Ακόμη δίνεται η πληροφορία ότι το 1816 είχε επιδημία πανούκλας.
Σε ό,τι αφορά τους αρματολούς πληροφορούμαστε ότι μέχρι το 1801 οι εισφορές για τον Νικοτσάρα υπερτερούσαν. Από τότε οι εισφορές προς αυτόν έβαιναν μειούμενες μέχρι μηδενισμού. Στο διάστημα 1801-1807 αναφέρεται ότι πέρασε και εισέπραξε μικροποσά μόνο δύο φορές. Αντίθετα αυξάνονταν οι εισφορές προς τον Βλαχοθόδωρο. Αυτό δείχνει ότι η Εξαρχεία του αρματολικίου ανατέθηκε πλέον στον Βλαχοθόδωρο, ενώ ο Νικοτσάρας την περίοδο αυτή δραστηριοποιήθηκε στη Θάλασσα με όλες τις σημαντικές δραστηριότητές του.
Οι καταχωρίσεις του τσιφλικιού της Tσαπουρνιάς καλύπτουν την περίοδο 1810-1819 και φυσικά, όπως προαναφέρθηκε αφορούν τον Βλαχοθόδωρο (μερικές φορές στο καπετανόπουλο, δηλαδή στον γυιο του). Από εδώ έλαβε πολλές φορές κρασί και ρακί, μέλι και κριθάρι. Αυτό δείχνει ότι οι Τσαπουρνιώτες ασχολούνταν, πέρα από την κτηνοτροφία, και με την αμπελοκαλλιέργεια. Οι εισφορές τους περιγράφονται ως ακολούθως:
Την 1-9-1810 βοήθεια στο βλαχοθεόδορον, και το 1811 κρασί οκάδες 32 και 1 οκά ῥακί, δύο μέτρα κρασi,
Την 1-5-1813 ἕνα πεδοκόπι καί 2 μέτρα κρασί ενώ στις 31-8-1814 για το βιλαέτι τοῦ βλαχοθεόδορου 73 γρόσια,
Στις 23-5-1817 κρασί και μία οὐκά ῥακή, και στις 22-6-1817 1 μέτρον κρασί, και μία οκά ρακή,
Την 1.11.1817 μέχρι 1.11.1818 ἐξόδευσαν οι χωριανοί τέσσερα μέτρα κρασί διά τόν καπετάνον, καί τόν Μήτρον του καπετάνου, δύο μέτρα κρασί, και δύο ὀκάδες ῥακήν. Επίσης για το ίδιο διάστημα αναφέρονται εισφορές κριθάρι, μέλι, δύο αρνιά, τέσσερα κριάρια και δύο ζυγούρια.
Ο Νίκος Τάχατος 2 μας πληροφορεί ότι το 1816 οι κάτοικοι της Τσαπουρνιάς πλήρωσαν προς:
1) Τον προεστό του χωριού για ρόγα (μισθό) 100 γρόσια και τον Πρωτόγερο, δηλαδή τον επικεφαλής του χωριού, με 60 γρόσια. Μάλιστα το 1819 αναφέρονται δύο προεστοί. Ο Νίκος Παπά και γύφτος (σιδεράς) που πήραν από 60 γρόσια ο κάθε ένας.
2) Τον Ιερέα του χωριού 100 γρόσια τον χρόνο.
3) Τον Δεσπότη αμοιβές και δώρα. Βρίσκει ότι το 1810 εισέφεραν 27 γρόσια, το 1811 εισέφεραν 11 γρόσια, το 1812 εισέφεραν 37 γρόσια, το 1815 εισέφεραν 72 γρόσια, το 1816 και 17 εισέφεραν 43 γρόσια, το 1817-18 εισέφεραν 45 γρόσια και το 1819 εισέφεραν 51 γρόσια.
4) Τον Αλή Πασά. Το 1811 πληρώθηκαν 200 γρόσια για εργάτες που πήγαν για 4 μήνες στην Πρέβεζα και το 1812 100 γρόσια. Προφανώς για οχυρωματικά έργα του Αλή Πασά. Φαίνεται ότι το αναφερόμενο διάστημα 1810-1819 ήταν έντονη η κόντρα του Αλή Πασά με τον Σουλτάνο και ο πρώτος οχυρώνονταν για αντιμετώπιση τυχόν επιδρομής.
5) Τον Βελή Πασά (γιο του Αλή Πασά). Το 1813 πληρώθηκαν 22 γρόσια για εργάτες που δούλεψαν στα χωράφια του και το 1817 πληρώθηκαν για θερισμό του Βελή Πασά 160 γρόσια, για τον ίδιο σκοπό το 1818 πληρώθηκαν 248 γρόσια, ενώ το 1819 πληρώθηκαν 45 γρόσια για εργασίες στο ορμάν του Βελή Πασά.
6) Εισέφεραν ακόμα 5 γρόσια το 1816 για την αντιμετώπιση της πανούκλας.
Αναφέρεται επίσης ότι το 1813 ο παπάς του χωριού πλήρωσε για την κατασκευή μιας βρύσης στο μοναστήρι του Γλύκοβου (Σαραντάπορου).
Από όλα τα παραπάνω συμπεραίνεται πρώτον η κυριαρχία της περιοχής είχε περιέλθει προ πολλού στον Αλή Πασά που προετοιμάζονταν να αμυνθεί σε περίπτωση επίθεσης από τον Σουλτάνο και δεύτερον ότι το 1800 μ.Χ. το αρματολίκι του Ζήδρου περιήλθε στον Βλαχοθόδωρο.
Σε ό,τι αφορά αυτούς που πλήρωσαν όλα τα παραπάνω ποσά εκείνοι αναφέρονται με τα μικρά τους ονόματα π.χ. Γιώργος, Γιάννης, Κώστας κ.λπ., ή με το επάγγελμά τους Μυλωνάς, Τσεργάς κ.λπ., ή από την καταγωγή τους π.χ. Βουβαλιώτης, Γιαννωτιώτης κ.ά. Επίθετα των περίπου 45 δωρεοδοτών του χωριού που έφθασαν μέχρι την εποχή μας είναι τα εξής τέσσερα: Πάικος Γιάννης, Μπλαχάβας Κώστας, Παπάς Νίκος και Μποροτζήκας.
.......................................................
1. Κώστας Σπανός. «Αναφορές για τους αρματολούς Ελασσόνας στο κατάστιχο 216 της Ολυμπιώτισσας (1796-1819)». Θεσσαλικό ημερολόγιο, τόμος 65 (2014) σελ. 349-360.
2. Νίκος Τάχατος. «Οι κάτοικοι τριών χωριών της Ελασσόνας, Τσαπουρνιάς, Φαρμάκης και Διάβας». Θεσσαλικό ημερολόγιο τόμος 67 (2015) σελ. 305-318.
Από τον Τάσο Παπαλιάγκα,
πρώην νομαρχιακό σύμβουλο
