Ιερή Μονή Χουρέζι στα Καρπάθια

Ταξιδιωτικά

Από τον Αντώνη Περδικούλη, ποιητή, δοκιμιογράφο

Στον άγιο τόπο του Μοναστηριού, όπου ο αέρας μοσχοβολά λιβάνι και βασιλικό, ο Θεός είναι ολοζώντανος. Τον βλέπει ακόμη κι εκείνος που κρατά τα μάτια της ψυχής του σφαλιστά απ’ τον εγωισμό.
Δεν χρειάζεται τίποτα ο φτωχός άνθρωπος για να ’ναι ευτυχισμένος, ούτε τα παλάτια της βουερής πολιτείας, ούτε τον διαβολικό θόρυβο των μηχανών, την τεχνολογία που κατάντησε γάγγραινα, όλες τις πονηρές φωνές του κόσμου.
Χρόνια τώρα «ανακαλύπτω», κάθε φορά, αυτή την ευωδία της ψυχικής γαλήνης και την ατέλειωτη έμπνευση που χαρίζει η ησυχία η πνευματική, η απλότητα του ζην, η κατανυκτικότητα από τη μελέτη της φύσης, η αυτάρκεια των θαυμαστών και θεοδώρητων πραγμάτων, η αθωότητα, που «μόνον αυτή διαρκεί», κατά τον ποιητή.
«Κύριος ποιμαίνει με και ουδέν με υστερήσει», θα πω πολλές φορές μαζί με τον Ψαλμωδό και θα εκτιμήσω τη ζωή όπως μου δόθηκε, ως τα κατάβαθά της.
Εδώ, στο ορθόδοξο μοναστήρι Hurezi, στην κεντρική Ρουμανία, που είναι αφιερωμένο στους ισαποστόλους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη, η πλάση όλη χαίρει και υμνολογεί, οι βουκανβίλιες, οι μυρτιές, ο κισσός, ο κέδρος, το φρεσκοκομμένο χαμομήλι, οι καταπράσινες πλαγιές χωμένες μέσα στις αγέρωχες καρυδιές, το πράο πρόσωπο, το χέρι της μοναχής που κτυπά την toaca ( το ξύλινο σήμαντρο), το κοινόβιο ήθος, το χριστόφορο έθος, ο σταυρός που στηρίζει. Όλα σου δείχνουν ότι ο δρόμος είναι αυτός, ότι καλά προχωρείς.
Ο χρόνος σα να σταμάτησε να μετράει εδώ. Το ίδιο και το άγχος του θανάτου.
Τα σκιερά Καρπάθια ακίνητα και κατάφυτα, σπαρμένα μάγια και προβάτων βελάσματα, σου ανεβάζουν την ψυχή ψηλά, τη λευτερώνουν, σε πάνε μακριά από τις ανθρώπινες μικροσυνήθειες. Μα να, που είσαι άνθρωπος αδύναμος και κάνεις μια...έτσι- όπως πολλές φορές τινάζεσαι στον ύπνο- και χαμηλώνεις ξανά, μαζί με την ψυχή σου.
Λαχταράς τη γη, θέλεις να νιώθεις συνέχεια το χώμα κάτω από τα πόδια σου, εκείνο σε τραβά ακατάληπτα, εκείνο θα σε ξεκουράσει κάποτε.
Οι κάτοικοι του ομώνυμου χωριού (Χουρέζι), δυό χιλιόμετρα μακριά απ’ το Μοναστήρι, είναι οι τελειότεροι τεχνίτες αγγειοπλάστες όλης της Ρουμανίας, ξακουσμένοι στην Ευρώπη.
Πουθενά αλλού δεν θα βρεις να αγοράσεις πιάτα πήλινα, κούπες, ή σερβίτσια διακοσμητικά για τους τοίχους, ούτε αγγεία φαγητού με τέτοια τέχνη και μεράκι λαμπρά ζωγραφισμένα, να παριστάνουν ποικίλες εικόνες της φύσης και της καθημερινής βουκολικής ζωής.
Από τον εξώστη του μοναστηριού αγναντεύεις κάτω τη γόνιμη και καταδεκτική γη της Βλαχίας και λες ότι βρήκες ένα κομμάτι απ’ τον Παράδεισο. Τα υπόλοιπα ψάξε να τα βρεις μέσα σου, στους θησαυρούς που κρύβεις και σε ό,τι αγαπάς αληθινά.