Μια αληθινή ιστορία

Στη δεκαετία του 1950, μετά την εκπλήρωση της στρατιωτικής μου θητείας αποφάσισα να μεταβώ στην ΑΓΓΛΙΑ για σπουδές. Οπλισμένος με σχετικώς καλά αγγλικά, μέτρια ιταλικά, σχετικό συνάλλαγμα, με μια βαλίτσα για τα άκρως απαραίτητα και ένα σακίδιο με το διαβατήριο, χάρτες, λεξικά κ.α.

Το πολυήμερο ταξίδι ήταν με το τρένο. Το πήρα από Λάρισα και με διάφορες στάσεις έφθασε στα σύνορα των Ευζώνων. Πρώτη φορά εκτός Ελλάδας και όλα τα παρατηρούσα με προσοχή κρατώντας και σημειώσεις.
Πολλές φορές το τρένο έκανε πολύωρες στάσεις και μπορούσα να κατεβαίνω για ξεμούδιασμα.
Στην Αγγλία θα πήγαινα σε μια μικρή πόλη 40-45 χλ. δυτικά του Λονδίνου. Είχα πάρει οδηγίες από τη Λάρισα. Θα πήγαινα στο READING. Με προφορά ΡΕΝΤΙΝΓΚ είναι η πόλη αλλά με πρ., ΡΙΝΤΙΝΓΚ = ανάγνωση.
Πρόκειται για μια ιδιορρυθμία από τις χιλιάδες που έχουν όλες οι γλώσσες. Στη μικρή αυτή πόλη εργαζόταν μια Λαρισαία με το όνομα Χάιδω, αδελφή ενός παιδικού μου φίλου του Μίμη του Μπράχου που τον χάσαμε πρόσφατα. Η Χάιδω θα με τακτοποιούσε από απόψεως διαμονής έχοντας διεύθυνση κτλ.
Ύστερα από μερικές μέρες το τρένο έφθασε πριν από το μεσημέρι στο CALAIS. Πρόκειται για λιμάνι στη Β.Δ. Γαλλία που συνδέεται με το DOVER της Αγγλίας με F/B. To DOVER είναι επιβατηγό, εμπορικό και ναυτικό λιμάνι. Η διάρκεια της διαδρομής είναι 1 1/2 ώρα διασχίζοντας το Στενό της Μάγχης που χωρίζει τη Γαλλία με την Αγγλία. Επίσης το DOVER είναι και θέρετρο διακοπών.
Πλησιάζοντας στο DOVER θαυμάζαμε τους θαυμάσιους WHITE CLIFFS OF DOVER (τους Λευκούς Βράχους) του D. To D. συνδέεται σιδηροδρομικά με το ΛΟΝΔΙΝΟ. Κοντά στην αποβάθρα είναι ο σταθμός και κάθισα σ’ ένα παγκάκι για να περιμένω το τρένο. Από δω και πέρα αρχίζει μια εντελώς παράξενη ιστορία.
Με πλησιάζει ένας Policeman και με ρώτησε εάν ήμουν Ιταλός καθ’ όσον έχω Μεσογειακή εμφάνιση. Του απάντησα αρνητικά και τον ρώτησα το «γιατί». Μου είπε ότι υπάρχει μια γριά που κλαίει, ότι είναι από την Ιταλία και δεν μπορεί να συνεννοηθεί. Τον ρώτησα πώς ξέρει ότι είναι από την Ιταλία και είπε ότι η λέξη Ιταλία είναι γραμμένη στη βαλίτσα της.
Του είπα του αστυνομικού ότι θα μάθουμε τι συμβαίνει. Η γριούλα ήταν σ’ ένα κοντινό παγκάκι με μια βαλίτσα δεμένη με σχοινί κι ακόμη με μικρά γράμματα έγραφε CALABRIA. Πρόκειται για πολύ φτωχή ορεινή Περιφέρεια της Ν. Ιταλίας.
Ο αστυνομικός και εγώ πλησιάσαμε τη γριούλα - από δω και εμπρός θα την αποκαλώ γιαγιά, ίσως γιατί κι εμένα με μεγάλωσε μια γιαγιά από 3 ετών. Στη γιαγιά μίλησα κατ’ ευθείαν Ιταλικά και αμέσως αναθάρρησε μόλις άκουσε τη γλώσσα της. Σε απάντηση ερώτησης τι ήθελε, μάς είπε ότι περίμενε τον αδελφό της που είχε πάνω από 20 χρόνια να τον δει. Η γιαγιά ήταν ηλικιωμένη με ραβδώσεις και ρόζιασμα στο πρόσωπό της όπως και τα χέρια της ήταν ροζιάρικα. Φαινόταν γυναίκα που δούλευε σκληρά στην Ύπαιθρο.
