Το «παρών» του ΚΙΝΑΛ και η έλλειψη σοβαρότητας

Την Πέμπτη 11.11.21 ήρθε στην Ολομέλεια της Βουλής προς ψήφιση το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την τροποποίηση διατάξεων του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Με το προς ψήφιση νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης (που έγινε πλέον ο υπ' αριθ. 4855/12.11.2021 Νόμος του Κράτους) τέθηκαν προς επιψήφιση τροποποιήσεις σειράς προβληματικών έως φωτογραφικών διατάξεων των δύο Νόμων (4619 και 4620 της 11.6.2019) που είχαν ψηφιστεί από την πλειοψηφία της τότε Βουλής παραμονές των εκλογών της 7.7.2019.

Οι ήδη τροποποιηθείσες (αρκετές με μεγάλη πλειοψηφία) στις 11.11.21 διατάξεις κυρίως του Ποινικού Κώδικα ήταν σκανδαλωδώς επειεικείς. Για παράδειγμα οι δωροδοκίες και δωροληψίες ακόμη και τεράστιων ποσών προς και από δημόσιους υπαλλήλους και λειτουργούς, από κακούργημα με ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης άνω των 5 χρόνων, έγιναν πλημμέλημα με ποινή μέχρι 5 χρόνια. Στην πράξη ποτέ και κανένας με τον Νόμο του 19 δεν πήγαινε φυλακή για ανάλογες περιπτώσεις μετατροπών ποινών από κακουργήματα σε πλημμελήματα. Τις περισσότερες φορές η ποινή ήταν με αναστολή και ύστερα από τρία χρόνια εξαφανιζόταν ή θα εξαφανίζεται από το ποινικό μητρώο των κατηγορουμένων. Επιπλέον -σύμφωνα με όσα ισχύουν στην πολιτισμένη ανθρωπότητα- οι καταδικασθέντες για κακουργήματα, που μετά την καταδίκη τους γίνονται πλημμελήματα και δεν έχει γίνει αμετάκλητη η καταδίκη τους, θα κριθούν με τον επιεική Νόμο. Το πιο σημαντικό: Το πλήθος εκείνων που δεν έχουν ακόμη αποκαλυφθεί, κατηγορηθεί ή δικαστεί, και έχουν διαπράξει κακουργήματα μέχρι 12.11.2021 και που "βαπτίστηκαν" πλημμελήματα με τον Κώδικα του 2019, θα κατηγορηθούν για πλημμέλημα ακόμη και μετά τις τελευταίες τροποιήσεις που επανέφεραν ή έθεσαν αυστηρές ποινές γι' αυτά. Γιατί; Επειδή κατά τα νομικά συστήματα και τις Διεθνείς Συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αν από τον χρόνο διάπραξης ενός εγκλήματος μέχρι τον χρόνο της αμετάκλητης καταδίκης του δράστη μεσολαβήσει επιεικέστερος νόμος για το έγκλημα που κατηγορείται, θα εφαρμοστεί ο επιεικέστερος αυτός Νόμος, ακόμη και αν ίσχυσε για μια μόνο μέρα ή μια ώρα. Στην πράξη όλοι αυτοί οι δράστες σήμερα στην Ελλάδα θα μείνουν περίπου ατιμώρητοι, αφού και η παραγραφή τέτοιων εγκλημάτων περιορίζεται στα πέντε χρόνια.
Κάθε νομοσχέδιο για να ψηφιστεί από τη Βουλή και να γίνει Νόμος του Κράτους με τη δημοσίευσή του στην εφημερίδα της Κυβέρνησης, χρειάζεται να ψηφιστεί "κατ' αρχήν", "κατ' άρθρον" και "ως σύνολο", ώστε να σταλεί στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης προς δημοσίευση. Χωρίς δημοσίευση δεν υπάρχει νόμος. Υπερψήφιση "κατ' αρχήν" σημαίνει, ότι ένα Κόμμα θα υπερψηφίσει ή θα καταψηφίσει ένα σχέδιο νόμου -που έρχεται στη Βουλή από την Κυβέρνηση- ως προς τον σκοπό και το περιεχόμενό του. "Κατ' άρθρο", ότι για καθένα άρθρο χωριστά ο κάθε βουλευτής ατομικά θα δώσει θετική ή αρνητική ψήφο. Στην πράξη οι βουλευτές στην Ελλάδα ψηφίζουν ό,τι και τα κόμματά τους. Κάκιστα βέβαια.
Στη συζήτηση στην Ολομέλεια της 11ης Νοεμβρίου που έγινε, τόσο με αυτοπρόσωπη παρουσία όσο και με τηλεδιάσκεψη λόγω της πανδημίας, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κινήματος Αλλαγής διατυπώνοντας τη θέση του κόμματός του, είπε πως το ΚΙΝΑΛ, ενώ θα υπερψηφίσει τα άρθρα για τις αυστηροποιήσεις των ποινών ως προς τα ειδεχθή εγκλήματα του βιασμού, της ανθρωποκτονίας και της γυναικοκονίας, δεν θα ψηφίσει επί της αρχής το Νομοσχέδιο και το κόμμα του θα ψηφίσει "παρών".
