Παράδειγμα χρήσιμο για πολιτικά συμπεράσματα

Ε.Λ.Μ.Ε. ΛΑΡΙΣΑΣ

Από τον Κώστα Γιαννούλα

Η Ένωση Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης Νομού Λάρισας είναι ένα ιστορικό συνδικαλιστικό σωματείο, η συμπεριφορά και η πρακτική του οποίου προσφέρονται για εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων. Θα τολμούσα, μάλιστα, να πω, με βάση την εμπειρία μου, ότι αποτελεί τον προάγγελο, όσων, ενδεχομένως, θα συμβούν, προσεχώς, στη χώρα μας σε επίπεδο άσκησης κεντρικής εξουσίας.
Πριν λίγες μέρες, λοιπόν, και αφού προηγήθηκαν τα περσινά και φετινά γεγονότα, ύστερα απ’ την απόσχιση της Α.ΔΗ.Κ. απ’ τους κόλπους της Δ.Α.Κ.Ε., πραγματοποιήθηκαν εκλογές της Ε.Λ.Μ.Ε. Ως γνωστόν, πρώτευσε η Δ.Α.Κ.Ε., που πιστώνεται στη Ν.Δ., με ποσοστό 45% και, μάλιστα, χωρίς τη συμμετοχή της Α.Δ.Η.Κ. Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα δείχνουν, ότι, μάλλον, θα δούμε και φέτος να επαναλαμβάνεται η φαρσοκωμωδία, που λέγεται προσπάθεια συγκρότησης του Δ.Σ. σε σώμα, η οποία έχει ως αποτέλεσμα να παραμένει, συχνά, ακέφαλη η Ε.Λ.Μ.Ε. Λάρισας για μεγάλα χρονικά διαστήματα ή και καθ’ όλη τη διάρκεια της ετήσιας θητείας του Δ.Σ. της.
Σημειωτέον, ότι το εκλογικό σύστημα, που εφαρμόζεται στις συνδικαλιστικές εκλογές των καθηγητών, απ’ το 1982 και μετά, είναι αυτό της απλής αναλογικής, η οποία δίνει τη δυνατότητα να εκπροσωπούνται στα Δ.Σ. των Ε.Λ.Μ.Ε., σχεδόν, όλες οι δυνάμεις του κλάδου. Δημοκρατικό, δημοκρατικότατο, κατά τα άλλα, το συγκεκριμένο εκλογικό σύστημα, αλλά η ιστορία απέδειξε, ότι, πολλές φορές, κάθε άλλο παρά λειτουργικό είναι. Και αυτό, γιατί, δυστυχώς, πολλοί συνδικαλιστές παίζουν κομματικά παιχνίδια και δεν προβαίνουν σε συμβιβασμούς για ένα μίνιμουμ, έστω, πρόγραμμα συνεργασίας και, γι’ αυτό, δεν καταλήγουν, εύκολα, σε πρόσωπο κοινής αποδοχής, ειδικά, για την περίπτωση του Προέδρου, ακόμη και όταν η παράταξή του συγκεντρώνει το 45% των ψηφισάντων. Στερούνται, έτσι, ορισμένα συνδικάτα την ενιαία συνδικαλιστική καθοδήγηση, απαραίτητη για τις διεκδικήσεις, παρότι είναι δυνατή η αντικατάσταση ενός Προέδρου, εφόσον υπάρξουν προβλήματα, με κατάθεση πρότασης μομφής εναντίον του. Κι, όμως! Χάριν εντυπώσεων και ιδεοληψιών ούτε αυτό επιχειρείται. Τόσο ανώριμα σκέφτονται και ενεργούν ορισμένοι.
Τα επισημαίνω όλα αυτά, γιατί εκτός από συνδικαλιστικές πραγματοποιούνται, κατά καιρούς, και εθνικές εκλογές, ενώ οι επόμενες, ως γνωστόν, θα πραγματοποιηθούν και αυτές με βάση το σύστημα της απλής αναλογικής. Αν, μάλιστα, λάβουμε υπόψη, ότι και η τοπική αυτοδιοίκηση, οι τελευταίες εκλογές της οποίας διεξήχθησαν με το ίδιο σύστημα, χρειάστηκε κεντρική κυβερνητική παρέμβαση, για να λειτουργήσει, αντιλαμβάνεται, εύκολα, κανείς, τι πρόκειται να συμβεί στις προσεχείς εθνικές εκλογές.
