ατομικής ευθύνης, συνετέλεσαν όπως είναι φυσιολογικό στο να επιλέξω τους τελευταίους μήνες λιγότερες επισκέψεις, στην πόλη που είναι πάντα στην καρδιά μου. Σημασία άλλωστε όπως μου έλεγε κάποιος, δεν έχει πού βρίσκεται το σώμα, αλλά η σκέψη και το ενδιαφέρον. Το φετινό Πάσχα στη Λάρισα, ήταν το ωραιότερο μέχρι το επόμενο.
Μία πόλη γεμάτη, μία πόλη ζωντανή, μία πόλη που το ηλιοβασίλεμά της δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα άλλα γνωστά ηλιοβασιλέματα, και το κυριότερο καλοί φίλοι να σε ''αγκαλιάζουν''. Άνθρωποι να σε κάνουν να νιώθεις ότι δεν έφυγες ποτέ. Από τη στιγμή βέβαια που η οικογένειά σου πρωτο-εγκαταστάθηκε στη Λάρισα το 1842, από τη στιγμή που μέχρι και σήμερα οι δικοί σου ζουν, επιχειρούν και προσφέρουν στην πόλη, και κυρίως από τη στιγμή που ενημερώνεσαι καθημερινά για όλα τα τρέχοντα θέματα, τότε είναι πράγματι σαν να μην έφυγες ποτέ.
Εύχομαι, όταν σε λίγες μέρες θα είμαι και πάλι στη Λάρισα, να δω αυτά που δεν έχω δει ακόμη. Είχα γράψει πριν 14 μήνες, ότι η πανδημία και ο περιορισμός στις μετακινήσεις είναι η μεγάλη ευκαιρία των Δήμων, προκειμένου να αλλάξουν τις πόλεις. Σε επίπεδο καθαριότητας, καλλωπισμού, οδοποιίας, βελτίωσης υπηρεσιών, ψηφιακών ευκολιών.
Η Λάρισα δεν είναι μία καθαρή πόλη δυστυχώς. Η Λάρισα δεν είναι μία ''πράσινη'' πόλη δυστυχώς. Η Λάρισα δεν είναι μία ''έξυπνη'' πόλη δυστυχώς. Η Λάρισα έχει πολύ τσιμέντο δυστυχώς. Η Λάρισα έχει πολλά αδέσποτα ζώα δυστυχώς. Η Λάρισα στους πεζοδρόμους της δεν έχει την ενδεδειγμένη, και κυρίως την πιο ασφαλή πρόσβαση δυστυχώς. Οι πεζόδρομοι μίας σύγχρονης πόλης ''φιλοξενούν'' αυστηρά και μόνο πεζούς, μητέρες με καρότσια, ποδήλατα, παιδιά και οχήματα έκτακτης ανάγκης. Το να κάθεσαι να απολαύσεις τον καφέ ή το γεύμα σου στα γνωστά μαγαζιά των κεντρικών πεζοδρόμων της, και ταυτόχρονα να σταματούν μπροστά σου φορτηγά, αυτοκίνητα, μηχανάκια και (άκουσον - άκουσον) απορριμματοφόρα, δεν περιποιεί τιμή ούτε για μία σύγχρονη πόλη, ούτε για τους πολίτες, ούτε για το περιβάλλον.
Η Λάρισα στο ιστορικό της κέντρο έχει πάρα πολλά αυτοκίνητα δυστυχώς. Με το μάτι μπορεί να καταλάβει κανείς και χωρίς να είναι ειδικός στις συγκοινωνίες, ότι στις ώρες αιχμής είναι περισσότερα ακόμη και από τους πεζούς. Από όσο γνωρίζω, από τις συχνές επισκέψεις μου στα σύγχρονα ιστορικά κέντρα μεγάλων Ευρωπαϊκών πόλεων, δίνουν χώρο και προτεραιότητα στον πεζό, όχι στο όχημα. Και ειδικά σε πόλεις με σύντομους χρόνους και μικρές σχετικά αποστάσεις.
