Αγαπητή «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
Θα ήθελα να αναφερθώ στο χάλι του τμήματος της οδού Ρούσβελτ από την Τρίγωνη πλατεία μέχρι το τέρμα της, αλλά και στην καταστροφική απόφαση της Δημοτικής Αρχής να μετατρέψει το κομμάτι αυτό σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας.
Ακριβώς έναν χρόνο πριν ξεκίνησαν τα έργα της ΔΕΥΑΛ για τον εκσυγχρονισμό του δικτύου ύδρευσης. Όλοι οι κάτοικοι της Ρούσβελτ περάσαμε ένα εφιαλτικό καλοκαίρι γεμάτο χώματα, σκόνη, κατσαρίδες και ποντίκια που αλώνιζαν στο εκτεταμένο εργοτάξιο. Αφού τελείωσαν οι εργασίες και καλύφθηκαν κακήν κακώς τα σκαψίματα στους δρόμους και τα πεζοδρόμια, τη σκυτάλη πήρε η ΔΕΔΔΗΕ για την υπογείωση των καλωδίων και αυτή με τη σειρά της την παρέδωσε στον εργολάβο για τη μετατροπή του δρόμου σε οδό ήπιας κυκλοφορίας.
Επί έναν χρόνο λοιπόν ζούμε σε ένα απέραντο και βρώμικο εργοτάξιο, προσπαθώντας καθημερινά να προφυλάξουμε τα σπίτια μας από τη σκόνη, τη βρωμιά και από την είσοδο πάσης φύσεως τρωκτικών και εντόμων. Εξίσου άξιο μνείας είναι και το χάος που επικρατεί με τα κάθε είδους επαγγελματικά και ιδιωτικά οχήματα που προσπαθούν να κυκλοφορήσουν, αλλά και να σταθμεύσουν.
Όλοι οι κάτοικοι της Ρούσβελτ επικροτούμε και επιβραβεύουμε τα έργα εκσυγχρονισμού (ύδρευση, υπογείωση καλωδίων), πλην όμως θέτουμε και δύο πολύ απλά, αλλά και ουσιαστικά ερωτήματα.
α) Δεν θα μπορούσαν όλα αυτά τα έργα να συντονιστούν και να γίνουν όλα μαζί, «μια και έξω»;
β) Σε τι θα ωφελήσει τους περίοικους η μετατροπή της Ρούσβελτ από την Τρίγωνη πλατεία μέχρι την Παναγούλη σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας;
Όσον αφορά το πρώτο ερώτημα η απάντηση είναι οφθαλμοφανής. Τα πάντα μπορούν να συντονιστούν αρκεί οι τεχνικές υπηρεσίες να πάρουν στα σοβαρά τη δουλειά τους.
Στο δεύτερο ερώτημα θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε στη Δημοτική Αρχή ότι η Ρούσβελτ δεν είναι ούτε Ασκληπιού, ούτε Ιουστινιανού. Είναι μία από τις τρεις αρτηρίες (Ανθ. Γαζή, 23ης Οκτωβρίου) που διοχετεύει την κίνηση του κέντρου προς τη Φαρσάλων. Ο αριθμός των οχημάτων που περνούσαν πριν θα συνεχίσει να περνά και μετά. Εκ των πραγμάτων είναι αδύνατον να μετατραπεί σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας, απλά θα γίνει δρόμος πολύ αργής κυκλοφορίας.
Τα ουσιαστικά όμως προβλήματα είναι το στένεμα του πλάτους του δρόμου και η εξίσωση του επιπέδου των πεζοδρομίων με το οδόστρωμα.
Το πρώτο καθιστά απαγορευτική οποιαδήποτε ολιγόλεπτη στάθμευση οχήματος. Πώς θα ξεφορτώνουν οι επαγγελματίες; Πού θα σταθμεύουν τα βυτία για τον εφοδιασμό πετρελαίου τον χειμώνα; Πού θα τοποθετούνται οι κάδοι για τα μπάζα για τις ανακαινίσεις; Πώς θα γίνονται οι μετακομίσεις; Πώς θα αναπληρωθούν οι θέσεις πάρκινγκ;
Το δεύτερο εγκυμονεί κινδύνους για τους πεζούς γιατί δίνει εύκολη πρόσβαση στα δίκυκλα να κινούνται στα πεζοδρόμια για να αποφεύγουν οποιοδήποτε κυκλοφοριακό πρόβλημα.
Η καταστροφική εμμονή της Δημοτικής Αρχής να μείνει στην ιστορία -ανταγωνιζόμενη τον Λαμπρούλη που πεζοδρόμησε το κέντρο και τον Τζανακούλη που αναμόρφωσε τις όχθες του Πηνειού- μετατρέποντας όλους τους δρόμους σε δρόμους ήπιας κυκλοφορίας, μόνο προβλήματα δημιουργεί στους κατοίκους.
Ας έχει υπόψη της η Δημοτική Αρχή το ρητό των αρχαίων ημών προγόνων «ουκ εν τω πολλώ το ευ».
Νικόλαος Απ. Καμπούρας
Η φαγωμάρα των κομμάτων
Αγαπητή Ελευθερία
Διαβάζω κατά καιρούς την εφημερίδα σας. Εκείνο που θέλω να γράψω, είναι για την εκάστοτε αντιπαράθεση των κομμάτων της αντιπολίτευσης με το κυβερνών κόμμα. Όχι ότι υποστηρίζω τη σημερινή Κυβέρνηση, αλλά όπως βλέπω ως απλή πολίτης, την εν γένει κατάσταση.
Εχουμε πάνω από έναν χρόνο την απειλή του κορονοϊού, κυκλοφορούμε ακόμη με τις "μουτσούνες" σ' ένα διαρκές καρναβάλι, κι αυτό γιατί υπάρχει ακόμη η πανδημία που αιωρείται πάνω από τα κεφάλια μας. Εμβολιασμοί γίνονται και ελπίζουμε το καλύτερο. Όμως προς τι αυτή η αιώνια φαγωμάρα των κομμάτων; Πότε επιτέλους θα καταλάβουν ότι, όταν καθίσουν όλοι σ' ένα τραπέζι και συζητήσουν και αντιμετωπίσουν συλλογικά τα προβλήματα αυτού του λαού, θα πάψει η διχόνοια που σπέρνουν πέρα από την απειλή της πανδημίας; Πότε επιτέλους θα γίνει το "θαύμα" έτσι ώστε οι ανθρώπινες σχέσεις να ξανάρθουν που χάθηκαν από την κακία, το μίσος, την αλαζονεία; Στο χέρι σας είναι.
Κάποτε η Αρβελέρ, αυτή η σοφή γυναίκα, είπε: "Η Ελλάδα γεννάει Θεούς" και συμπληρώνω "αλλά οι Έλληνες τους σκοτώνουν".
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Λίλια Γκουρμπαλή
