συλλόγους κ.λπ. προκειμένου να χτίσει την καριέρα του. Αγαπήθηκε με πάθος από πολλούς, από πολλούς επίσης αμφισβητήθηκε, κανείς όμως δεν μπορεί να του αμφισβητήσει ότι υπήρξε αυθεντικός και γνήσιος λαϊκός καλλιτέχνης. Όχι μόνο γιατί ήταν από την Κοκκινιά αλλά και γιατί τα τραγούδια του στον λαό απευθύνονταν, απ' τον λαό λατρεύτηκε και όχι μόνο.
Διαβάζοντας στο διαδίκτυο αναφορές πολλών φίλων, συνομήλικων κυρίως, ότι με τα τραγούδια του μεγαλώσαμε, αγαπήσαμε, χωρίσαμε και άλλα τέτοια, ο νους μου πήγε στα τραγούδια με τα οποία μεγαλώνουν τα παιδιά των τελευταίων γενιών και αναρωτήθηκα αν υπάρχει κάποια αντιστοιχία.
Συνηθίζουμε να λέμε όταν "φεύγει" κάποιος απ' τους παλιούς μεγάλους καλλιτέχνες το γνωστό " τέλος εποχής". Νομίζω ότι στην περίπτωση του Τόλη Βοσκόπουλου η φράση ισχύει. Το να πεθαίνει ένας 81χρονος είναι πολύ φυσιολογικό γεγονός, στο πρόσωπο όμως του Βοσκόπουλου νομίζω πως το λυπηρό είναι ότι αποχαιρετάμε τον καλλιτέχνη μιας άλλης Ελλάδας, μιας Ελλάδας που χάθηκε οριστικά. Μιας Ελλάδας όπου ο καλλιτέχνης δεν ήταν δημιούργημα των media αλλά της παρέας, της γειτονιάς, των θερινών σινεμά, του «αγιόκλημα και γιασεμιά» που έλεγε και ο Λούκυ. Σήμερα ο καλλιτέχνης-φίρμα στηρίζεται στις δημόσιες σχέσεις, στον μάνατζερ και στο εφήμερο σουξέ, στην tv για να κάνει καριέρα, άσχετα αν αξίζει ή όχι. Στίχοι της πεντάρας και μουσική ξενόφερτη, πλαστικούρα δηλαδή.
Το πρόβλημα βέβαια θα ήταν μικρό αν όλα αυτά τα φαινόμενα περιορίζονταν στον χώρο της μουσικής και της καλλιτεχνίας γενικά, δυστυχώς όμως αφορούν όλο το φάσμα της κοινωνίας μας. Όλα στον βωμό του χρήματος, με κάθε μέσο.
Πρότυπα αναμφισβήτητα δυτικόφερτα. Ρωτάω λοιπόν όλους αυτούς που αγωνιούν για την άλωση του πολιτισμού μας, μήπως τελικά δεν κινδυνεύουμε και τόσο από τους φουκαράδες μετανάστες που έρχονται λόγω φτώχειας κ.λπ. αλλά από τον Δούρειο ίππο της Δύσης;
Βέβαια να μην ξεχνάμε ότι από την άλλη μεριά υπάρχουν φωνές αντίστασης από πολλά νέα παιδιά κόντρα στο star system και σ' όλη αυτήν την κατάσταση. Παιδιά που ακούν και ασχολούνται με την παραδοσιακή μουσική, τα ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια αλλά και τα σύγχρονα ποιοτικά. Το ερώτημα είναι, αρκούν αυτές οι φωνές αντίστασης ή πρέπει να τις ενισχύσουμε μήπως και μπορέσουμε να σώσουμε ό,τι σώζεται;
Στάθης Σταμελόπουλος
