επόμενης τον «φόρτωσαν» σε πτήση επιστροφής. Πίστεψε ότι οι άντρες που γνώριζε στο Κρεμλίνο, θα διόρθωναν το «λάθος», αλλά αντ’ αυτού οι Εισαγγελείς άρχισαν ν’ ασχολούνται με τις εταιρείες του στη Ρωσία, οπότε ο Μπράουντερ μετέφερε στο Λονδίνο τα περιουσιακά στοιχεία της Hermitage Capital. Στη Μόσχα άφησε το νομικό και ερευνητικό γραφείο Firestone Duncan, επικεφαλής του οποίου ήταν ο δικηγόρος Σεργκέι Μαγκνίτσκι, να διαχειριστεί τις τελευταίες εκκρεμότητες. Το πρωί της 24.11.2008 ο Σεργκέι βρισκόταν ακόμη στο σπίτι του με τον οκτάχρονο γιο του Νικίτα, που τον ετοίμαζε για το σχολείο, ενώ η γυναίκα του Νατάσα είχε φύγει για τον γιατρό της, επειδή δεν αισθανόταν καλά. Ο μεγάλος γιος τους είχε φύγει κι αυτός για το σχολείο. Η οικογένεια ζούσε σ’ ένα φτωχό τριάρι. Μόλις χτύπησε η πόρτα, ο Μαγκνίτσκι άνοιξε και βρέθηκε μπροστά σε δύο αστυνομικούς, που όρμησαν μέσα και για εννιά ώρες χτένισαν και κατέσχεσαν όλα τα αρχεία και τους υπολογιστές, μια στοίβα με dvd των παιδιών, ένα μπλοκ ιχνοχραφίας του μεγαλύτερου παιδιού της οικογένειας, ακόμη και τη συλλογή χάρτινων αεροπλάνων. Εβαλαν μετά χειροπέδες στον ίδιο και εξαφανίστηκαν. Εκείνη τη μέρα άρχισε η τραγωδία του Μαγκνίτσκι, που χωρίς να του έχει απαγγελθεί καμία κατηγορία άρχισαν τα τον μεταφέρουν από φυλακή σε φυλακή. Στη Ρωσία του Πούτιν μπορούν να σε κρατήσουν μέχρι και έναν χρόνο φυλακή πριν σου απαγγέλλουν κατηγορία. Το ρωσικό Υπουργείο Εσωτερικών παρουσίασε μετά από δύο μήνες στο Δικαστήριο μια πλαστή αναφορά των μυστικών υπηρεσιών (τμήμα Κ της FSB-διαδόχου της KGP) πως δήθεν ο Μαγκνίτσκι ήταν φυγόδικος για άγνωστα αδικήματα που ερευνούσαν δήθεν οι Αρχές, καθώς και ένα πλαστό εισιτήριο για το Λονδίνο. Αυτά γίνονταν εν αγνοία όλων, όσοι ενδιαφέρονταν για τον Σεργκέι. Εκείνη την εποχή υπήρχαν περίπου 300.000 άδικα φυλακισμένοι στις ρωσικές φυλακές. Ο Μπράουντερ αφού μάταια περίμενε θετική έκβαση για τον αθώο δικηγόρο του από τον φοβικό και έντρομο Ρώσο δικηγόρο του τελευταίου, προσέφυγε στο Συμβούλιο της Ευρώπης στο Στρασβούργο. Εκεί η αρμόδια για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης Γερμανίδα βουλευτής Σαμπίνα Λοϊντχόϊζερ (στην οποία απαγορεύτηκε η επίσκεψή της στη Μόσχα) βομβάρδισε το ρωσικό Υπουργείο Δικαιοσύνης με σειρά ερωτημάτων, που συγκοινοποίησε στο Κρεμλίνο. Οι Ρώσοι στην ερώτηση «γιατί συνελήφθη ο Σεργκέι Μαγκνίτσκι;» απάντησαν: «Ο Σεργκέι Μαγκνίτσκι δεν συνελήφθη». Στην επόμενη ερώτηση «Γιατί συνελήφθη από τον αξιωματούχο του Υπουργείου Εσωτερικών Κουζνέτσωφ (σημ. Συγκρατήστε αυτό το όνομα) ύστερα από κατάθεσή του εναντίον του πριν συλληφθεί;» η απάντηση που ήρθε στο Λονδίνο ήταν η εξής: «Ο αξιωματούχος με αυτό το όνομα δεν εργάζεται στο Υπουργείο Εσωτερικών» (!). Όλες οι άλλες απαντήσεις ήταν επίσης παράλογες και εκτός πραγματικότητας. Επενέβησαν αμέσως μετά ο διεθνής δικηγορικός σύλλογος και ο Νομικός Σύλλογος της Βρετανίας, που ήλεγξαν όλα τα υπόψη τους στοιχεία που τους έθεσαν οι Άγγλοι δικηγόροι και ο Μπιλ Μπράουντερ για την υπόθεση Μαγκνίτσκι τον Μάιο του 2009. Ο κάθε Οργανισμός έστειλε από μία επιστολή στον τότε Πρόεδρο Μεντβέντεφ και τον Γενικό Εισαγγελέα Γιούρι Τσάικα για τη αποφυλάκιση του Σεργκέι. Ιδού οι απαντήσεις. «Εξετάσαμε την αίτησή σας, αλλά δεν βρήκαμε την απαραίτητη βάση για εισαγγελική παρέμβαση». Αν ίσως νομίζετε πως η υπόθεση Μαγκνίτσκι είναι κάπως περίεργη, ότι ίσως υπάρχουν στοιχεία σχετικά με θέματα κρατικής ασφάλειας ή πως κάποιοι λένε μισές αλήθειες κ.λπ., η συνέχεια της άλλης Τρίτης θα σας λύσει κάθε απορία για τον εφιάλτη που φωλιάζει στα σπλάχνα του ρωσικού κράτους. Τις απίστευτες λεπτομέρειες όσων συνέβαιναν στις ρωσικές φυλακές ο Μπράουντερ τις μάθαινε από εσωτερική πληροφόρηση. Μέχρι εκεί όμως. Μια σκοτεινή πραγματικότητα υπήρχε στις μοσχοβίτικες φυλακές. Πραγματικότητα που βιώνει άγνωστος αριθμός αθώων ανθρώπων, που βρίσκονται και βασανίζονται εκεί και στην υπόλοιπη Ρωσία και είναι φύσει ή θέσει αντίπαλοι μεγαλοαρπακτικών που συνδέονται με το Καθεστώς, εξαφανίζονται, εκτελούνται στη μέση του δρόμου και δηλητηριάζονται, ή «αυτοκτονούν». Πώς αντιμετωπίζει ο Πούτιν όλα αυτά; Με πόλεμο.