Η λόγια μορφή Αργύριος έχει λίγες παρουσίες: 1 στην Ελασσόνα και στον Τύρναβο και 3 στα Τρίκαλα (16ος-17ος αι.), 1 στη Σκιάθο (1765), 1 στα Τρίκαλα (1850) και 2 στη Λάρισα (19ος αι.). Ο Αργυρός είναι επώνυμο της ύστερης βυζαντινής εποχής, με το οποίο αναφέρονται πολλοί πάροικοι στη Χαλκιδική, κυρίως, και στις Σέρρες (βλ. στο Λεξικό του Trapp τους αρ. 91.292-91.311).
Πλούσια παρουσία έχει η λαϊκή μορφή Αργύρης. Αναφέρεται σε όλες τις επαρχίες της Θεσσαλίας, από το 1570 στον Παλαμά μέχρι τον 19ο αι. στο Πήλιο.
Τα υποκοριστικά του ονόματος αυτού είναι ο Αργυράκης [1 στην Καρδίτσα, 1761-1769, 1 στην Καλαμπάκα, 1771-1779 και 1 στη Δεσκάτη 18ος αι.]. Μία φορά αναφέρεται ο Αργυράκος στην Καλαμπάκα (1771-1779) και μία ο Αργυρίτζης στη Λάρισα την περίοδο 1714-1784. Το υποκοριστικό Αργυρίτζης είναι σπάνιο και στη βυζαντινή εποχή, καθώς αναφέρεται μόνο ένας στην Κεφαλονιά το 1264 (Trapp αρ. 1247).
Η Αργυρή αναφέρεται κυρίως στην Ελασσόνα και στον Όλυμπο, 7 γυναίκες (1602-1798, 17ος-18ος αι.), 1 στον Αλμυρό (1804) και 4 στη Λάρισα (19ος αι.). Το όνομα αυτό φέρουν πολλές γυναίκες στη Χαλκιδική ήδη από το 1300 (Trapp αρ. 1242-1246, 91.279-91.288).
Με τη μορφή Αργυρώ αναφέρονται από 1 γυναίκα στα Τρίκαλα (1520), στην Αγιά (16ος αι.), στην Καρδίτσα (1658), στα Τρίκαλα (1659, 16ος-17ος αι.), στην Αγιά (1875) και στο Πήλιο (19ος αι.), και 2 στη Λάρισα (19ος αι.). Μία Αργυρώ αναφέρεται στη Χαλκιδική το 1321, γυναίκα ενός παροίκου (Trapp. αρ. 91.312).
Ο αριθμός των γυναικών με τη λαϊκή μορφή Αργύρω είναι μεγάλος. Αναφέρονται από το 1592/593 στην Ελασσόνα μέχρι τον 19ο αι. στη Λάρισα. Από τη Μαγνησία αναφέρεται μόνο στον Αλμυρό. Οι περισσότερες προτιμήσεις στην Καλαμπάκα (14 γυναίκες το 1613/1614 και 13 το 1798), στην Καρδίτσα (16 γυναίκες τον 16ο-17ο αι. αναφέρονται στα Τρίκαλα (19 γυναίκες τον 16ο-17ο αι.).
Με τη θεσσαλική ιδιωματική κατάληξη -ου (Αργύρου) πρώτη στις προτιμήσεις είναι η περιοχή των Τρικάλων με 14 γυναίκες τον 18ο αι. και ακολουθεί ο Αλμυρός με 6. Στις άλλες περιοχές, Αγιά, Καρδίτσα Καλαμπάκα, Λάρισα, Τύρναβο και Όλυμπο, αναφέρονται 1-3 γυναίκες, από το 1592/1593 έως τον 19ο αι. Τέλος, αναφέρεται και μία Αργυρίνα στον Όλυμπο, την περίοδο 17ος-18ος αι.
Κατά τον ονοματολόγο Μπούτουρα, η Αργυρή, η Αργυρώ και η Αργύρω αναφέρονται στην Ήπειρο, στην Εύβοια, στην Κυνουρία, στην Αίνο και στην Αμισό.
Από τον Κώστα Σπανό,
εκδότη του «Θεσσαλικού Ημερολογίου»
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1) Αθανάσιος Χ. Μπούτουρας, Τα νεοελληνικά κύρια ονόματα, Αθήναι 1912.
2) Erich Trapp, Prosopographisches Lexikon der Palaiopogenzeit, Vien 2001.
3) Κώστας Σπανός, Λεξικό των Θεσσαλικών Βαφτιστικών Ονομάτων (15ος-19ος αι.), Λάρισα 2018.
