Αν δεν μας φάνε τα φίδια μέχρι τον Μάιο, σίγουρα θα καούμε τον Ιούλιο…

ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Δεν μπορεί παρά πραγματική θλίψη και αποτροπιασμό να προκαλεί σε κάθε συμπολίτη μας, που θέλει να λέγεται πολιτισμένος, το περιεχόμενο της δημοσίευσης σε πρόσφατο φύλλο με τίτλο “«Άλωση» της Ιουστινιανού…” που αναφερόταν στις κλοπές φυτών και λουλουδιών, αλλά και τις καταστροφές Πρασίνου στα παρτέρια της πρόσφατα αναπλασθείσας και ανακατασκευασθείσας οδού Ιουστινιανού της πόλης μας και της έκκλησης που η αρμόδια Διεύθυνση Πρασίνου του Δήμου έκανε, προς τους πολίτες, για σεβασμό και προστασία των παρτεριών και των χώρων πρασίνου. 

Όμως αναρωτιέμαι… Αν είναι, και είναι, πράγματι θλιβερό το ξερίζωμα και το κατούρημα κάποιων λουλουδιών ή το σκάψιμο των παρτεριών της οδού Ιουστινιανού από τα συμπαθή ζημιάρικα, συνοδευόμενα υπό πολιτισμένων υποτίθεται ανθρώπων, τετράποδα, τότε πόση θλίψη πρέπει να προκαλεί σε κάθε σώφρονα, νουνεχή και πολιτισμένο, υποτίθεται, συμπολίτη μας πολλώ δε μάλλον σε κάθε δημόσιο πρόσωπο υπηρέτη της Αυτοδιοίκησης της πόλης μας η εικόνα που παρουσιάζουν στην ίδια περιοχή στο Ο.Τ. 833 και επί της οδού Ιουστινιανού τα “Στοιχειωμένα” ακατοίκητα επί 30ετία Οικήματα του ΑΟΟΑ (Αυτόνομος Οικοδομικός Οργανισμός Αξιωματικών);
Η εικόνα και η ασχήμια που παρουσιάζει ολόκληρο το συγκρότημα των οικημάτων αυτών και η ετοιμόρροπη κατάστασή τους, πέραν του ότι αποτελούν εστία μόλυνσης και καταφύγιο τρωκτικών και φιδιών καθίστανται, κυρίως, επικίνδυνα για πρόκληση σοβαρού ατυχήματος για τους περίοικους κατοίκους της περιοχής ιδία δε για το πλήθος των διερχομένων καθημερινά μαθητών των παρακείμενων σχολείων (5ου Λυκείου και 5ου Γυμνασίου).
Η υπόθεση των εγκαταλελειμμένων αυτών οικημάτων δεν είναι τωρινή. Είναι μια υπόθεση που κρατάει από το 2006, αφού από τότε κινητοποιήθηκαν οι κάτοικοι των συνοικιών Αγ. Κωνσταντίνου και Σταθμού, διεκδικώντας την απαλλοτρίωσή τους από τον Δήμο και τη δημιουργία στη θέση τους πάρκου και εκκλησίας.  Το θέμα των οικημάτων αυτών έχει επανειλημμένα αναδειχθεί τόσο από τις στήλες της έγκριτης εφημερίδος σας και από τα τοπικά τηλεοπτικά μέσα και έχει απασχολήσει όλες τις Δημοτικές Αρχές των προηγούμενων ετών, τη Διοίκηση της Στρατιάς, αφού αυτά τα οικήματα χρησιμοποιούνταν κάποτε ως κατοικίες Αξιωματικών, και τον ΑΟΟΑ ως ιδιοκτήτη.   Όμως δυστυχώς… το πρόβλημα αυτό μέχρι σήμερα δεν έχει επιλυθεί και έχει καταστεί περισσότερον οξύ μετά και από τους τελευταίους σεισμούς που προκάλεσαν επικίνδυνες ρωγμές στα ήδη ετοιμόρροπα αυτά οικήματα.  Οι κατά καιρούς παρεμβάσεις-ενέσεις, κυρίως εκ μέρους των υπηρεσιών της Στρατιάς, με την κοπή κάποιων δέντρων, την αποψίλωση χόρτων, την τοποθέτηση λαμαρινόφυλων στις πόρτες και τα παράθυρα για να μην εισέρχονται στα οικήματα παραβατικά άτομα (έχουν παλαιότερα χρησιμοποιηθεί και ως χώροι φιλοξενίας τέτοιων ατόμων) και την τοποθέτηση τελευταία προστατευτικών πανωδυχτιών, δεν αρκούν.
Απαιτείται άμεση παρέμβαση και οριστική λύση σε αυτό το αίσχος που παρουσιάζουν αυτά τα οικήματα σήμερα μέσα στον ιστό της πόλης (400 μέτρα από το κέντρο της), γιατί αν μη τι άλλο ελλοχεύει σοβαρά ο κίνδυνος να θρηνήσουμε και πάλι θύμα από πιθανή κατάρρευση κάποιου τμήματός τους, όπως συνέβη πρόσφατα με τον φοιτητή σε άλλον κεντρικό δρόμο της πόλης μας.
Η λύση δε, δεν μπορεί να είναι άλλη εκτός της κατεδάφισης και της ισοπέδωσης του χώρου, όπου μάλιστα και κάλλιστα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων που τόσο ανάγκη έχει η περιοχή.
Οι κάτοικοι της περιοχής είμαστε αγανακτισμένοι, αλλά και φοβισμένοι πλέον αντικρίζοντας καθημερινά μπροστά μας την εικόνα και το χάλι αυτών των κτιρίων και πολύ φοβόμαστε ότι αν τη γλιτώσουμε από τα φίδια μέχρι τον Μάιο, ίσως θα καούμε τον Ιούλιο, όταν οι βρούβες και τα άλλα χόρτα θα έχουν γίνει φρύγανα.
Αλέξανδρος Ι. Βαλάσκας,
 επισμηναγός ε.α.