Η Λάρισα μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κανείς ότι δεν έχει τουρισμό δυστυχώς. Μία πόλη που είναι γνωστή μόνο για τα καφέ της και όχι για τα πολιτιστικά της μνημεία, τους αρχαιολογικούς χώρους, τις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, τις πλούσιες αγροτικές μονάδες, τα μεγάλα εμπορευματικά κέντρα, τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, τον θρησκευτικό, αλλά και τον αθλητικό της τουρισμό, και στο τέλος για τις υπηρεσίες εστίασης, νομίζω ότι θα μένει πάντα στάσιμη. Θλίψη αν συνυπολογίσουμε ότι τα παραπάνω θα σήμαιναν πολλές και καλές νέες δουλειές, ειδικά για τους νέους ανθρώπους.
Η Λάρισα, η πόλη που "γέννησε" το περιφερειακό ποδόσφαιρο και έκανε μία ολόκληρη γενιά φιλάθλων να παραμιλάει μαζί της, δικαιούται να θεωρείται "μήτρα" αθλητικού ιδεώδους. Η πόλη με την ιστορικότερη περιφερειακή ομάδα όλων των εποχών, μπορεί να "διδάξει" πρόοδο στον αθλητισμό. Πάντα πίστευα ότι ο αθλητισμός είναι επιστήμη, είναι βαριά βιομηχανία, και ότι η ορθή προβολή του μπορεί να συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό, στην πρόοδο και την ανάπτυξη μίας χώρας, μίας κοινωνίας. Η Λάρισα θα μπορούσε εκτός από "φυτώριο" σπουδαίων αθλητών σε όλα τα αθλήματα, να γίνει και κέντρο αθλητισμού για ολόκληρη την Ελλάδα. Σπουδαία αθλητικά γεγονότα, διεθνή φιλικά παιχνίδια, ίδρυση Πανεπιστημίου αθλητικών σπουδών, ακόμη και προετοιμασίες μεγάλων ποδοσφαιρικών ομάδων, θα καθιστούσαν την πόλη πρεσβευτή του αθλητισμού διεθνώς.
Από την άλλη, η ψηφιακή εποχή είναι ήδη εδώ και εμείς ατενίζουμε το μέλλον με τρόπο σκέψης του 1990. Δεν μπορώ να διανοηθώ τη φυσική παρουσία του δημότη εν έτει 2021 στο Δημαρχιακό Μέγαρο μίας σύγχρονης πόλης. Δεν μπορώ να διανοηθώ γραφειοκρατικές καθυστερήσεις εις βάρος του δημότη λίγο πριν την 5η Βιομηχανική Επανάσταση.
Και μιας και είπα Δημαρχιακό Μέγαρο, δυστυχώς η Λάρισα έχει ένα πεπαλαιωμένο Δημαρχείο, ασυντήρητο τουλάχιστον εξωτερικά, που η σπουδαιότητά του υποβαθμίζεται μόνο από την όψη του. Η Λάρισα έγινε τραγούδι για τον Πηνειό. Ένα υπέροχο σημείο που θα μπορούσε να συμβάλλει στη φυσική πρόοδο, τις πρωτοπόρες υπηρεσίες, την καινοτομία, την προσέλκυση τουριστών, την υψηλής ποιότητας εστίαση, με στόχο την οικονομική ανάπτυξη.
Καθόμουν πρόσφατα με μία παρέα στην Αθήνα, και μόλις άκουσαν ότι είμαι Λαρισαίος μου είπαν: ''Από την πόλη με τα πολλά καφέ...''. Εύχομαι σύντομα όταν θα ακούν κάποιοι την καταγωγή μου να λένε: '' Από την πόλη πρότυπο σε κάθε επίπεδο...''.
Από τον Βάσο Π. Καραμπίλια*
*Ο Βάσος Π. Καραμπίλιας είναι δικηγόρος Αθηνών, μέλος του Μητρώου στελεχών της Ν.Δ., επιστημονικός συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων.
