Εάν λοιπόν αυτή είναι η περίπτωση, τότε η Ρωσία κινδυνεύει με μείζονα γεωπολιτική καταστροφή και την απώλεια του πολιτικού της αυτοπροσδιορισμού, όπως τα ρωσικά πριγκιπάτα 800 χρόνια πριν.
Ο πόλεμος που ξεκίνησε ο Πούτιν και η εισβολή στην Ουκρανία έχει να κάνει από τον πραγματικό φόβο αν τυχόν το ΝΑΤΟ μετέφερε ακόμα πιο κοντά τη στρατιωτική του υποδομή προς τα ρωσικά σύνορα.
Πολλοί πάλι ειδικοί συχνά σημείωναν ότι η παρουσία αμερικανικών Κρουζ ή βαλλιστικών πυραύλων στο ουκρανικό έδαφος θα μείωνε τον χρόνο πτήσης προς ρωσικούς στόχους κατά λίγα λεπτά σε σχέση με πυραύλους από αεροπλάνα ή υποβρύχια τα οποία θα επιχειρούσαν από τη Μαύρη Θάλασσα ή τη Βαλτική ή τη θάλασσα του Μπάρεντς.
Και το τελευταίο που θα ήθελε να δει η Μόσχα θα ήταν να εγκαθίστανται αμερικανικές πυραυλικές συστοιχίες με δυνατότητα βολής από απόσταση όση π.χ. του Χάρκοβο.
Έπρεπε λοιπόν να μιλήσουν τα όπλα;
Ο φόρος του αίματος ένθεν και ένθεν λύνει αυτά τα προβλήματα;
Ασφαλώς όχι γιατί μιλάμε για έναν πόλεμο με 200.000 τακτικό στρατό και από την πλευρά της Ρωσίας και από την πλευρά της Ουκρανίας και μάλιστα μαζικοί βομβαρδισμοί σε πόλεις, χωριά, αλλά το κυριότερο σε περιοχές που έχουν πυρηνικά εργοστάσια.
Η Ρωσία πιστεύει ότι είναι μια χώρα με ασαφή γεωγραφικά όρια και έχοντας μια κακή εμπειρία των μεγάλων εισβολών στο έδαφός της κατά τους τελευταίους τρεις αιώνες φαίνεται σύμφωνα με τους ταγούς της να αποδέχεται τη στρατιωτικοποίηση κατά την αναζήτηση της ασφάλειας.
Αντί η κρατούσα ελίτ και ο πρόεδρός της να κάνει τη Ρωσία πιο φιλελεύθερη και να απελευθερώσει τη δυναμική της ήπιας ισχύος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, έχει προτιμήσει τον νέο τσαρικό επεκτατισμό τον οποίο καθιστά εφικτό η αφθονία των φυσικών πόρων της χώρας.
Ο Απολογισμός και τα δεινά αυτού του πολέμου θα γίνουν στο τέλος και δυστυχώς ίσως να είναι ο καταστροφικότερος και ο πιο αιματηρός.
Πάντως, αυτό που έχω να τονίσω, δυνάμεις όπως η Ρωσία εκμεταλλεύονται την έλλειψη συνοχής δυτικών θεσμών σε ένα πλαίσιο χαοτικής αλληλεξάρτησης. Η Ε.Ε. έφθασε σε βαθμό εξάρτησης από τρεις μεγάλες δυνάμεις (από τη Ρωσία ενεργειακά, από τις ΗΠΑ αμυντικά και από την Κίνα εμπορικά).
Τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία οφείλονται στο πολυκεντρικό σύστημα το οποίο είναι εγγενώς επιρρεπές στην αστάθεια και τη σύγκρουση. Όσα βλέπουμε τώρα στον πόλεμο αυτόν δυστυχώς θα τα δούμε και στην Ασία, καθώς η κάθε δύναμη θα προσπαθεί να αντλήσει με περισσότερη ισχύ.
Η εποχή θυμίζει έντονα την περίοδο κατά την οποία η Κοινωνία των Εθνών περιφρονήθηκε και οι μεγάλες δυνάμεις στράφηκαν η μία εναντίον της άλλης.
Και τότε οι δυνάμεις ήταν χωρισμένες σε εκείνες που επιθυμούσαν τη διατήρηση του status quo και σε εκείνες που ήθελαν να το αναθεωρήσουν.
Το επόμενο βήμα είναι να δούμε αν θα υπάρξει συσπείρωση όσων δυνάμεων επιθυμούν "νέες αρχές και νέους κανόνες".
Από τον Σωκράτη Μποντζώρλο
