η ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία συνεχίζουν να βρίσκονται σε κατάσταση οικονομικής ασφυξίας που γίνεται συνεχώς χειρότερη. Οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι πληρώνουν ακριβά τις συνέπειες της μεγάλης ακρίβειας που σαρώνει τα εισοδήματά τους, λόγω της πρωτοφανούς αύξησης του κόστους της ηλεκτρικής ενέργειεας, των λιπασμάτων, των φυτοφαρμάκων, του πετρελαίου, των ζωοτροφών, γενικότερα του κόστους παραγωγής.
Υπό αυτές τις πολύ δυσμενείς συνθήκες, οι παραγωγοί αγωνίζονται για την επιβίωσή τους, αδυνατούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις και δυσκολεύονται να προχωρήσουν στον αναγκαίο εκσυγχρονισμό των εκμεταλλεύσεών τους.
Την ώρα που οι αγρότες, οι αγροτικές οργανώσεις και οι οργανώσεις των γεωτεχνικών σε όλες τις Περιφέρειες της χώρας από τον Έβρο έως την Κρήτη εκπέμπουν σήμα κινδύνου, η Κυβέρνηση συνεχίζει να πορεύεται με αυτοϊκανοποίηση και αλαζονεία, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι τα κάνει όλα καλά και στον αγροτικό τομέα.
Δυστυχώς για την ύπαιθρο και τους αγρότες οι προεκλογικές υποσχέσεις της Νέας Δημοκρατίας και τα μεγάλα προεκλογικά λόγια αποδείχτηκαν επιταγές χωρίς αντίκρισμα. Η Κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο για την ύπαιθρο και τους αγρότες, δεν έχει σύγχρονη αγροτική πολιτική, κινείται με τη λογική του βλέποντας και κάνοντας, τρέχει πίσω από τα γεγονότα και τις εξελίξεις και επιχειρεί πάντα με καθυστέρηση να κλείνει κάποιες τρύπες με παλαιοκομματικού τύπου πελατειακές πρακτικές.
Η Κυβέρνηση σπατάλησε τη μεγάλη ευκαιρία για την κατάρτιση ενός ολοκληρωμένου και σύγχρονου εθνικού σχεδίου για την αγροτική ανάπτυξη, ύστερα από ειλικρινή και δημιουργικό διάλογο με τους αγρότες, τους αγροτικούς, επιστημονικούς και αυτοδιοικητικούς φορείς.
Οι υποβαθμισμένες εκδηλώσεις δημόσιων σχέσεων που έγιναν δεν συνιστούν διάλογο, γι’ αυτό και το τελικό κείμενο που κατατέθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μία γενικόλογη έκθεση ιδεών χωρίς ιεραρχήσεις και συγκεκριμένους στόχους, χωρίς συγκεκριμένα μέτρα και πολιτικές για την αντιμετώπιση των γνωστών προβλημάτων που κρατούν καθηλωμένη την ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία και δεν επιτρέπουν την αξιοποίηση των μεγάλων δυνατοτήτων τους. Δεν υπάρχει πολιτική βούληση για μεγάλες αλλαγές και τομές, γι’ αυτό οι αγρότες θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούνται από τις γνωστές παθογένειες. Η συνολική ριζική αναδιοργάνωση και ο εκσυγχρονισμός των φορέων άσκησης αγροτικής πολιτικής (Υπουργείο, ΟΠΕΚΕΠΕ, ΕΛΓΑ, ΕΛΓΟ, ΕΦΕΤ), παρά τα μεγάλα λόγια στην πράξη δεν αποτελούν θέματα προτεραιότητας για την Κυβέρνηση.
Η μεγάλη γραφειοκρατία, οι καθυστερήσεις έγκρισης, αξιολόγησης και πληρωμής των διαφόρων προγραμμάτων αποτελούν μεγάλα εμπόδια για την έγκαιρη αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων και τη βελτίωση των αγροτικών εκμεταλλεύσεων.
Η διαχείριση των κοινοτικών ενισχύσεων καρκινοβατεί και η προβληματική λειτουργία του μηχανογραφικού συστήματος του ΟΠΕΚΕΠΕ συνεχίζει να ταλαιπωρεί τους αγρότες. Είναι απορίας άξιο γιατί οι εδώ και χρόνια διαπιστωμένες αδυναμίες δεν διορθώνονται και γιατί δεν ιδρώνει το αυτί κανενός με αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο.
Η ενίσχυση του συστήματος ασφάλισης της αγροτικής παραγωγής, του φυτικού και ζωικού κεφαλαίου και η βελτίωση των Κανονισμών του ΕΛΓΑ που σε συνθήκες έντονης κλιματικής αλλαγής θα έπρεπε να είναι ζητήματα πολύ μεγάλης προτεραιότητας, μετατίθενται στο μέλλον και τις συνέπειες τις πληρώνουν οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι. Η ανασυγκρότηση των συνεταιρισμών, η στήριξη των ομάδων παραγωγών και η ενδυνάμωση του ρόλου τους σε όλες τις φάσεις της παραγωγικής διαδικασίας και της εμπορίας των προϊόντων παραμένει μεγάλο ζητούμενο, όπως παραμένει μεγάλο ζητούμενο και η επιτάχυνση των αναγκαίων επενδύσεων για την αύξηση της προστιθέμενης αξίας των προϊόντων.
Τα μεγάλα και μικρά έργα εγγειών βελτιώσεων για τη μείωση του κόστους της άρδευσης, την αποταμίευση και εξοικονόμηση νερού και την προστασία του περιβάλλοντος, παραμένουν στα χαρτιά ή στην καλύτερη των περιπτώσεων προχωρούν με πολύ αργούς ρυθμούς. Η Κυβέρνηση μεταθέτει συνεχώς για αργότερα τις τελικές αποφάσεις για τα μεγάλα έργα πολλαπλού σκοπού που διεκδικούν οι φορείς της Θεσσαλίας και αυτό είναι απαράδεκτο. Η διαπιστωμένη μεγάλη έλλειψη εργατικών χεριών στην ύπαιθρο επιχειρείται να αντιμετωπίζεται ευκαιριακά με τις γνωστές αρνητικές συνέπειες για τη λειτουργία των γεωργικών και κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων. Στο θεσμικό πλαίσιο παραγωγής και χρήσης ανανεώσιμων μορφών ενέργειας στη γεωργία και κτηνοτροφία «ξεφυτρώνουν» διαρκώς νέα εμπόδια για τους παραγωγούς. Η δε έλλειψη των αναγκαίων χωροταξικών σχεδίων για την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας αποτελεί ορατό κίνδυνο για την απώλεια παραγωγικής γης και βοσκοτόπων.
Είναι πλεον φανερό ότι χωρίς αντιμετώπιση όλων των παραπάνω πολύ γνωστών προβλημάτων που διαρκώς οξύνονται, η κατάσταση στην ύπαιθρο δυστυχώς πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, γι’ αυτό η ανασφάλεια και η απογοήτευση των παραγωγών μεγαλώνει. Οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι χτυπούν τα καμπανάκια κινδύνου και αφύπνισης, η Κυβέρνηση όμως δεν φαίνεται να ακούει και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα για τη χώρα.
* Ο Βασίλης Έξαρχος, είναι πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, πρώην πρόεδρος του ΕΛΓΑ
