EΠΙΣΤΟΛΗ

Κύριε Διευθυντά,
Είμαι τακτικός περιπατητής στην κοίτη του Πηνειού όπου το περιβάλλον είναι ήσυχο και ο καθένας μας μπορεί να βρεθεί για λίγο μέσα στη φύση. Οι Δημοτικές Αρχές της πόλης μας φρόντισαν να τη διαμορφώσουν από έναν απέραντο σκουπιδότοπο σε έναν πνεύμονα πρασίνου και συνεχίζουν να προσπαθούν να τον συντηρούν όπως μπορούν.

Αυτό όμως απαιτεί ΚΑΙ τη βοήθεια των συμπολιτών μας, τουλάχιστον στο να ΜΗΝ τον καταστρέφουν. Έχω όμως αγανακτήσει από τον ωχαδερφισμό και την αναισθησία μερικών, που κάνουν ό,τι μπορούν για να επιδείξουν αντικοινωνική συμπεριφορά και την κακομοιριά τους.
Ωστόσο η πραγματικότητα αποδεικνύεται διαφορετική…
«Φιλόζωος» έχει τον σκύλο του να τριγυρνά και να κοπρίζει ελευθέρα στην παραποτάμια παιδική χαρά, ενώ ο ίδιος κάθεται επάνω στην πλάτη από το παγκάκι με τα λασπωμένα παπούτσια του στο κάθισμά του, όπου κάθε φυσιολογικός άνθρωπος θα καθίσει να ξαποστάσει. Για να μην αφήσει οποιαδήποτε αμφιβολία για την αναισθησία του, στάθμευσε το αυτοκίνητό του στο γρασίδι, απ’ έξω από την παιδική χαρά (να μην περπατήσει κιόλας) και όχι στο χώμα (πιθανόν για να μη λασπωθούν οι ρόδες) αν και φυσικά ΔΕΝ επιτρέπεται η είσοδος των αυτοκινήτων στον χώρο. Σε γενόμενη παρατήρησή μου, μου σύστησε να πάω να γ@@@θω.
Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και άλλη ημέρα με πρωταγωνιστές άλλους «φιλόζωους», μία γυναίκα και έναν άνδρα, οι οποίοι επανέλαβαν τα ίδια ακριβώς στην παιδική χαρά με δύο σκυλιά τώρα (το ένα ντόπερμαν) και το αυτοκίνητο πάλι στο γρασίδι.
Το εξοργιστικό της υπόθεσης είναι ότι ακριβώς δίπλα, ο Δήμος φρόντισε να δημιουργήσει κατάλληλο χώρο για την άσκηση των σκυλιών και να παρέχει και τροφή γι’ αυτά, αλλά «δεν θα μου πει εμένα κανένας πού θα βολτάρω τον σκύλο μου, και θα τον πάω όπου γουστάρω». Και μη μου πείτε ότι αυτά ήταν «μεμονωμένα περιστατικά» γιατί αυτό επαναλαμβάνετε σχεδόν καθημερινά, όπως μπορεί ο καθένας μας να το διαπιστώσει με τα μάτια του.
Τελικά, τέτοιοι είμαστε, αυτά λουζόμαστε.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Κ.Λ.