Η Λάρισα, και ειδικότερα η 110 Πτέρυγας Μάχης, προτάσσεται στους πολεμικούς σχεδιασμούς, ενώ οξύνεται ο ανταγωνισμός των ΗΠΑ με άλλες δυνάμεις, που για τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων «κοντράρονται» μαζί τους, όπως είναι η Κίνα και η Ρωσία.
Η «Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας-ΗΠΑ», που υπέγραψε η Κυβέρνηση της ΝΔ, με συνευθύνη των ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ και άλλων κομμάτων, αποκτά «υπόσταση» στην πόλη της Λάρισας. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να αξιοποιήσουν τις σχετικές υποδομές για τα μη επανδρωμένα κατασκοπευτικά αεροπλάνα, για την εγκατάσταση μαχητικών αεροπλάνων, καθώς και ιπτάμενων τάνκερ.
ΓΙΑΤΙ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ
Αυτό το αεροπορικό «ξέφραγο αμπέλι» των ΗΠΑ στην καρδιά της Θεσσαλίας έρχεται να καλύψει τις αυξανόμενες ανάγκες της γεωπολιτικής, στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην περιοχή, όπως φάνηκε και στην πρόσφατη πολυεθνική νατοϊκή άσκηση «Castle Forge», όταν 15 αμερικανικά μαχητικά «F-15» μεταστάθμευσαν στη Λάρισα. Η άσκηση οδήγησε σε νέα αντιπαράθεση με τη Ρωσία, που σημείωσε πως διερευνάται από την πολεμική αεροπορία του ΝΑΤΟ το πιθανό «θέατρο» πολεμικών επιχειρήσεων, σε περίπτωση «στρατιωτικής λύσης» στη νότιο-ανατολική Ουκρανία. Η Κυβέρνηση της ΝΔ «βούτηξε μέχρι τα μπούνια» τη χώρα μας στον συγκεκριμένο ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό.
ΟΙ ΤΟΠΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΣΕ ΡΟΛΟ «ΠΟΝΤΙΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ»
Η μετατροπή της Λάρισας σε «εφαλτήριο» πολέμων δημιουργείται με συνευθύνη της «αριστερής» Δημοτικής Αρχής και της «δεξιάς» Περιφερειακής Αρχής, που «βάζουν πλάτη» για να λειτουργήσει η «Σούδα» του κάμπου.
Η «Λαϊκή Συσπείρωση», που στηρίζει το ΚΚΕ, τόσο στο Δημοτικό Συμβούλιο, όσο και στο Περιφερειακό, έχουν θέσει, το ζήτημα και την αντίθεσή τους. Είναι εκτός τόπου και χρόνου το επιχείρημα των τοπικών «αρχών» πως το ζήτημα της μετατροπής της Λάρισας σε «εργοτάξιο» των νέων ιμπεριαλιστικών πολέμων των ΗΠΑ δήθεν «δεν είναι αυτοδιοικητικό ζήτημα».
Κάθε πολεμική βάση, όπως το πολεμικό αεροδρόμιο της Λάρισας, που βρίσκεται στα όρια της πόλης και ήδη αξιοποιείται από τις ΗΠΑ στους επιθετικούς σχεδιασμούς, στην αναμέτρηση με τη Ρωσία, αποτελεί στόχο απαντητικών πολεμικών αντίμετρων από την άλλη πλευρά, με πιθανές καταστροφικές συνέπειες για τον λαό της πόλης. Από τη στιγμή που ο λαός μιας ολόκληρης πόλης μπορεί να γίνει παρανάλωμα ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών το ζήτημα θα έπρεπε να βρίσκεται στο «επίκεντρο» της προσοχής των τοπικών Αρχών.
Οι ισχυρισμοί τους είναι και «εκτός χρόνου» μιας και όφειλαν να γνωρίζουν πως οξύνεται η αντιπαράθεση ΗΠΑ-ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, ενώ οι ίδιοι οι Αμερικανο-νατοϊκοί κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για την παραπέρα κλιμάκωση της σύγκρουσης, που οι ίδιοι δεν αποκλείουν να πάρει και διαστάσεις στρατιωτικής αναμέτρησης με επίκεντρο την Ουκρανία.
ΣΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Γνωρίζουμε πως επιστρατεύονται διάφορα επιχειρήματα για να πειστούν οι κάτοικοι των περιοχών, όπου δημιουργούνται πολεμικές βάσεις ή γιγαντώνονται οι παλιές για το «αναπόφευκτο» ή «ωφέλιμο» αυτής της εξέλιξης. Έτσι και στη Λάρισα ανακυκλώνονται όσα για χρόνια κυκλοφορούν σε άλλες πόλεις, που είναι «προγεφυρώματα» των εγκληματικών πολέμων και επεμβάσεων. Όπως το επιχείρημα της δήθεν «ενίσχυσης της τοπικής οικονομίας και των επενδύσεων», που είναι μια σύγχρονη επανέκδοση της ταινίας του 1967 «Καλώς ήρθε το δολάριο», έως και το επιχείρημα πως ενισχύεται «η άμυνα της χώρας». Κι αυτό γιατί οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις «θα χρησιμοποιούν τις ίδιες αναβαθμισμένες από τις ΗΠΑ εγκαταστάσεις, θα συνεκπαιδεύονται με αμερικανικές δυνάμεις και θα αποκτούν χρήσιμη τεχνογνωσία πάνω σε νέα όπλα».
Το επιχείρημα αυτό μας λέει πως κοντά στον «βασιλικό» των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, κάτι θα μείνει και για τη «γλάστρα», δηλαδή τις πραγματικές αμυντικές ανάγκες της χώρας. Αξιοποιούν τον φόβο του πολέμου με τη ΝΑΤΟϊκή «σύμμαχο» Τουρκία, στην οποία επίσης οι ΗΠΑ διαθέτουν πολεμικές βάσεις, και η οποία αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και τα σύνορα, απειλώντας ακόμη και με πόλεμο.
Από πού, όμως, προκύπτει πως οι αμερικανό-νατοϊκές εγκαταστάσεις μπορούν να αποτρέψουν την τουρκική επιθετικότητα; Ο βρώμικος ρόλος ΗΠΑ-Βρετανίας στην τραγωδία της Κύπρου είναι διδακτικός για τον ρόλο των «ισχυρών συμμάχων» και των βάσεών τους. Διδακτική είναι και η αμερικανική παρέμβαση στην κρίση των Ιμίων, που ενίσχυσε την επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, η οποία από τις «γκρίζες ζώνες» πέρασε στην πορεία στη λεγόμενη «Γαλάζια Πατρίδα».
Για ποια «εκπαίδευση και αύξηση της αμυντικής ικανότητας» μιλάμε όταν όλα τα σύγχρονα όπλα μπορούν να «τυφλωθούν» από προμηθευτές, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, που μπορούν να «στήσουν» όπως θέλουν τους όρους της πολεμικής αναμέτρησης;
Οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, οι υπέρογκοι εξοπλισμοί, οι αμερικάνικες βάσεις, κάθε άλλο παρά είναι παράγοντες διασφάλισης της ειρήνης και ασφάλειας των λαών. Ο σύγχρονος ιδεολογικός «ραγιαδισμός», που καλλιεργούν τα κόμματα της αστικής τάξης, έχει να κάνει με το γεγονός πως προσδοκούν τη διασφάλιση της εξουσίας και των συμφερόντων των λίγων και όχι του λαού, μέσα από αυτές τις συμμαχίες. Για να το επιτύχουν δεν διστάζουν να εξαπολύσουν μια τεράστια ιδεολογική επίθεση βρωμίζοντας με τη λογική της υποταγής και του «ραγιαδισμού» τις λαϊκές συνειδήσεις.
ΟΥΤΕ ΓΗ, ΟΥΤΕ ΝΕΡΟ, ΟΥΤΕ ΑΙΘΕΡΕΣ ΣΤΟΥΣ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
Παρά τη διαρκή και με κάθε μέσο «πλύση εγκεφάλου», όλο και περισσότερος κόσμος κατανοεί πως οι βάσεις στοχοποιούν τον λαό μας, δεν είναι «εγγύηση ασφάλειας». Μπαίνει επιτακτικά το καθήκον της λαϊκής πάλης για να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου, για τον απεγκλωβισμό από τα σχέδια των ΗΠΑ, από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., από τα συμφέροντα και την εξουσία της ολιγαρχίας του πλούτου, για να μπορέσουμε πραγματικά να προασπίσουμε την ειρήνη, την ασφάλεια του λαού, τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