Τη στιγμή όμως που οι βουλευτές του ΚΙΝΑΛ στη συνέχεια υπερψήφισαν -και σωστά- όλες τις διατάξεις αυστηροποίησης των ποινών του νέου Νόμου που πήρε τον αριθμό 4855/22.11.21 (ΦΕΚ 215/Α/12.11.2021), το "παρών" τι ακριβώς υποδήλωνε, αν όχι τον ισαποστακισμό ενός πολιτικού φορέα, που οι εκπρόσωποί του τον απαξιώνουν με τον ακραίο πολιτικαντισμό τους; Πολιτικός φορέας που ετεροκαθορίζεται, που δεν έχει πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα, ιδία βούληση και θέση, άγεται δε και φέρεται από την εξουθενωτική μικροπολιτική ("μήπως και μας πουν δεξιούς") δεν μπορεί να προκόψει στο πολιτικό στερέωμα, αν δεν αποκτήσει προσωπικότητα. Στην παρούσα συγκυρία της ανυπαρξίας Αρχηγού του ΚΙΝΑΛ, και αφού δεν συγκλήθηκε η Κοινοβουλευτική του Ομάδα, ν' αποφασίσει, κανένας κύριος Καμίνης ή κύριος Σκανδαλίδης δεν είχε αρμοδιότητα ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος να καθορίσει τη θέση του ΚΙΝΑΛ, παρά μόνο να τη διατυπώσει (αφού καταστατικά έχει προηγουμένως παρθεί) ως εκπρόσωπός του στο Κοινοβούλιο. Ας δεχθούμε όμως, πως οι παραπάνω ενήργησαν τυπικά και ας δούμε τα σοβαρότερα των Κωδίκων.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης επί ΣΥΡΙΖΑ κ. Κοντονής είχε καταγγείλει από το 2019 ακόμη τις ύποπτες ρυθμίσεις αυτών των δύο Νόμων. Είχε καταγγείλει -και εμμένει- πως για να ψηφιστούν αυτοί οι δύο Νόμοι, με τις ευεργετικές διατάξεις τους, ο πρωθυπουργός ανέβαλε τις εκλογές από την 1η Ιουλίου, που τις είχε εξαγγείλει, για την 7η Ιουλίου που τις προκήρυξε και πραγματοποιήθηκαν. Γιατί τόση βιασύνη για ψήφιση Κωδίκων, που κατά παγκόσμια πρωτοτυπία έρχονται με τη μορφή κατεπείγοντος στο Κοινοβούλιο; Μπροστά δε σ' αυτή την μάλλον σκοτεινή πραγματικότητα είναι δυνατόν ένα πολιτικό Κόμμα λέει "παρών", όπως κάνουν οι πολίτες, που ψηφίζουν "δεν ξέρω, δεν απαντώ", όταν τους ρωτούν οι δημοσκόποι; Και όταν η εισηγήτρια στην αρμόδια Επιτροπή τάσσεται υπέρ της υπερψήφισης επί της αρχής (και αργότερα παραιτείται για να διαφυλάξει την αξιοπρέπειά της), και τέλος όταν στην ψηφοφορία στην Ολομέλεια ένας - ένας οι βουλευτές του ΚΙΝΑΛ υπερψηφίζουν τις αυστηροποιήσεις των ποινών, ώστε να ανταποκριθούν στο περί Δικαίου και Δικαιοσύνης αίσθημα της Κοινωνίας;
Πιστεύω πως στο σύμπαν του ΚΙΝΑΛ υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν ότι βρισκόμαστε στο 1974 ή το 1981. Άνθρωποι που έχουν απαξιώσει τον καλύτερο δικό τους Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, τη σύμπλευση του δικού τους κόμματος με τη σύγχρονη πραγματικότητα ακόμα από τα τέλη της 10ετίας του, και που το παίζουν ισαποστάκηδες μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ .Το "αντί" είναι πολιτική ανοησία. Προδίδει έλλειψη πολιτικών θέσεων στη σημερινή σύνθετη πραγματικότητα και τη ραγδαία μεταβολή των κοινωνικών συνθηκών. Λες ΝΑΙ όταν πιστεύεις σε κάτι, και ΟΧΙ, όταν το αρνείσαι.
Με ποια λογική όταν ένα Κόμμα γίνεται Κυβέρνηση έχει -και πρέπει να έχει- θέσεις και απόψεις επί παντός, αλλά όταν γίνεται αντιπολίτευση να μην ξέρει τι του γίνεται; Το γράφω έτσι, επειδή το "παρών" έτσι το νιώθω και έτσι το ερμηνεύω.