συναντήθηκε στην Κωνσταντινούπολη με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Μετά τις σχεδόν δύο ώρες που συνέφαγαν οι δύο ηγέτες με φόντο τον Βόσπορο, βγήκαν χαμογελαστοί και με δηλώσεις έδειχναν αποφασισμένοι να κάνουν κάθε προσπάθεια για εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Οι δύο ηγέτες, όπως μας είπαν, επικέντρωσαν «σε όσα μπορεί να ενώσουν τις δύο χώρες και όχι στα όσα τις χωρίζουν. Οι δύο πλευρές φάνηκαν να κινούνται προς μια νέα πορεία σύγκλισης, τουλάχιστον αυτό το μήνυμα θέλησαν να εκπέμψουν. Παρά τις μεγάλες, σχεδόν αγεφύρωτης διαφωνίες, μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, στη συνάντηση συμφωνήθηκε να παραμείνουν ανοιχτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας και να βελτιωθούν οι διμερείς σχέσεις. Οι δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη όσο και το ανακοινωθέν της Τουρκικής προεδρίας περιείχε πανομοιότυπες εκφράσεις που απέδιδαν ένα πολύ καλό κλίμα συνομιλιών μεταξύ των δύο πλευρών. Ωστόσο, οι πιο υποψιασμένοι άρχισαν να φτιάχνουν τα δικά τους σενάρια και να αναρωτιούνται: Τι να συζήτησαν άραγε πίσω από τις κλειστές πόρτες;
Τι άλλαξε λοιπόν μέσα σε διάστημα δυόμισι μόλις μηνών και από τα πλατιά χαμόγελα και τις εκατέρωθεν φιλοφρονήσεις φτάσαμε στο «Μητσοτάκης γιοκ»; Η απόφαση του Ταγίπ Ερντογάν, να κλείσει κάθε δίαυλο επικοινωνίας με τον Έλληνα πρωθυπουργό (που δεν φαίνεται να αποτελεί μία έκρηξη της στιγμής, αλλά ένα κομμάτι της ευρύτερης αλλοπρόσαλλης στρατηγικής του), έχει πολύ μεγαλύτερες παρενέργειες από ότι μια οποιαδήποτε προκλητική δήλωση Τούρκου αξιωματούχου κατά της Ελλάδας.
Ο Τούρκος πρόεδρος προανήγγειλε ακόμα νέα στρατιωτική επιχείρηση κατά των Κούρδων στη Συρία, κρατά μία άκαμπτη και αυστηρή στάση όσον αφορά τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ (στο τέλος βέβαια θα πάρει όπως πάντα το μπαξίσι του και θα άρει τις επιφυλάξεις του), που θεωρεί ότι τον κάνει ήρωα στον λαό του, γιατί αντιτίθεται στη Δύση, αποκαθιστά τις σχέσεις με τη Μέση Ανατολή και το Ισραήλ, επιδιώκει να πάρει F-16 και F-35, ναυπηγεί υποβρύχια και παραβιάζει εξακολουθητικά και απρόκλητα τα εθνικά μας σύνορα.
Οι πρώτες διαπιστώσεις λένε ότι όλα αυτά δίνουν μπόλικη τροφή στους Τούρκους εθνικιστές, στρέφοντας την κοινή γνώμη από τη χρεοκοπημένη τουρκική οικονομία στην εξωτερική πολιτική, η οποία τον τελευταίο καιρό φαίνεται να αποτελεί το δυνατό «όπλο» του Ερντογάν. Η ένταση με την Αθήνα, όπως και με τη Δύση ευρύτερα, τον βοηθά να δημιουργήσει χαρακτήρα ισχυρού ηγέτη, που μπορεί να διαχειριστεί τη χώρα, ακόμη κι όταν αυτή βρίσκεται υπό οικονομική κατάρρευση. Θυμίζω ότι τα ποσοστά του Τούρκου προέδρου στο εκλογικό σώμα βρίσκονται στο ναδίρ και σύντομα έρχονται εκλογές. Ήδη ο υφυπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Σεντάν Ονάλ, έστειλε μήνυμα στον Έλληνα ομόλογο του, Κώστα Φραγκογιάννη, ότι πρέπει να αναβληθεί η συνάντησή τους η οποία ήταν προγραμματισμένη για τις 24 Ιουνίου.
Μέχρι πού λοιπόν μπορεί να το φτάσει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν; Είναι πιθανόν άραγε ένα «ελεγχόμενο» θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα στο Αιγαίο ή την Ανατολική Μεσόγειο; «Ελεγχόμενο» γιατί οι Η.Π.Α. δεν πρόκειται να επιτρέψουν (αν δεν ξεφύγει η κατάσταση από τα χέρια τους φυσικά) κάτι μη ελεγχόμενο που θα δημιουργήσει ανεξέλικτη κρίση στους κόλπους της Νατοϊκής συμμαχίας. Όπως και το 1974 με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Γι’ αυτό άλλωστε, ακούστηκε τότε, το «η Κύπρος κείται μακράν».
Υστερόγραφο: Αυτός το αίσχος με τους βανδαλισμούς στην Αγιά Σοφιά πότε και ποιος θα το σταματήσει αλήθεια; Το πιο ιερό Μνημείο της Ορθοδοξίας και της Παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς έρμαιο στα χέρια των απίστων. Όπως και οι πεντακόσιες και πλέον εκκλησιές στα κατεχόμενα της Κύπρου. Και η Διεθνής Κοινότητα εκδίδει απλώς γλυκανάλατες ανακοινώσεις…
