αγαπητή μητέρα,
κοντά σου πάντα βρίσκομαι
τη νύχτα και τη μέρα.
Ο χρόνος μάνα σ' έσβησε
απ' τα δικά μας μάτια,
έφυγες μάνα μου γλυκιά
και γίναμε κομμάτια.
Μάνα γλυκό μου όνομα
πάντα θα σε θυμάμαι,
την πόρτα άνοιγες σιγά
να δεις αν θα κοιμάμαι.
Στον κόσμο εσύ με έφερες
με χίλιες δυο στερήσεις,
θα 'ρθω μητέρα να σε δω
δε θέλω να δακρύσεις.
Μητέρα μου στο μνήμα σου
ήρθα εγώ να κλάψω,
και το σβηστό καντήλι σου
εγώ θα σου τ' ανάψω.
Πού να 'σαι μάνα να σε βρω
λίγο να σ' ανταμώσω,
όλα μάνα θα τα 'δωνα
κοντά μου να σε νιώσω.
Εσύ μας έδωνες χαρά
φροντίδα και συμπόνια,
Μάνα ήσουν το στήριγμα
στα περασμένα χρόνια.
Μητέρα δε σε ξέχασα
θέλω για να τα λέμε,
και στις χαρές, στις πίκρες μας
εμείς μαζί να κλαίμε.
Τότε που ήμουνα μικρός
στον ύπνο με κοιτούσες,
για μένα μάνα μου γλυκιά
για μένα ξαγρυπνούσες.
Με σκέπαζες με φρόντιζες
Μάνα να μην κρυώσω,
στην αγκαλιά σου μ' έβαζες
εγώ τι να σου δώσω.
Και τι μάνα δεν έκανες
για να μας μεγαλώσεις,
ο ύπνος δεν σε έπιανε
μάνα για να μας σώσεις.
Τόσα καλά που μ' έκανες
εγώ πώς να ξεχάσω,
κερί θ' ανάβω πάντοτε
ώσπου να ησυχάσω.
Όσο και αν σε πίκραινα
εσύ με συγχωρούσες,
μάνα όλα τα ξέχναγες
αγάπη εσύ ζητούσες.
Πολλές φορές σε σκέφτομαι
τις νύχτες που κοιμάμαι,
μητέρα δε σε ξέχασα
πάντα θα σε θυμάμαι.
Μάνα δεν έχω τώρα εγώ
να τρέξει να με ψάξει,
ούτε πατέρα έχω εγώ
για μένανε να κλάψει.
Σοφές κουβέντες έλεγες
η πιο γλυκιά παρέα,
η πρώτη λέξη ΜΑΝΑ
αυτή κι η τελευταία.
Τον γνώρισα τον κόσμο αυτόν,
θα 'ρθω να ησυχάσω,
στρώσε μητέρα μου γλυκιά
κοντά σου να πλαγιάσω.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΕΦ. ΙΕ'
Ο γαρ Θεός ενετείλατο λέγων:
«Τίμα τον πατέρα σου και την Μητέρα»
Και ο κακολογών:
«Πατέρα ή μητέρα θανάτω τελευσάτω».
Γιώργος Δ. Βαλαβάνης, μέλος του Συνδέσμου Γραμμάτων - Τεχνών Θεσσαλίας και της Ένωσης Λογοτεχνών Συγγραφέων Λάρισας Ε.Λ.Ο.ΣΥ.Λ.