Δεν έβλεπε τον αδελφό της και δεν ήξερε τι να κάνει. Τη ρώτησα εάν είχε κανένα σημείωμα ή κανένα γράμμα και αμέσως κατέβασε από τον ώμο της έναν πολύχρωμο τρουβά κι έβγαλε ένα γράμμα διπλωμένο και τσαλακωμένο. Ήταν στα αγγλικά και που και που υπήρχαν ιταλικές λέξεις. Στο τέλος είχε πλήρη διεύθυνση και τηλέφωνο. Ως από μηχανής Θεός θα πήγαινε κι αυτή, στο READING. Δεν το πίστευα. Η Αγγλία δεν είναι μικρή. Έχει πολυάριθμες μικρές και μεγάλες πόλεις καθώς και χωριά. Ο αστυνομικός, κοιτούσε έκπληκτος όταν του είπα ότι με τη γιαγιά είχαμε κοινό προορισμό. Ευτυχώς πρόσεξα μια λεπτομέρεια η οποία ήταν ουσιώδης. Ο αδελφός, θα την περίμενε την άλλη μέρα. Τώρα πώς βρέθηκε η γιαγιά μια μέρα νωρίτερα στο Dover, ένας Θεός ήξερε. Ο αστυνομικός, είπε ότι θα τηλεφωνούσε και μάλιστα προθυμοποιήθηκα να την πάω εγώ στο Reading αφού είχαμε τον ίδιο προορισμό. Ο αστυνομικός είπε ότι αυτό ήταν πολύ σπάνιο και με ευχαρίστησε. Είπα στη γιαγιά που δεν καταλάβαινε ότι θα την πήγαινα «a casa di fratello». Η γιαγιά έκλαιγε (αλλά από χαρά) και πήρε το χέρι μου να το φιλήσει. Το τράβηξα διακριτικά και εν αντιθέσει φίλησα απαλά το δικό της για να την εμψυχώσω ότι θα είμαι στο πλευρό της.
Έπειτα ο αστυνομικός μού είπε να τον ακολουθήσω σ’ ένα γραφείο και μου ζήτησε ορισμένα στοιχεία. Δυσκολεύτηκε για το επώνυμο και είπε ότι αυτό είναι τρένο και μου είπε να του επαναλάβω ένα προς ένα τα γράμματα.
Μετά περίμενα λίγο και μου έδωσε ένα σημείωμα ότι εκτελούσα αποστολή της αστυνομίας και ότι μέχρι το Reading η μετάβαση ήταν δωρεάν. Να και ένα ανέλπιστο θεϊκό δώρο.
Το τρένο από το Λονδίνο δεν άργησε. Ο αστυνομικός πήρε τη βαλίτσα της γιαγιάς και μας συνόδεψε μέχρι την επιβίβαση. Μου τόνισε ότι εάν χρειασθώ οτιδήποτε να του τηλεφωνούσα και μου ευχήθηκε καλές σπουδές.
Στο κουπέ είχαμε και ένα δυσάρεστο συμβάν. Απέναντι από εμάς ήταν ένας μεσόκοπος Αγγλος που έδειξε δυσαρέσκεια διότι με τη γιαγιά λέγαμε κανένα ιταλικό. Του είπα ότι εμείς θα συνεχίζαμε και ότι μπορούσε να πάει σε άλλο κουπέ. Έφυγε με μια κλασσική αγγλική βρισιά και εγώ ισοφάρισα με ένα «Άει Σιχτίρ». Δεν άργησε το τρένο να φθάσει στο σταθμό PADDINGTON. Τεράστιος σταθμός με 5-6 γραμμές. Πήραμε τη σχετική πληροφορία για την πλατφόρμα. Τακτοποιηθήκαμε.
Η απόσταση μικρή και σύντομα ήμασταν στο READING. Επρόκειτο για έναν απλό σταθμό. Πήραμε ένα ταξί και σε λίγο φθάσαμε στο σπίτι της. Εκεί έγινε το έλα να δεις. Ένα τσούρμο από παιδιά και ενήλικους περίμεναν στο πεζοδρόμιο τη γιαγιά. Κατεβήκαμε, φιλιά, αγκαλιές, κοντά στη γιαγιά κι έμενα με περνούσαν για Ιταλό. Ήθελαν να μείνω λίγο αλλά τους είπα ότι με περίμεναν κα τους υποσχέθηκα ότι μια Κυριακή θα πήγαινα. Πράγματι πήγα και έτυχα ενθουσιώδους υποδοχής. Πολλές φορές σκέφτηκα τι περιπέτεια θα είχε η γριούλα εάν δεν έπεφτα στον δρόμο της. Γνωρίζω καλά τι σημαίνουν οι ξένες γλώσσες. Ασχολούμαι με ξένες γλώσσες, επί 65 χρόνια!
Έστω και λίγα να ξέρει κανείς βοηθούν. Πολλοί έχουν γράψει το τι προσφέρουν. Πολύ χρήσιμα και τα ΛΑΤΙΝΙΚΑ. Οι πάλαι πότε Ειδικοί του Υπ. Παιδείας τα είχαν εκτός προγράμματος. Έμαθα από φίλο μου φιλόλογο ότι φέτος έβαλαν Λατινικά, στη Β’ Λυκείου. Του χρόνου και στη Γ’ Λυκείου. Ποτέ δεν είναι αργά. Όχι όμως 2 ξένες γλώσσες στο Δημοτικό. Τέλος, ευχαριστώ θερμά την «Ε» για τον χώρο της συγκινητικής ιστορίας.
Λάμπρος Hρ. Γερογιώκας
Καθηγητής Αγγλικών