Έχει, άλλωστε, διαφανεί το αδιέξοδο, που, κατά πάσα πιθανότητα, θα ακολουθήσει, αφού η μεν σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία επιδιώκει, πάλι, την αυτοδυναμία, προκειμένου να σχηματισθεί κυβέρνηση ισχυρή και μακράς πνοής, η δε αξιωματική αντιπολίτευση να συσπειρώσει, γύρω της, τις άλλες αντιπολιτευτικές δυνάμεις, προκειμένου να σχηματισθεί ένα ισχυρό μέτωπο, ικανό να δημιουργήσει κυβέρνηση συνεργασίας. Ωστόσο, όλα δείχνουν, μέχρι τώρα τουλάχιστον, ότι, εξ ανάγκης, αυτό αποτελεί ευσεβή πόθο της, αφού τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, είτε δεν ενθουσιάζονται με την ιδέα, γιατί το παρελθόν προβληματίζει, είτε δεν τη συζητούν, καν, και την απορρίπτουν.
Διαφαίνεται, λοιπόν, όπως και στην Ε.Λ.Μ.Ε. Λάρισας, ότι, κατά πάσα πιθανότητα, ή θα καθυστερήσει, αρκετά, ή δεν θα προκύψει κυβερνητικό σχήμα μετά τις προσεχείς εθνικές εκλογές και ότι η χώρα, αναγκαστικά, θα πορευθεί, για ένα χρονικό διάστημα, με υπηρεσιακή κυβέρνηση, σε μια περίοδο, μάλιστα, που τη ζώνουν τα φίδια από παντού. Το παρήγορο είναι, ότι προνοήθηκε να γίνουν οι μεθεπόμενες εκλογές με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, οπότε είναι πολύ πιθανό να σχηματισθεί, τότε, κυβέρνηση, αυτοδύναμη ή μη, αλλά χωρίς βεβαιότητα και πάλι.
Κι όλα αυτά, γιατί οι πολιτικοί μας ταγοί βολεύονται με το εμφύλιο ­ πολεμικό κλίμα, αποφεύγουν τον δημοκρατικό διάλογο, τη συναίνεση και τις συγκλίσεις, που αποτελούν δομικά στοιχεία της Δημοκρατίας. Κάποιοι, βέβαια, πιστεύουν, ότι, με το να αυτοαποκαλούνται δημοκράτες και προοδευτικοί, είναι και τέτοιοι. Ο δημοκράτης, όμως, αλλά και ο προοδευτικός, ο φιλελεύθερος και ο πατριώτης δεν πρέπει μόνο να λέει, ότι είναι τέτοιος, αλλά και να το δείχνει και με λόγια και με πράξεις.
Γι’ αυτό, επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι και ου μενετοί, καλό είναι να πέσουν οι τόνοι της αντιπαράθεσης και, αν είναι δυνατόν, να υπάρξουν, από τώρα, συγκλίσεις, που θα αποτρέψουν μια πιθανή ακυβερνησία. Δεν πρέπει, άλλωστε, να ξεχνάμε, ότι οι κυβερνήσεις, αυτοδύναμες ή μη, για να είναι αποτελεσματικές, εξαρτάται και απ’ τη συμπεριφορά της εκάστοτε αντιπολίτευσης και δη της αξιωματικής, όταν αυτή διαθέτει υπολογίσιμη δύναμη. Αυτό, που χρειάζεται, είναι τόλμη και υπευθυνότητα.