Παραπονιόταν για έναν ελαφρύ πονόλαιμο, μετά λίγο βήχα κι ένα «μπούκωμα». Εντάξει, είπε, ένα συναχάκι είναι, φυσιολογικά πράματα για χειμώνα, μωρέ δεν κάνω κι ένα τεστ; Θετικός… Κάθισε σπίτι, αν και δεν είχε συμπτώματα, σε 3-4 μέρες επανήλθε. Ώστε αυτό λοιπόν ήταν όλο κι όλο ο Covid που άλλαξε τη ζωή και την ιστορία στον πλανήτη Γη; Μία μικρή απομυθοποίηση συντελείται ήδη…
Λογικά όλα θα γίνουν όπως παλιά. Σαν τους χειμώνες που αρρώσταινες κι έλεγες «εντάξει μωρέ, μια γριπούλα είναι», θα περάσει με μερικά παυσίπονα και λίγη αντιβίωση. Φυσιολογικά πράγματα. Κι ο κορονοϊός του μέλλοντος, μία γριπούλα κι αυτός. Τα εμβόλια μελετάται ήδη να γίνονται στα φαρμακεία της γειτονιάς μας και θα είναι πιθανώς διπλά, γρίπη και κορονοϊός μαζί. Απλά πράγματα… Ρουτίνα.
Θα παρατήρησες ήδη ότι το «παρεάκι» των λοιμωξιολόγων τα μαζέψανε και φύγανε απ’ τα τηλεπαράθυρα. Πέρασε η μόδα τους, δεν πουλάνε, η Παγώνη έμεινε μόνη να κρατάει τα μπόσικα, αλλά αυτή είναι άλλη περίπτωση, κλινική, βουλευτικές εκλογές ενόψει, μπορεί και να της μπήκαν τίποτε ιδέες … άβυσσος η ψυχή κι άμετρος η φιλοδοξία του ανθρώπου. Τα μέτρα, εν τω μεταξύ, σταδιακά αίρονται, ας αρχίσουν οι χοροί και τα αποκριάτικα ξεφαντώματα.
Στα τελειώματα αυτού του κακού, αναλογίζεσαι τι ζήσαμε οι κάτοικοι της γης και σε πιάνει ίλιγγος, τρέλα. Ένας πλανήτης σε καραντίνα… Η πρώτη πραγματικά παγκόσμια πανδημία… Συστήματα υγείας δοκιμάστηκαν, οικονομίες κατέρρευσαν, πολιτικές και κοινωνικές ανατροπές συντελέστηκαν σε χρόνο ντε-τε… Κυρίως, άλλαξε ο τρόπος που βλέπει κανείς τη ζωή…
Τι να πρωτοθυμηθείς; Τους «διαστημάνθρωπους» των Νοσοκομείων να διασωληνώνουν -υπό το γενικό χειροκρότημα- απρόσωπους ασθενείς στους διαδρόμους; Την απελπισία των συγγενών τους; Τις άδειες πόλεις, τους έρημους δρόμους και τα κλειστά για μήνες μαγαζιά; Τα φέρετρα του Μπέργκαμο; Τα πολύμηνα λοκντάουν που διέλυσαν ανθρώπους, κοινωνίες, οικογένειες; Τα παιδιά που έπαθαν παράκρουση από την κλεισούρα και την τηλεκπαίδευση; Χριστούγεννα μόνοι μας και Πάσχα στο μπαλκόνι για να σώσουμε το καλοκαίρι. Τσιόδρας, Μαγιορκίνης στο καθημερινό προσκλητήριο νεκρών… Ρε συ; Τα ’μαθες; Κορονοϊό ο Τάσος, πάει τον χάνουμε… Στους στύλους της ΔΕΗ πληθαίνουν τα κηδειόχαρτα, στην εφημερίδα καθημερινές οι αναγγελίες πρόωρων θανάτων… Η νεκρώσιμος ακολουθία σε στενό οικογενειακό κύκλο λόγω των ισχυόντων μέτρων… Και μετά ήρθαν τα εμβόλια… Ελπίδα… Pfizer, Μπουρλά και παρενέργειες. Κι όλα γίνανε μια ατέλειωτη διαμάχη. Οι εμβολιασμένοι που κοιτάνε με καχυποψία τους ανεμβολίαστους… Μεταλλάξεις «Δέλτα», «Όμικρον» κι αυξημένα ιικά φορτία… Κάπου εκεί σου ’ρχεται να φωνάξεις: Όχι άλλο κάρβουνο… Όχι άλλο κάρβουνο…
Κι όμως, ξεχνάει ο άνθρωπος… Η ροζ άνοιξη της Λάρισας, ροζ σαν τα άνθη από τις ανθισμένες μανόλιες των κεντρικών δρόμων, ξεκίνησε ήδη και σε γεμίζει ελπίδα… Φύσει αισιόδοξοι οι άνθρωποι, αφήνουν πίσω το κακό και σχεδιάζουν κιόλας το καλοκαίρι. Αν δεν γίνει βέβαια καμιά στραβή στην Ουκρανία κι ανάψει φωτιά που δεν θα σβήνει ούτε με σαράντα «Κανανταίρ».
