Η επιδημιολογική εικόνα στις τουριστικές περιοχές, όπως η Κρήτη, το επιβεβαιώνει. Αργά ή γρήγορα, η επιβάρυνση θα μεταφερθεί στα μεγάλα αστικά κέντρα. Το φρακάρισμα στα νοσοκομεία των περιοχών που τώρα βρίσκονται στο επίκεντρο της διασποράς, δείχνει με δραματικό τρόπο τη γύμνια του δημόσιου συστήματος Υγείας, 18 μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας και 13.250 νεκροί στη χώρα μας. Χώρια την «πλεονάζουσα θνησιμότητα» από αιτίες που δεν σχετίζονται άμεσα με την Covid, είναι όμως συνέπεια του αποκλεισμού χιλιάδων ασθενών από το «ξεδοντιασμένο» σύστημα Υγείας της μιας νόσου.
Οι ευθύνες της Κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού είναι τεράστιες. Ακόμα και τώρα, που τα κρούσματα και οι νοσηλείες αυξάνονται αλματωδώς, συνεχίζουν να αναμασούν την καραμέλα της ατομικής ευθύνης και να κάνουν συστάσεις στον κόσμο «να τηρεί τα μέτρα» και «να μη χαλαρώνει», αντί να πάρουν μέτρα προστασίας, να ενισχύσουν το δημόσιο σύστημα Υγείας, να επιτάξουν τον ιδιωτικό τομέα.
Προβάλλουν τον αναγκαίο εμβολιασμό ως πανάκεια, την ώρα που ολοένα και περισσότεροι επιστήμονες προειδοποιούν ότι οι εμβολιασμένοι μπορούν να μεταδώσουν τη μετάλλαξη «Δέλτα», ακόμα κι αν δεν νοσήσουν οι ίδιοι και ότι το ίδιο θα συμβεί και με τις επόμενες μεταλλάξεις. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα κι αν αυξηθούν οι ρυθμοί των εμβολιασμών, η απειλή παραμένει και απαιτούνται ουσιαστικά μέτρα προστασίας στους βασικούς «κρίκους» της διασποράς και βέβαια ενίσχυση του συστήματος Υγείας.
Ερευνητικά ινστιτούτα και κρατικές υπηρεσίες Υγείας σε όλο τον κόσμο ομολογούν ότι η περιβόητη «ανοσία της αγέλης» είναι πλέον αδύνατον να επιτευχθεί άμεσα με το εμβόλιο, ακόμα κι εκεί που οι εμβολιασμοί βρίσκονται σε καλύτερο επίπεδο από τη χώρα μας, όπως στο Ισραήλ, ή και στη Μ. Βρετανία, όπου έχει εμβολιαστεί το 75% του ενήλικου πληθυσμού.
Ακόμα και οι εμβολιασμοί, για την καθυστέρηση των οποίων έχει εγκληματικές ευθύνες το κράτος, αντί να αξιοποιούνται ως ένα δραστικό όπλο στη μάχη με τον ιό, σε συνδυασμό με τα άλλα αναγκαία μέτρα, μετατρέπονται από κράτος και εργοδοσία σε εργαλείο για τη νομιμοποίηση αντεργατικών μέτρων και πρακτικών. Αλλά και για την παραπέρα απαλλαγή του κράτους από τις ευθύνες του για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την πρόληψη και συνολικά την προστασία του λαού.
Είναι αποκαλυπτική η συζήτηση στη Γερμανία να καταργηθούν εντελώς τα δωρεάν τεστ, για να ενθαρρύνουν τάχα τους εμβολιασμούς, υπονομεύοντας ακόμα περισσότερο την επιδημιολογική επιτήρηση και φορτώνοντας με νέα οικονομικά και άλλα βάρη τον λαό. Ασφαλιστικές εταιρείες σε όλο τον κόσμο αναπροσαρμόζουν τα ασφάλιστρα για τους ανεμβολίαστους και στο έδαφος της Υγείας - εμπόρευμα ανοίγει η συζήτηση για ανάλογες «χρεώσεις» και από τα δημόσια συστήματα Υγείας.
Αντίστοιχα, στη χώρα μας, οι εμβολιασμένοι εξαιρούνται από τα τεστ και οι ανεμβολίαστοι επιβαρύνονται το κόστος, απαλλάσσοντας κράτος και εργοδοσία από την ευθύνη αναγκαίων μέτρων προστασίας, όπως ο τακτικός και μαζικός έλεγχος, που θα έπρεπε να ισχύουν παράλληλα και ανεξάρτητα από τους εμβολιασμούς, με δεδομένες τις μεταλλάξεις του ιού και το γεγονός ότι οι εμβολιασμένοι μπορούν κι αυτοί να τον μεταδώσουν.
Το κάδρο συμπληρώνουν η αύξηση των κρουσμάτων σε δομές φιλοξενίας ηλικιωμένων, που έμειναν ανεμβολίαστοι με ευθύνη του κράτους, και σε άλλες «ευπαθείς» δομές, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που ακόμα και το καλοκαίρι, στις ώρες αιχμής, μοιάζουν με «σαρδελοκούτια», οι χώροι δουλειάς, όπου τα μέτρα προστασίας και οι έλεγχοι είναι κατά κανόνα ελλιπή έως ανύπαρκτα.
Και βέβαια τα σχολεία, όπου η έναρξη της χρονιάς αναμένεται να γίνει με χειρότερους όρους από πέρυσι, με συγχωνεύσεις τμημάτων, αυλές κατειλημμένες από τα κοντέινερ της Προσχολικής Αγωγής και με λιγότερες σε αριθμό ή πιο εξουθενωμένες καθαρίστριες.
Η ανάγκη να παρθούν τώρα μέτρα, πριν να είναι πάλι πολύ αργά, είναι επιτακτική. Και όπως στις πυρκαγιές, έτσι και εδώ, έχει επιβεβαιωθεί τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Με οργανωμένο αγώνα και διεκδίκηση, με μέτωπο στο αντιλαϊκό κράτος και στην πολιτική όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, που βάζουν στο ζύγι του κόστους - οφέλους τα δικαιώματα, την υγεία, την ίδια τη ζωή του.
Από τον Παναγιώτη Κοδέλα, μέλος του ΚΣ και γραμματέα του ΣΠ Θεσσαλίας της ΚΝΕ
