Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από αυτόν τον πόλεμο;

Από τον δρα Αυγουστίνο (Ντίνο) Αυγουστή, αναπλ. καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει ότι η στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας είναι από κάθε άποψη καταδικαστέα.

Οι ρωσικές ενέργειες χαρακτηρίζονται ξεκάθαρα ως επίθεση κατά ενός ανεξάρτητου κράτους, άσχετα με τις όποιες ευθύνες των Ουκρανών. Πρώτος υπεύθυνος για τον πόλεμο (μια λανθασμένη στρατηγική επιλογή, η οποία προωθήθηκε με κακές τακτικές) που συνεχίζεται χωρίς προς το παρόν ελπίδα τερματισμού του είναι ο Ρώσος Πρόεδρος και οι πολύ στενοί συνεργάτες του.
Η όλη τοξική ατμόσφαιρα, την οποία δημιουργεί η ρωσική εισβολή με εκατόμβες νεκρών, μαχίμων και αμάχων, και με μία ανθρωπιστική κρίση, η οποία διαρκώς εντείνεται, έχει αρχίσει να επηρεάζει σοβαρά και την Ευρώπη, της οποίας Ελλάδα και Κύπρος αποτελούν ισότιμα μέλη της.
Η θέση των δυτικών χωρών γι’ αυτό το θέμα ήταν από την πρώτη στιγμή με μια φωνή απολύτως καταδικαστική (δεν έκαναν το ίδιο με την Κύπρο δυστυχώς). Ελάχιστες χώρες υποστηρίζουν τη Ρωσία (π.χ. Συρία), οι οποίες είναι είτε απομονωμένες είτε εξαρτώνται από αυτή. Χαρακτηριστικά γεγονότα της διπλωματικής απομόνωσης της Μόσχας είναι η αποχώρησή της από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και η καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία από τη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε., ενώ η στάση της Κίνας είναι ιδιαιτέρως προσεκτική.
Η Ευρώπη είναι σίγουρα ο μεγάλος χαμένος αυτής της ατελέσφορης πολεμικής σύγκρουσης. Διότι: Οι πολύ επώδυνες για τη Ρωσία κυρώσεις που επιβλήθηκαν τόσο από την ίδια όσο και από τις Ηνωμένες Πολιτείας Αμερικής (Η.Π.Α.) δεν έπληξαν μόνο τη Μόσχα. Έπληξαν και την Ευρώπη, η οποία καλείται να πληρώσει υψηλό τίμημα. Κι αυτό φαίνεται καθαρά κυρίως στο κόστος της ενέργειας και των τροφίμων.
Από την άλλη, προς το παρόν τουλάχιστον, όλα λειτουργούν επ’ ωφελεία των Η.Π.Α., οι οποίες φαίνεται να αποκομίζουν τεράστια οφέλη από τη συνέχιση αυτού του πολέμου. Η μεγάλη αύξηση των προϋπολογισμών των ευρωπαϊκών χωρών για στρατιωτικές δαπάνες (π.χ. Γερμανία, Σουηδία, Φιλανδία) και η εισαγωγή ενέργειας ενισχύουν αφάνταστα την αμερικανική οικονομία. Σε σημείο που προσωπικά (εγώ ο συνωμότης) όρχησα να σκέφτομαι μήπως οι Η.Π.Α. είναι που έμμεσα προκάλεσαν αυτόν τον πόλεμο προκειμένου να ανορθώσουν τη παραπαίουσα εδώ και χρόνια οικονομία τους… Μη μας ξεγελά το δολάριο! Στην Αμερική μόλις αντιληφθούν ότι τα δολάρια λιγοστεύουν, βάζουν μπροστά τις εκτυπωτικές μηχανές…
Σε ό,τι μας αφορά: Η εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία δείχνει ξεκάθαρα ποια πρέπει να είναι τα επόμενα βήματά μας. Ένα κράτος σήμερα για απολαμβάνει πραγματική ανεξαρτησία οφείλει να εξασφαλίσει πλήρη επάρκεια τροφίμων και ενέργειας. Κάτι που στην πορεία του χρόνου θα δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για αύξηση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (Α.Ε.Π.), το οποίο με τη σειρά του θα συμβάλει στη σταδιακή εξάλειψη του εξωτερικού χρέους. Τότε και μόνο τότε θα μπορούμε να μιλάμε για πραγματική εθνική ανεξαρτησία.
Η πατρίδα μας (Ελλάδα και Κύπρος) έχουν σίγουρα τα εχέγγυα για να εξασφαλίσουν και τα δύο. Διότι, πρώτον, διαθέτουν κατάλληλες και επαρκείς εκτάσεις γης που με κατάλληλο προγραμματισμό και διάρθρωση των καλλιεργειών μπορούν να δημιουργήσουν επάρκεια τροφίμων (ακόμη και πλεόνασμα). Και δεύτερον, υπάρχουν αποδεδειγμένα, κυρίως στη θάλασσα, τεράστια ενεργειακά αποθέματα. Προς αυτήν την κατεύθυνση οφείλουμε να στρέψουμε την προσοχή μας, αν θέλουμε να καταστήσουμε τις χώρες μας πραγματικά ανεξάρτητες. Κάποιοι θα πουν ότι κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο κάτω από τις απειλές της Τουρκίας, εξ ου και η μεγάλη σιωπή της Αθήνας σε ό,τι αφορά την ανακηρύξει της δικής της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (Α.Ο.Ζ.), κάτι που θα δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για την εξόρυξη φυσικού αερίου που αποδεδειγμένα λιμνάζει σε τεράστιες ποσότητες κάτω από τον βυθό της θάλασσας του Αιγαίου και αλλού.
Άλλος δρόμος δυστυχώς δεν υπάρχει! Η ελληνική πολιτική ηγεσία οφείλει να δείξει τη δύναμή της και να προχωρήσει με γνώμονα το Διεθνές Δίκαιο και τις διεθνείς συμφωνίες, χωρίς να λαμβάνει υπόψη της τις τουρκικές απειλές. Αδήριτη ακόμη προβάλλει η ανάγκη για ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις (που μακάρι να μη χρειαστούν) έτοιμες για όλα ανά πάσα στιγμή. Η εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία μας διδάσκει πως όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά.