Γιατί; λέω, τι φταίει και αυτός ο αρχέγονος θυμόσοφος και φιλόσοφος ελληνικός λαός, που ιστορικά, εκ των πραγμάτων έδωσε τα φώτα του πανάρχαιου, του κορυφαίου ελληνικού πολιτισμού, σε όλη την οικουμένη, σε κάθε γωνιά του πλανήτη μας και της υδρογείου σφαίρας, αναμφίβολα, στις Τέχνες και στα Γράμματα, για το καλό πάντοτε της ανθρωπότητας ολόκληρης. Γιατί; Τι φταίει και δεν βρίσκει τον δρόμο τον σωστό για την Ιθάκη; Ιδιαίτερα τους τελευταίους χρόνους, χάνεται στους αιώνες των αιώνων, μέσα στα λάθη και τα πάθη τ’ ασυγχώρητα, στη φοβερή αλαζονεία κι αναξιοκρατία, στον αδικαιολόγητο καταστροφικό κατακερματισμό κι εκφυλισμό, στην κακουργηματική εγκληματικότητα, στην οπισθοδρομικότητα και στις τόσες κραυγαλέες πολιτικές δολοφονίες;
Τι φταίει -λέω- και δεν μπορεί να καταλάβει τι του συμβαίνει, για να βγει ετούτος ο λαός από τα αδιέξοδα που βρίσκεται από το βαλτωμένο και αποπροσανατολισμένο του μυαλό και τις επιβαλλόμενες, σκηνοθετημένες κακοτοπιές, τη δουλική κατάντια του ατομικισμού, του βολιψιματισμού, του δουλικού ρουσφετιού και τη θανατερή εξάρτηση από τους ντόπιους και ξένους αφεντάδες της ολιγαρχίας, που διακόσια χρόνια τώρα λυμαίνονται και εκμεταλλεύονται καταφανέστατα, αυτήν την πλουσιοπάροχη και πανάρχαια χώρα της Μεσογείου, με τις ανεξάντλητες πλουτοπαραγωγικές πηγές και τις καλύτερες μεσογειακές κλιματολογικές συνθήκες - που λέγεται Ελλάδα; Σπέρνοντας κακόβουλα τα μικρόβια του μίσους και του ενταφιασμού, των λαϊκών αξιών και συμφερόντων αυτού τον δύσμοιρου λαού; Και το χειρότερο τις δολοπλοκίες και τις δολοφονίες λαϊκών ηγετών και ηρώων; Όπως έγινε και με τον Γρηγόρη Λαμπράκη, πριν πενήντα εννέα χρόνια, που τον δολοφόνησε το παρακράτος της επάρατης δεξιάς, στη Θεσσαλονίκη;
Για να βρεθεί, εκείνη την εποχή, μια σπάνια ανθρώπινη γενναία μορφή, ένας ασυμβίβαστος και αδέκαστος δικαστικός λειτουργός, ο γνωστός ανά το πανελλήνιο και τον κόσμο όλο (αργότερα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας), ο Χρήστος Σαρτζετάκης, για να ξεσκεπάσει τη φοβερή και κακουργηματική πολιτική δολοφονία, που προμελέτησε, σκηνοθέτησε και οργάνωσε η τότε καθεστηκυία άρχουσα τάξη με τα μιάσματα του παρακράτους της δεξιάς.
Για τον γρανίτινο γίγαντα αυτόν, κάνουμε λόγο -όπως καταλαβαίνετε σήμερα- αγαπητοί φίλοι αναγνώστες, στο σημείωμά μας αυτό. Για τον άνθρωπο, τον πολιτικό και βουλευτή, της τότε Ε.Δ.Α, τον σπουδαίο επιστήμονα γιατρό και μεγάλο αθλητή ειρηνομάχο, μαραθωνοδρόμο της Ελλάδας, Γρηγόρη Λαμπράκη.
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1912 στην Κερασίτσα Αρκαδίας και ήταν το 14ο παιδί από τα συνολικά 18 που απέκτησαν οι γονείς του. Αδερφός του ήταν ο Θεόδωρος Λαμπράκης, ιατρός και βουλευτής με την Εθνική Προοδευτική Ένωση Κέντρου (ΕΠΕΚ). Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη γυναικολογία. Υπήρξε αθλητής με πολλές πανελλήνιες και βαλκανικές νίκες και κατείχε για 23 χρόνια (ως το 1959) το πανελλήνιο ρεκόρ στο άλμα εις μήκος με επίδοση 7,37 μ. Στη διάρκεια της κατοχής διοργάνωνε με άλλους συναθλητές του αγώνες, διαθέτοντας τα έσοδα σε λαϊκά συσσίτια. Το 1950 κατέλαβε τη θέση του υφηγητή Μαιευτικής - Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Απέκτησε τρεις γιους, τον Γιώργο, τον Θοδωρή και τον Γρηγόρη. Την ιατρική του σταδιοδρομία την ξεκίνησε το 1940 ως βοηθός στο Μαιευτήριο «Μαρίκα Ηλιάδη», όπου παρέμεινε μέχρι το 1945. Την περίοδο 1947-1952 ήταν επιμελητής στο Δημόσιο Μαιευτήριο Αθηνών. Το 1950 αναγορεύτηκε υφηγητής Μαιευτικής και Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το ίδιο έτος έγινε διευθυντής της Μαιευτικής και Γυναικολογικής Κλινικής του θεραπευτηρίου «Λευκός Σταυρός», θέση που διατήρησε ως το 1957.
Το 1955, δημοσίευσε τον πρώτο τόμο του συγγράμματός του «Κλινική ενδοκρινολογία» και το 1957 τον δεύτερο. Είχε διατελέσει μέλος των Εταιρειών Μαιευτικής, Χειρουργικής και Ιατροχειρουργικής, καθώς και πρόεδρος πολλών Αθλητικών Συλλόγων. Ως γιατρός ανέπτυξε πλούσια κοινωνική και φιλανθρωπική δράση, λόγω της οποίας έγινε ευρύτερα γνωστός στο κοινό. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της οργάνωσης υπέρ της ειρήνης και του αφοπλισμού «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και την Ειρήνη». Παρότι την ιδρυτική της διακήρυξη της 15ης Μαΐου 1955 υπέγραψαν 77 προσωπικότητες της δημόσιας ζωής (πρώην υπουργοί, βουλευτές, άνθρωποι των γραμμάτων, της τέχνης, συνδικαλιστές κ.λπ.) χαρακτηριζόταν από την Κυβέρνηση της ΕΡΕ ως κατευθυνόμενη από την τότε Σοβιετική Ένωση. Γι’ αυτό και η Κυβέρνηση είχε απαγορεύσει την 21η Απριλίου 1963 την 1η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης. Ο Λαμπράκης θα σπάσει τότε τον αστυνομικό κλοιό και θα βαδίσει το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μέχρι τη σύλληψή του. Στις 25 Απριλίου ο Λαμπράκης μετέβη στο Λονδίνο, όπου βρισκόταν η βασίλισσα Φρειδερίκη. Ζήτησε ακρόαση για να μεσολαβήσει για την απελευθέρωση του αγωνιστή της Αντίστασης και πολιτικού κρατούμενου Αντώνη Αμπατιέλου. Είχε προηγηθεί επεισόδιο μεταξύ της Φρειδερίκης και της συζύγου του εκτοπισμένου Μπέτι Αμπατιέλου, στο οποίο παρενέβη η Βρετανική Αστυνομία. Ο Λαμπράκης, μετά την άρνηση της Φρειδερίκης να τον δεχθεί, δήλωσε ότι: «Η βασίλισσα με την πολιτική της οδηγεί τον θρόνο στον όλεθρο». Η «προφητεία» του θα επαληθευθεί. Από τότε είχε προγραφεί και το δραματικό τέλος του… Σύζυγός του ήταν η Ρούλα Μπαταριά, με την οποία απέκτησε και έναν γιο, ενώ είχε άλλους.
Το χρονικό και η μοιραία νύχτα της δολοφονίας, που διαδραματίστηκε στις 22 του Μάη 1963 στη Θεσσαλονίκη, θύμιζε αρχαία τραγωδία. Έναν λαϊκό εθνικό θρήνο του ελληνικού λαού, όπως μεταδίδονταν στην αρχή από το Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και στη συνέχεια απ’ όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Ελλάδας και πολλούς του εξωτερικού. Η προμελετημένη, προσχεδιασμένη, σκηνοθετημένη και οργανωμένη δολοφονία του αγωνιστή, του μαραθωνοδρόμου, του ειρηνομάχου (στρατηλάτη της ειρήνης) της πραγματικής Λαϊκής Δημοκρατίας και βουλευτή της ΕΔΑ, με ηθικούς αυτουργούς και πρωταγωνιστές το παρακράτος της Δεξιάς και εκτελεστικά όργανα εντεταλμένα, παράσιτα του υπόκοσμου και κατακάθια της κοινωνίας: Γκουτζαμάνη, Εμμανουηλίδη, Γιοσμά, που έφεραν σε πέρας το έργο τους, ολοκλήρωσαν την αποστολή αυτήν, που τους ανέθεσε το επίσημο κράτος της καθεστηκυίας εκτελεστικής εξουσίας. Όλα τα υπόλοιπα θα τα βρείτε στις χιλιάδες σελίδες βιβλίων που γράφτηκαν για την υπόθεση αυτή, στο περίφημο κινηματογραφικό έργου (Ζ) του Κώστα Γαβρά, το οποίο έγραψε ο Βασίλης Βασιλικός, και που παίχτηκε και παίζεται στους ελληνικούς κινηματογράφους και στο διαδίκτυο, αλλά και στους Λαμπράκηδες που γεννήθηκαν ανά την ελληνική επικράτεια, με πρωταγωνιστή, στον αγώνα αυτόν, τον ουρανομήκη ... που έφυγε τον περασμένο Σεπτέμβρη από κοντά μας.
Από τον Δημήτρη Τσικούρα,
λογοτέχνη
Πηγές πληροφοριών: 1) Βιβλίο «Ζ» του Βασίλη Βασιλικού. 2) Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. 3) REAL MEDIA. Realnewς. 4) Μικρές βιογραφίες – Γιώργος Λιάνης.
