Υπάρχει, όμως, και η άλλη όψη του κόσμου μας: η πονετική και ανθρώπινη. Η μειοψηφούσα ίσως, αλλά υπαρκτή, που η προβολή της είναι μικρή και ασήμαντη. Γιατί η διαφήμιση του καλού παρέχει φτωχή σοδειά... Κι όμως αυτό αγωνίζεται και πολεμάει καθημερινά κατά των δυνάμεων του κακού και της αδιαφορίας για να κάνει τον κόσμο μας καλύτερο.
Αυτό έκανε και ο απαρατήρητος, για τους πολλούς, πρωταγωνιστής του σημερινού μας άρθρου. Ο ευγενικός μας ταξιτζής. Ο άνθρωπος, ο οποίος σε δρόμο αυξημένης κυκλοφορίας και απουσίας φαναριών, στη θέα αρκετών αναμενόντων στο πεζοδρόμιο πολιτών έκανε αυτό που δεν έκαναν οι οδηγοί των δεκάδων, κατά λεπτό, διερχόμενων αυτοκινήτων. Ακινητοποίησε προσεκτικά και σύμφωνα με τους κανόνες του Κ.Ο.Κ. το όχημά του και έδειξε, διά χειρός, το σήμα της ασφαλούς διάβασης αυτών στο απέναντι πεζοδρόμιο, που οδηγούσε στο κέντρο της πόλης.
Μικρή χειρονομία για τους πολλούς, μεγάλη όμως για την εποχή μας. Στον καιρό της αμφισβήτησης και του ατομισμού. Της απαισιοδοξίας και της απογοήτευσης. Της κυριαρχίας του ωχαδερφισμού: «Εγώ θα βγάλω το φίδι απ’ την τρύπα;», «Εγώ θα διορθώσω τον κόσμο;»... Κι αυτό το κακό των καιρών μας έρχονται και το λιγοστεύουν πράξεις συνειδητής προσφοράς. Τέτοιες που αναδεικνύουν τον κόσμο των αρετών των σπουδαίων ανθρώπων. Το μεγαλείο της ψυχής τους, που κτίστηκε από δραστηριότητες ανθρωπιάς και κοινωνικής ευαισθησίας.
Αυτό μας έδειξε με το παράδειγμά του και ο πρωταγωνιστής της σημερινής μας ιστορίας. Ο ευγενικός μας ταξιτζής. Ο άνθρωπος που έβαλε τον πλησίον του πάνω από τη γρηγοράδα, που απαιτεί το επάγγελμά του. Το συμφέρον του. Με την πράξη του αυτήν έδειξε ότι και στους καιρούς μας, σ’ αυτόν τον πολυτάραχο και αποξενωμένο κόσμο, το καλό δεν χάθηκε. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι, που το υπηρετούν και το υπερασπίζονται. Προικισμένοι με πλούσια συναισθήματα και αρετές. Διάκονοι της προσφοράς και υπηρέτησης του αδύναμου κόσμου. Αγαθές ψυχές που μέσα τους συνυπάρχουν και συλλειτουργούν η γενετική καταβολή και το επίκτητο της αγωγής και της μόρφωσης, που πήραν από την οικογένεια, το σχολείο, την κοινωνία.
Αυτές οι αρχές και οι αξίες συνέβαλαν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του και τον έκαναν ευγενικό επαγγελματία και άνθρωπο. Με ήθος κοινωνικής προσφοράς, το οποίο κτίζει και συντηρεί την αισιοδοξία και την προσδοκία ότι ο κόσμος μας μπορεί να γίνει καλύτερος. Και σ’ αυτό είναι δυνατόν να συνδράμει η δύναμη της προβολής των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης. Επιμένοντας σε προγράμματα και ειδήσεις ωφέλιμης σημασίας, που επιδρούν ευεργετικά στον ψυχισμό και στο είναι του ανθρώπου.
Τέτοιες συμπεριφορές δεν πρέπει να υποτιμώνται και να υποβαθμίζονται, αλλά να μπαίνουν σε πρώτη προτεραιότητα προβολής καθιστάμενες, κατ’ αυτόν τον τρόπο, παραδείγματα προς μίμηση και παράγοντες ακράδαντης πεποίθησης ότι η ευγένεια δεν χάθηκε. Γιατί ο πολιτισμός που γεννήθηκε σ’ αυτόν τον ένδοξο τόπο δεν θα σταματήσει να εκπέμπει και να διδάσκει αιώνια στον κόσμο τις διαχρονικές αξίες, που μπορούν να συντηρούν και να προάγουν τη δύναμη του καλού.
Από τον Κων/νο Τσιρονίκο