- Σιγά μην γίνει πόλεμος… Όλα μια μπλόφα είναι ρεεε. Ο Αμερικάνοι πουλάνε νταβατζιλίκι και όπλα, οι Ρώσοι κονομάνε από το αέριο και μονάχα εμείς οι μαλ… ες οι Ευρωπαίοι πληρώνουμε…
Με μία μόνο φράση ο Ελληνάρας «αναλυτής» της παρέας τα είπε όλα… Το εξοργιστικό είναι πως μπορεί να έχει και …δίκαιο. Καμιά φορά η υπερβολική ανάλυση των «ειδικών επιστημόνων» θολώνει τα πράματα και δεν σ’ αφήνει να δεις την ουσία. Αλλά φαίνεται πως ο κόσμος δεν γίνεται να ζει χωρίς εντάσεις, απειλές και μικρές ή μεγάλες καταστροφές… Μετά από τόση αρρώστια και τόσο κακό τα τελευταία χρόνια κανείς δεν δείχνει να έγινε σοφότερος και να μετέβαλε άποψη. Ούτε οι νέες παγκόσμιες απειλές, -όρα κλιματική αλλαγή – συνετίζουν κανένα. Περίμενες άραγε τίποτε καλύτερο;
Διότι το παν, παίδες μου, ήταν, είναι και θα είναι στον αιώνα τον άπαντα η παγκόσμια κυριαρχία, η εξουσία, ο πλούτος, τα φράγκα τα …«μπικικίνια», πώς το λένε; Αντιλαβού; Κι επειδή -όσο ζώα κι αν είμαστε- καταλάβαμε επιτέλους ότι οι πραγματικοί πόλεμοι είναι ακριβή υπόθεση, επιστρέφουμε ξανά στην ασφάλεια και τη … «δοκιμασμένη λύση» του «Ψυχρού Πολέμου»… Κυριλέ κατάστασις και καθαρή δουλειά. Ούτε γενικές επιστρατεύσεις, ούτε εχθροπραξίες ή βομβαρδισμοί πόλεων, ούτε πολλά ανθρώπινα θύματα. Κάνεις τις (βρωμο)δουλειές σου με πρακτοριλίκια, αντικατασκοπείες και τα σχετικά, ψεκάζεις, σκουπίζεις, τέλος. Τι θα πει πως όλα αυτά είναι αναχρονισμός; Πιστεύεις κι εσύ αυτά τα θεωρητικά φούμαρα πως ο πλανήτης πρέπει να αντιμετωπίσει τα σύγχρονα σοβαρά προβλήματά του όπως η κλιματική αλλαγή; Καλά κρασιά… Κάνει λέει, λίγη ζέστη παραπάνω τα καλοκαίρια… Οκ βάλε αιρ κοντίσιον, εκεί θα τα χαλάσουμε ποιητή μου; Τι θες να κάνω δηλαδή -θέτει το δίλημμα ο Αμερικάνος στους δικούς του- να αφήσουμε τον Κινέζο να παράγει και να μας αγοράσει στο τέλος όλους; Ο Πούτιν, πάλι, πατάει τον ενεργειακό «κάλο» της αγαθιάρας Ευρώπης και τους τα παίρνει χοντρά. Ο καθένας με ό,τι έχει πολεμάει. Τα βουβάλια πάντα θα πλακώνονται μέσα στον βάλτο και κάτι βατράχια όπως εμείς θα καθόμαστε και θα κοιτάμε εκστατικοί τι θα γενεί στο τέλος. Και μην μιλάς και πολύ μικρέ μου δυτικέ βάτραχε, διότι τι θέλεις; Θες να έχεις ένα καλό επίπεδο ζωής, θέλεις περίθαλψη και επιδόματα για τον κορονοϊό; Από πού νομίζεις θα βγουν όλα αυτά, αν όχι από το διεθνές νταβατζιλίκι που θα πουλάει η Δύση, εν όπλοις πάντα, διότι αλλέως πως δεν είσαι «παίχτης», ένας ρεζίλας είσαι που δεν σε λογαριάζει κανένας.
Πες με απλοϊκό, αλλά όσες φορές κι αν εσκέφθην περί του ζητήματος, πάντα στα ίδια συμπεράσματα κατέληξα. Από τον Αδάμ και την Εύα ως τις μέρες μας, όλα για την κονόμα. Από τότε που το πρώτο παλούκι μπήκε στη γη και όρισε οικόπεδα και σύνορα, από τότε άρχισε το «ξύλο» (Για ...κτηματικές διαφορές δεν πήγε ο μακαρίτης ο Άβελ από τον Κάιν;). Κι ούτε ποτέ θα τελέψουμε μ’ αυτούς τους ανταγωνισμούς. Μορφή θ’ αλλάζουν μονάχα. Αν στο μέλλον ανακαλυφτούν νέοι πλανήτες, θα «πλακωνόμαστε» διαγαλαξιακώς… Τα δελτία ειδήσεων του μέλλοντος θα λένε ότι τα τρισέγγονα του Πούτιν απείλησαν με εισβολή στον εξωπλανήτη XP-2534587-abc παρά τις προειδοποιήσεις των τρισέγγονων του Τζο Μπάιντεν.
Ανταγωνισμοί διαρκείς, διαχρονικοί, αιώνιοι. Κάτι λιγοστά διαλείμματα ηρεμίας και ειρήνης σου χαρίζει η ιστορία. Δεν είναι να τα σπαταλάς έτσι άσκεφτα.
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
