εξειδίκευση στις αναπτυξιακές διαταραχές. Είναι τιμή και χαρά μου η ευκαιρία να μοιραστώ μια εμπειρία, για έναν δρόμο εν πολλοίς ανεξερεύνητο και αχαρτογράφητο, έναν δρόμο με δυσκολίες, συγκινήσεις, μα κυρίως επιμονή και αγάπη για την επιστήμη και τον άνθρωπο.
Με αφετηρία το ενδιαφέρον για τις ουμανιστικές επιστήμες και τον άνθρωπο μπήκα στην Ιατρική Σχολή της Λάρισας, ένα περιβάλλον, που μου προσέφερε σημαντική εμπειρία τόσο στην κλινική Ιατρική, αλλά και στην Ιατρική έρευνα. Ένα περιβάλλον που μου προσέφερε τη δυνατότητα να βρω τον εαυτό μου και τα ενδιαφέροντά μου μέσα στην Ιατρική, αλλά που επίσης μου έδωσε τη δυνατότητα να τα καλλιεργήσω ακόμη και μακρύτερα από τα στενά γεωγραφικά της όρια. Ως παράδειγμα έχω κατά νου, όταν μέλη ΔΕΠ και μέντορές μου αγκάλιασαν την επιθυμία μου να εξερευνήσω την Ιατρική στο εξωτερικό. Συγκεκριμένα προσέφεραν ό,τι χρειάστηκε για να ανοίξουμε μία νέα θέση με το πρόγραμμα ERASMUS+, μια νέα διαπανεπιστημιακή συνεργασία με το Πανεπιστήμιο UPEC του Παρισιού, μια εμπειρία που προσέθεσε στην εκπαίδευσή μου στον τομέα της παιδιατρικής, της νευρολογίας και της ψυχιατρικής κατά το πέμπτο έτος των σπουδών μου. Άλλο παράδειγμα είναι η έκθεση που μου προσφέρθηκε τόσο σε εργαστηριακή όσο και σε βιβλιογραφική ιατρική έρευνα, η ευκαιρία να μετάσχω σε ελληνικά και διεθνή πανεπιστημιακά συνέδρια και άλλες πολλές, που η μνημόνευσή τους μόνο να προσθέσει θα μπορούσε στο πώς η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας είναι ένα περιβάλλον μοναδικό για τους φοιτητές. Η εκπαίδευση κατά τα τελευταία χρόνια των σπουδών μου με βοήθησε ακόμη σημαντικά στο να ανταποκριθώ στις απαιτούμενες εξετάσεις, τα USMLE, για την εισαγωγή στην ιατρική ειδικότητα στις ΗΠΑ.
Ιδιαίτερη σημασία έχει η έννοια του μέντορα σχετικά με την πορεία και την επαγγελματική εξέλιξη των ανερχόμενων ιατρών με ακαδημαϊκά ενδιαφέροντα. Ο μέντορας είναι κάποιος που θα σε εμπνεύσει, που θα σε παροτρύνει να γίνεις καλύτερος και να ξεπεράσεις τα όριά σου, αλλά είναι και αυτός που θα σταθεί δίπλα σου στις μεγάλες προκλήσεις της επαγγελματικής σου σταδιοδρομίας. Είναι μοναδικός ο πλούτος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας σε τέτοιους ανθρώπους, επιστήμονες και ιατρούς που με χαρά θα μοιραστούν τη γνώση και το πάθος τους, και θα δώσουν σε αυτούς που θα δείξουν ενδιαφέρον την ευκαιρία να αλληλοεπιδράσουν και να μάθουν. Σε αυτό το σημείο οφείλω και θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον άνθρωπο που, ανεξάρτητα από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, μου έδωσε την ευκαιρία να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στο περιβάλλον του Χάρβαρντ, που πίστεψε σε εμένα και με εισήγαγε στην επιστήμη της βιοϊαρτικής μηχανικής, μελετώντας τον ανθρώπινο εγκέφαλο και την επιληψία. Ένα πεδίο με τρομερό ενδιαφέρον και καινοτομία.
Έτσι, αυτήν τη στιγμή εργάζομαι στον τομέα της κλινικής νευροφυσιολογίας και νευροαπεικόνισης, με συγκεκριμένο προσανατολισμό την ανάπτυξη βιοδεικτών και νέων τεχνολογιών για παιδιά που πάσχουν από επιληψία και άλλες νευρολογικές παθήσεις. Η έρευνά μου περιλαμβάνει παιδιά με επιληψία ανθεκτική στη φαρμακευτική αγωγή που επιλέγουν τη χειρουργική θεραπεία, καθώς και παιδιά με γενετικά και αναπτυξιακά νευρολογικά σύνδρομα. Έχοντας ξεκινήσει την ιατρική με αγάπη για τον άνθρωπο, τον εγκέφαλο και την επιστήμη, στα επόμενα χρόνια θα εργαστώ ως ειδικευόμενος ιατρός και θα εκπαιδευτώ στην αναπτυξιακή ιατρική, στο πεδίο της παιδιατρικής και της παιδονευρολογίας νευρολογίας.
Αν κάτι θα ήθελα να μεταφέρω κλείνοντας σε όσους ξεκινάνε τώρα, είναι η αγάπη μου για τη δουλειά και την ιατρική, αλλά και να τους παροτρύνω να συνεχίζουν να προσπαθούν, να ονειρεύονται.
Γιώργος Ντόλκερας, ερευνητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ Επιστημονικό Κέντρο Εμβρυικής και Νεογνικής Ανάπτυξης και Νευροαπεικόνισης.
