προς τον περιφερειάρχη
Θεσσαλίας και
τον δήμαρχο ΑγιάςΑξιότιμοι Κύριοι,
Λυπούμαι που ο τραγικός θάνατος του νεαρού φοιτητή στο κέντρο της Λάρισας, όπως και ο θάνατος δύο παιδιών στη Σάμο, επαναφέρει με δραματικό τρόπο στη δημόσια συζήτηση την επικινδυνότητα των εγκαταλελειμμένων κτιρίων.
Στην πλατεία της Ανατολής -όπως είναι γνωστό- έχουμε την ατυχία το παλαιό καφενείο του Γκαρκούλη, αργά και βασανιστικά τα τελευταία 20 χρόνια, να καταρρέει.
Για το πρόβλημα αυτό μιλήσαμε δυστυχώς αρκετές φορές. Κανείς δεν μας ακούει. «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω».
Τον περασμένο χρόνο εμφανίζεται ένα τεχνικό γραφείο. Γίνονται μερικές εργασίες. Ο εργολάβος που αναλαμβάνει τις εργασίες φεύγει ξαφνικά, εγκαταλείποντας στην πλατεία της Ανατολής ένα βουνό από μπάζα. Αδιαφορία. Τα μπάζα παραμένουν εκεί για αρκετό καιρό. Εκεί θα ήταν ακόμη και σήμερα αν δεν υπήρχε η δυνατή διαμαρτυρία του ιερέα μας π. Ρίζου Κομήτσα.
Είναι φανερό πως οι ιδιοκτήτες αυτού του κτιρίου αδιαφορούν. Το έχουν εγκαταλείψει.
Το ερώτημα είναι τι κάνουμε εμείς.
Είναι κρίμα που η ιστορική πλατεία της Ανατολής περιβάλλεται από αυτήν την επικίνδυνη αισθητική ακαταστασία. Μια όμορφη πλατεία, που την περιβάλλει η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, με το εντυπωσιακό ξυλόγλυπτο τέμπλο, το οποίο εικονογραφεί ο γνωστός ζωγράφος του Κισσάβου Νικόλαος Αργυρόπουλος. Στην εικόνα της Παναγίας του τέμπλου υπάρχει η επιγραφή «έργον του εκ Νεμβεγλέρ Νικολάου Αργυρόπουλου / της Πολυτεχνικής Σχολής των ωραίων τεχνών / εν Αθήναις 1888».
Εκεί βρίσκεται η πέτρινη βρύση που σε καλεί να ξεδιψάσεις. Το όμορφο καμπαναριό με την πελεκητή πέτρα του Κισσάβου, το οποίο κτίζει ο Ηπειρώτης πρωτομάστορας Ντούλας Κούρναβος.
Εκεί ο επισκέπτης μπορεί να επισκεφτεί το Εκκλησιαστικό Μουσείο, το Λαογραφικό Μουσείο, το οποίο στεγάζεται στο ιστορικό σχολείο της Ανατολής, κτίσμα της κυβερνήσεως του Ελευθερίου Βενιζέλου, με υπουργό Παιδείας τον Γεώργιο Παπανδρέου. Το σχολείο πυρπολείται από τους Γερμανούς κατακτητές τον Οκτώβριο του 1943. Οι πατεράδες μας το ξανακτίζουν, κρατώντας το εντυπωσιακό πέτρινο κέλυφος του κτιρίου.
Στο μέσον της πλατείας ένας αγέρωχος πλάτανος, μνημείο της φύσης. Σύμφωνα με τη γνωμάτευση του καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κ. Θεοχάρη Ζάγκα, ο γεροπλάτανος στέκεται εκεί 800 χρόνια. Αυτή είναι η μικρή ιστορία της πλατείας μας.
Προπαντός όμως όταν βρισκόμαστε εκεί, βγαίνουν από τα πακτωμένα πηγάδια της ψυχής μνήμες, εμπειρίες και βιώματα από τα παιδικά μας χρόνια.
Με την επιστολή μου αυτήν απευθύνομαι στους έμπειρους πολιτικούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Εσείς γνωρίζετε καλύτερα από την ταπεινότητά μου πώς θα διαχειριστείτε αυτήν την περίπτωση. Εμείς που αγαπούμε το χωριό μας, αλλά και οι επισκέπτες της Ανατολής, θέλουμε πίσω την πλατεία μας. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μας καταδικάσει στην παρακμή και την ανασφάλεια. Άλλωστε το Σύνταγμα της Ελλάδας αρ. 24 προβλέπει:
«Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του κράτους και δικαίωμα του καθενός».
Με τιμή και εκτίμηση,
Στέλιος Τσιανίκας
Υ.Γ. Η παρούσα επιστολή μου θα τεθεί υπ’ όψιν του κ. Πρωθυπουργού και των αρχηγών των κομμάτων.
